"yalıyı ayarlayabilir misiniz lütfen?... Peki teşekkür ederim... Tamam, taşınmaya gerek olduğunu zannetmiyorum zaten çünkü çoğu eşya yandı...tekrardan teşekkürler hoşçakalın"
Diyerek kapattı telefonu Karan.
"Yalıya mı gidiyoruz!" Diye sordum heyecanla.
Eğer yalıya gideceğimizi bilseydim evi daha erken yakardım.
Bana sinirle bakan bir adet Karan görünce ağzımı kapamak zorunda kaldım.
"Evi yakmak konusun da ciddi değildim"
"Ama ben yaktım"
"Görebiliyorum" diye bağırdı bir anda.
Neydi bu tepki? Kendine gel Bihter! Biz zenginiz.
"Bak... Evi yakman umrumda değil, ama ya birine bir zarar gelseydi, ne düşünüyordun! Ya..."
Birisine zarar vermemden korkmuş gibiydi. Sanırım nişanlısının o yangında ölmüş olması düşüncesi onu bayağı korkutmuştu.
"Ya... Şeye zarar gelseydi... Şeye..."
"Yelize?" Dedim cümlesinde ki boşlukları doldurarak.
Dudaklarımı içeri doğru kıvırıp kafamı salladım.
"Merak etme hiç kimseye bir zarar gelmedi. Benim canını yakmak istediğim tek kişi beni kaçıran ve ailemden ayıran adam, diğerleri ile bir soru-"
Lafımı öksürüklerim kesti. O dumanı fazla soluduğum için sabahtan beri öksürüyordum.
Karan hemen yanıma geldi ve korumalara bir bardak su getirmelerini söyledi.
Kısa süre sonra su geldi ve ben suyu direkt kafama diktim.
"Hayır aptal! Yelizin burda olduğundan bile haberim yoktu ki, burda olduğunu bilsem bile o umrumda değil! Zarar gelmesinden korktuğum kişi sensin"
Bana aşk itirafı gibi geldi.
Ağzımda oynadığım bir sol bir sağ yanağıma gönderdiğim su ile Karan'a şaşkınca baktım.
Suyu yuttum ve konuştum.
"Neden senin için önemliyim Karan?"
Cevap gelmedi...
Gene bir sorum cevapsız bırakılmıştı. Artık bunun gibi onca soru vardı ki hangi sorular olduğunu unutmuştum bile.
En sonunda işi alaya alıp Karan'ı biraz yumuşatmak istedim. Azar yemekten yorulmuştum!
"Hey" diyerek omzuna küçücük vurdum.
"Yoksa bana aşık mı oldun doğruyu söyle"
Gözleri ilk ona vurduğum elime garip bakışlar atsa da sonradan dediğim şeye alayla güldü.
"Sen bana emanetsin Deva... Sana aşık olamam"
Anında söyledği şeye pişman olmuş gibiydi ama maalesef zamanı geriye alamıyorduk.
İşte sorusu cevaplanmayacak bir soru daha.
Kimden Karan? Onu önemsediğiniz için beni koruduğunuz kişi kim? Ben sana kimden emanetim?
Polarımın kocaman cebine koyduğum, bu sabah Karan'ın masada unuttuğu ajandayı çıkarıp Karan'a uzattım.
"Al, bu sabah unutmuşsun"
Elimden aldı ve sayfaları incelemeye başladı. "Bende bunu arıyordum." Diye de fısıldıyordu bir yandan da.
"Bir sayfasını evi yakmak için kullandım kusura bakma" dedim ve gülerek yanından ayrıldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafyalar Kapatılsın!
Action"Koşun! Kaçıyor!" "Bu sefer Karan bey bizi kesinlikle gebertecek!" Selam! Ben Deva, Deva Keçici. İstihbahrat koordinasyon da acemi ajanlık yapıyorum. Şu ana kadar pek önemli bir göreve çıktığım söylenemez fakat bu ilk olanı! Ve bu oldukça heyecanlı...
