Mafyalar Kapatılsın!

-27

Ayy merabaaa!!
Uzun zamandır bölüm gelmiyor farkındayım çok çok özür dilerim canlarımm umarım keyifli bir bölüm olur iyi okumalar....

yapay ağaç yerin altına girdiğimizden beri yaklaşık yarım saat geçmişti. Ben etrafı incelerken Karan tutkulu öpüşmemiz sonrası birşey olmamış gibi davranmış, kameraları kontrol etmeye gitmişti.

Sonunda işi bitmiş olmalı ki yanıma geldi. "beğendin sanırım burayı?"

"Evet, bir sığınağa göre gayet güzel"

İçeri de kahverengi tonlaması ağır basan eşyalar bulunuyordu. Buzdolabında rahat bir ayı geçirebilecek eşya vardı.

Anlaşılan birileri burayı sürekli doldurup sürekli kontrole geliyordu.

Dikkatimi bir sehpanın üzerinde ters çevrilmiş şekilde duran bir çerçeve çekince o tarafa doğru ilerledim.

Çerçeveyi yavaşça elime aldığımda karşımda babamın, neredeyse unutmaya başladığım yüzü ile karşılaştım.

Yanında ise küçükken bizim evimize gelip sinirli ifadesinden asla ödün vermeyen adam vardı, babamın patronu. Diğer bir değişle Karan'ın babası.

O zamanlar bu adamın bir polis, bir komiser olduğunu sanardım. Fakat şimdi anlıyorum ki o bir mafya, babam ise emrinde çalışan insanlardan biriydi.

"Burası babanın inşaa ettiği bir sığınak"

Dedi Karan çerçeveye uzun uzun baktığımı görünce.

Çerçeve de Karan'ın babası kolunu babama dolamış, bir patrondan çok bir arkadaş gibi sarılmıştı.

Her seferinde yüzünde donuk bir somurtma ile gördüğüm ve tanıdığım adam babamla birlikteyken yüzünde küçük bir tebessüm vardı.

Her ne kadar babam kadar büyük bir sırıtış olmasa da küçük bir gülümseme vardı en azından.

Karan yavaş adımlar ile yanıma gelirken beni fotoğraf da babamın yüzünü okşarken buldu.

Evet o bir kahraman değildi, beni kandırmıştı belki de herkesin aradığı bir suçluydu.

Fakat o benim babamdı ve ne yaparsam yapayım geçmişte ki anılarımızı silemiyordum.

Ha silmek istiyor muydum, orası da şüpheliydi.

Karan sanki aklımdakileri okumuş gibi konuştu.

"Kötü biri olabilir fakat o senin babandı Deva, seni hiç ağlatmadı, dövmedi, sana hep prensesmişsin gibi davrandı"

Arkamdan sarılıp karnıma doladı ellerini.

"Hiç saçlarını kesmene neden olmadı, ya da gece gizlice ağlamana. Birşeyleri gizleme gerginliğine girmedin çünkü o her zaman mükemmel bir babaydı"

Sözlerinin ardından boynuma bir öpücük bıraktı.

"Yaptığı kötülükler oldu, adam öldürdü, insanların ondan nefret etmesine sebep oldu. Fakat hiç bir zaman senin ondan nefret etmene sebep olmadı."

Saçlarımı tek eliyle toplayıp sol omzumun üzerine aldı.

"Seni kandırdığı için kırgınsın fakat ona artık hesap soramazsın. O hak ettiğine hak ettiği gibi davrandı. Hak etmeyen kimsenin canını yakmadı. Ve onun isteği her zaman senin gözünde mükemmel bir baba olmaktı"

Boynuma bir öpücük daha bırakıp aşağı doğru inmeye başladı.

"Onu bir katil olarak hatırlamanı istemezdi."