Bu bölümüü GlfemSalamca'a ithaf ediyorum. Yorumları ile beni güldüren, yanımda olan ve pes etmememi söyleyen herkese özellikle sana minnettarım 🫶🏻💗
Başarmıştık, o işkence yuvasından kaçmayı başarmıştık.
Fakat karşılığında ilk cinayetimi işlememin yükünü sırtımda taşır hale gelmiştim.
Elini omzuma attı ve 'ben burdayım' der gibi bir bakış attı Karan.
"Orda yaptığın şey... Çok cesurcaydı. Ve bunu benim için yapman. Teşekkürler Deva"
"Senin için yapmadım. Burdan kaçıp kurtulmak için yaptım"
Bunun doğru olmadığını, onu almadan da çıkabileceğimi ama onu kurtarmayı benim seçtiğimi her ikimiz de biliyorduk. Ama sustuk.
Issız ormanda çoktan atlattığımız adamların bize bıraktıkları yara izleri ile yürümeye çalışıyorduk.
Fakat Karan için bu çok zordu. Benden yardım almayı reddediyordu fakat her adım attığında dudaklarından bir inleme çıkıyordu.
Onu getirdikleri hale hal denemezdi.
Korkunç görünüyordu, tam anlamıyla korkunç.
"Tüm yakışıklılığın gitmiş Karan." Dedim onu alaya alarak. "Artık hiç bir kızın etrafında pervane olmayacağına eminim."
"Bir kız olsa yeter aslında ama..." Diye fısıldadığını duydum. Ama bozuntuya vermedim.
"Orda seni kurtaramadığım için üzgünüm Deva, gözümün önünde sana işkence ettiler ve ben... Ben bağırmaktan başka bir bok yapamadım"
Gülerek suratına baktım. "Hulk olup zincirlerini koparmanı beklemiyordum senden. Bir an olsun zincirlerini çıkarmadılar. Senin suçun değildi"
Ormanda biraz daha yürüdükten sonra ağaçların daha sık olduğu bir bölgeye geldik.
"Benim alanıma girdik, bizi görmüş olmalılar birazdan almaya gelirler"
Başımı onaylar nitelikte salladım. Aynen Karan'ın dediği gibi biz ağaçların sıklaştığı bölüme girdikten yaklaşık 10 dakika sonra siyah bir araba bizi almaya geldi.
İçinden Salih ve Faruk çıktı. Hızla koluma girdiler. Endişeli ve mutlu görünüyorlardı.
"Abla iyi misin!"
Koluma girdikleri için kendi ağırlığımı bölüşmüşlerdi. Acımı azaltmışlardı aynı zamanda.
"Patronunuz da burda!" Dedi Karan kendini işaret ederek. "Maaşınızı ödeyen adam!"
İkisi de anında kollarımı bıraktı ve Karan'ın yanına gitti.
İki kuruş uğruna satıldık ya!
"Affet abi" dedi Salih.
"Aa bir maaş'a satıldım görüyor musun!"
Başka bir koruma koluma gireceği sırada Karan hızla Salih ve Faruğu öne ittirdi. "Tamam lan yardım edin yengenize"
'yenge' sözü ile gözlerimi büyütüp ona bakmıştım ki sırıtarak yanımdan geçti. "Aman, kıza diyecektim"
Kesin öyledir.
...
Eve giderek yaklaşıyorduk. Yol boyunca ağzımdan tek bir kelime dahi çıkmamıştı.
Hâlâ işlediğim cinayeti sindirmeye çalışıyordum. Birisini öldürmüştüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafyalar Kapatılsın!
Action"Koşun! Kaçıyor!" "Bu sefer Karan bey bizi kesinlikle gebertecek!" Selam! Ben Deva, Deva Keçici. İstihbahrat koordinasyon da acemi ajanlık yapıyorum. Şu ana kadar pek önemli bir göreve çıktığım söylenemez fakat bu ilk olanı! Ve bu oldukça heyecanlı...
