Distant Stars

Chapter 3

"Good morning, Ms. Seiya" Bati sa'kin ng guard.

Pinapunta ako ni Mom dito sa Hampton Company para ibigay ang ibang report papers na tungkol sa kanilang business—at first I didn't agree 'cause i don't want to see his parents but sinabihan ako ni dad na kunin n'ya ang credit cards ko kapag 'di ako pupunta sa company, and now I'm here.

Lahat ng staff ay napahinto sa kanilang ginawa upang magbigay galang sa'kin ng makita nila akong kakalabas lang ng elevator. I wore a trouser suit with 5 inch red heels and also a  pair of black shades—there place was good. Inangat ko ang shades patungo sa aking ulo nang makita kong pinag uusapan ako. Hindi ko talaga magustuhan na iba ang iisipin ng mga tao tungkol sa amin.

May lumapit sa'kin na babae, " This way, Ms. Seiya. Kanina pa po kayo hinihintay ni Mr. Mikael" Aniya habang pinakita sa'kin kung saan daan pupunta.

"Where his parents?" I asked her.

Nahiya siyang napangiti, "Nasa conference room po. May meeting po sila tungkol sa mga inventors kaya tanging si Sir lang muna ang kakausap kung sakaling may visitor na pupunta" Paliwanag niya.

I just nood on what she says. Nauna siyang maglakad habang ako ay nasa likuran lang ng babae upang samahan ako sa office—it's a long way to reach the huge office in the left side of a room. Umalis na rin kaagad ang babae ng marating na namin ang pupuntahan ko, the front of the office was made of thick glass kaya kitang-kita na nakatalikod siya sa table at iniikot ang swiveng chair na para bang may malalim na iniisip.

Kumatok ako sa glass door, "Here's the papers na pinadala sa'kin ni Mom. Don't think so much, I did this for my sake" Agad na sabi ko ng makapasok sa loob at saka nilagay ang mga papers sa table.

"You have advanced thinking" He sarcastically said.

I chuckled, "Always...especially from you, Mikael Hampton. Para maliwanagan 'yang utak mo kung bakit nakita mo ako ngayon sa harap mo" Mataray na pagkakabigkas ko upang siya ay natawa.

Nilibot ko ang paningin sa kanyang office—i saw a mini shelf with a lot of certificates and two trophy's at the right angle of his oval table. Humakbang ako palapit doon ng may mahagip sa aking mata ang frame na may baby picture ng isang lalaki, he was holding strawberry jam in both hands while smiling at it. 'Di ko napigilan na napangiti habang pinagmasdan ko iyon, ang cute niya.

"Just smile whatever you want" May bumulong mula sa tenga ko kaya agad nag fade ang ngiti ko.

Ramdam ko ang kanyang paghinga sa aking batok kaya mabilis akong napaatras at saka malakas na tumama ang siko ko sa tyan nito upang mapahiyaw ito sa sakit. Tumalikod na ako para umalis na sana sa office nang bigla siyang nagsalita sa likod ko.

"Hanggang ganito nalang ba tayo?" Mikael asked.

I deeply out of sighed, "There's nothing between us, Mikael. Kung magpapatuloy ka pa sa ginagawa mo na kausapin ako, I don't think na mauulit pa ito ngayon" Malakas na tonong sagot ko sa kanya.

Humarap siya sa'kin, "Paano kung meron? Handa ka na bang tanggapin ako, Seiya?" Bigkas niya at unti-unting lumalapit ang mukha nito sa'kin.

"Back off or else i will punch you!"

He raised his both hands and immediately give me a flirting look. Saktong-sakto na dumating ang kanyang secretary dito sa loob ng office kaya mabilis siyang bumalik sa kanyang upuan nang mayroon siyang pipirmahan at hindi na muli ako kinausap. This is a chance to walk away from him.

Rinig kong napatikhim siya,"Remember my words, Ms. Seiya Takira" Seryosong pagbabanta niya sa'kin bago ako tuluyan nakalabas ng office.