Ben eve geldikten sonra Azra'da eve gelmişti. Yeliz ise artık burada kalmayacaktı sanırım.
Sonuçta nişanı atmışlardı, burda kalması mantıksız olurdu.
Akşam yemeği saatleri yaklaşırken kapı açıldı ve içeri Karan da girdi. Bakışları beni bulup yüzünü bir sırıtış kaplarken ben ise bakışlarımı kaçırdım
Yemek hazır olduktan sonra herkes sofraya oturdu. Azra heyecan ile abisine ve bana birşeyler anlatıyordu fakat ikimiz de dinlemiyorduk.
Karan bana bakıyor ben onun dışında her yere bakıyor ve ne diyeceğimi düşünüyordum.
Yemek bittikten ve her yer kaldırıldıktan sonra Azra yukarı odasına geçti. Bende odama geçmek için merdivenlere yöneldim.
Ama tam o sırada Karan'dan gelen "Deva!" Sesini duydum.
Ona döndüğümde yüzünde çok güzel bir gülümseme ile bana bakıyordu.
"Bugün olanlar..."
Diye tam konuşmaya başlamıştı ki lafı ağzına tıktım ve gülen suratını soldurdum.
"Bir hataydı"
Al kırdın kırdın.
Karan'ın yutkunduğunu aşağı inen adem elmasından anladım.
"Seni sevmediğim halde neden öyle bir tepki verdim bana yaklaşmana izin verdim bilmiyorum Karan. Eminim sende onun bir hata olduğunu düşünüyorsun bu yüzden bu konuyu kapa-"
"Düşünmüyorum" diyerek bu sefer lafı ağzıma tıkan oydu.
"Deva..." Yüzüme acı çeker gibi bakıyordu. "Ben seni seviyorum"
Siktir ya.
Derin bir nefes aldım ve elimi saçlarıma geçirdim.
"Ve ben orda olanların bir hata olduğunu düşünmüyorum, sadece daha fazlasını istediğimi biliyorum."
"Ama ben seni sevmiyorum Karan"
Emin değildim.
Onu seviyor muydum? Sevmiyor muydum? Emin değildim. Sevsem bile ona duyduğum sevgi sağlıklı değildi. O bir mafyaydı. Mafya! Onunla ne ilişkimiz sağlıklı olabilirdi ne de ona olan sevgim.
İşin ucu her türlü bana patlar bana zarar verirdi. Neden bilinmez Karan bana zarar gelmeyeceğine dair güven verse de gene de kendimi sağlama almalıydım.
Bir mafyayı sevemezdim.
"Ben sandım ki..."
"Ne sandıysan öyle değil Karan"
"Neden öyle davrandın peki?"
Kaşlarım havaya kalktı. "Nasıl?"
Merdivdenden aşağı indim ve Karan'a biraz yaklaştım.
"Deva sen... Neden gitmedin, kaçmadın, beni bırakmadın?"
"Anlamıyorum Karan" dediğimde başını kaldırdı ve yüzüme baktı.
"O siktiğimin işkence yuvasından tek başına çıkabilirdin Deva! Kimseyi öldürmen gerekmezdi. İlk cinayetini bir mafya için işlemen gerekmezdi! Neden beni kurtarmaya geldin?"
Sustum. Bana kendi içimde cevabını bilmediğim sorular soruyordu çünkü.
Bunları bende bilmiyordum çünkü.
"O yerden çıktığımızda yürüyecek mecalim yoktu! İstesen bana dokunmadan rahatça çıkıp gidebilirdin. Annenin, kardeşinin yanına! Neden gitmedin Deva!?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafyalar Kapatılsın!
Action"Koşun! Kaçıyor!" "Bu sefer Karan bey bizi kesinlikle gebertecek!" Selam! Ben Deva, Deva Keçici. İstihbahrat koordinasyon da acemi ajanlık yapıyorum. Şu ana kadar pek önemli bir göreve çıktığım söylenemez fakat bu ilk olanı! Ve bu oldukça heyecanlı...
