Hiding The Mafia Boss Son (COMPLETED)

31

"Mommy!" I heard my son voice shouting.

"Nak, kumusta ka? Ayos ka lang ba? May ginawa ba siya sa'yo masama?" bakas ang pag-aalala sa matandang boses ni Manang Helen.

I smiled to her. "Wala po, ako po ang nanakit." I told her.

Hindi ko parin makalimutan ang itsura ni Nico nang iniwan ko siya sa parking lot. May kung ano sa puso ko na pinipiga sa tuwing naaalala ko ang mukha niya.

I broke my promise this time, huh.

"Mommy, what took you so long!" tumakbo ang anak ko papalapit sa akin. I can see the tear drops in his eyes. Mugto rin ang kanyang asul na mga mata.

Worth it naman ang sakit di ba? Basta makita ko lang ligtas ang anak ko. He is more important than anyone.

At kung dumating man ang araw na malaman lahat ni Nico sana maintindihan niya kung bakit ko ito kailangan gawin. My son protection and safety is more important than our own ache and love.

"Mommy, don't leave me that again. I thought I lost you," iyak niya sa aking bisig.

At the early age, my son never show his fragile side. He always look strong and brave in spite of pain. Kahit sa tuwing nadadapa siya, babangon agad siya at ngingiti. It broke my heart seeing my son crying and afraid to lose me.

"That will never happen, son." I assured him.

Wala ako ibang hinahangad kundi makita ang anak kong ligtas at masaya.

"Ioanna, you should make him sleep. Pagod rin  'yan sa biyahe." Keighn worriedly look at us.

Tumango naman ako sa kanya.

I carried my son and sang lullaby song for him. Ilang minuto lang ay tumahan na ito sa pag-iyak pero mas lumigpit ang yakap niya sa leeg ko.

Nang masigurado kong tulog na siya ay dahan-dahan ko siyang nilapag sa kama.

"I love you, son," I murmured. Nang masiguro kong maayos na ang kanyang kalagayan ay umalis na ako sa kwarto.

"How's Lai?" bungad ni Keighn habang nakatayo sa pintuan.

"He's asleep."

Nagtungo kami sa sala. Ngayon ko lang na appreciate ang ganda ng bahay na binili ni Keighn para sa amin. Sobrang artistic ng design at maraming painting na naka-kabit.

"Do you miss her?" I asked him. Binuksan ko ang beer at umupo sa sofa. Ganun rin ang ginawa niya.

Tumango siya at mapait na ngumiti. "We all sacrifice for love, Ioanna. Para sa kaligtasan ng mga taong mahal natin."

I wonder, nasaan na kaya ngayon si Khem? Did she gave birth. I carried this guilt for how many years, because Keighn become a father figure to my son without knowing his child exist.

Nakaka frustrate pero sana lahat ng kaguluhan at sakit na nangyayari ay maging worth it sa huli.

"Kuya has power in this country. Nagkalat ang mga tauhan niya, hindi ka habang buhay na makakatakas sa kanya. What's your plan?" he asked me.

I sighed. Tama siya, hindi ako habang buhay makakatakbo palayo. Kailangan ko rin ito harapin. "I will face him. Pero natatakot parin ako sabihin sa kanya ang tungkol sa anak namin."

"Your are afraid that Lai will end up to his twin's fate?" he gently asked.

Niyakap ko ang sarili ko. Walang gabi na hindi ko nakakalimutan ang pangyayaring iyun. Minsan iniisip ko rin, paano kung hindi nagtungo ng Spain noon, buhay pa kaya ang isang anak namin? My unborn child is innocent and has nothing to do with their war.