GAME OF THE DEATH ☠️ || [Zhanyi] ✔️✔️

** 021 **

Chapter 21 ☠️

JANULYA'S POV :

එකම දේ ආයෙ ආයෙමත් වෙද්දි මං හිටියේ පිස්සෙක් ගානට වැටිලා.. හැමදාම වගේ වැව ගාවට යන එක අභිගේ පුරුද්දක් උනත් වෙනදට වඩා ගෙදර එන්න පරක්කු වෙද්දි.. පහමාර හය වෙනකොටත් එයා ගෙදර ගිහින් නෑ කියලා මන්ජිත කෝල් කරලා කියද්දි අවුරුදු එකහමාරකට කලින් තමන්ගේ දරුවව නැති කරගත්තු ජානුල්‍ය ම අද එයාගේ අභිවත් නැති කරගෙන දෙවෙනි පාරටත් පිස්සෙක් වෙලා උන්නා...

බලන්න පුලුවන් හැම තැනම හෙව්වා.. බැලුවේ නැති තැනක් නැති තරම්.. වැව ගාව පවා එකම එක ටයර් සලකුණක්වත් නැති වෙද්දි පිස්සෙක් හා සමානවම මහ පොළොවේ වාඩි වෙලා මං දෑතින්ම ඔලුව බදාගෙන හිටියා... මෙච්චර දවසක් නිවාඩු ගිහින් හිටපු කඳුලු නාලිකා ආයෙමත් පන ගහලා ඇවිත් ලුණු මිශ්‍ර කිවුල් රසක් දිවට දනවන ගමන් උන්නා..

" හරි ඔෆිසර් මං දැන්ම එනවා.. ගොඩක් ස්තූතියි.. !! "

" නැඟිටලා වරෙන් ඉක්මනට.. කොල්ලා ඉන්නවා.. "

ඒ වචන ඇහුනා විතරයි පොළොව බදාගෙන හිටපු මම නැකිටලා ගිහින් පැසේන්ජර් සීට් එකේ වාඩි උනේ කොහොමද කියලවත් මට මතක නෑ.. කොටින්ම මගේ එහා පැත්තේ වාඩි වෙලා හිටපු අයියා එක්කවත් කතා කරන්න මට සිහියක් තිබුනේ නෑ.. අඩුම අභි ඉන්නේ කොහෙද.. එයා හොඳින්ද කියලාවත් අහගන්න බැරි තරමටම මාව ගොලු වෙලා ගිහිනුයි තිබුනේ..

අයිත් මන්ජිත කියන්නේ මගේ නැන්දගේ පුතා.. මගේම සහෝදරයෙක් වගේ හැම දේකදිම මගේ ලගින්ම හිටියේ ඌ.. අවුරුදු ගානක්ම අයියා රට ගිහින් හිටපු නිසා මෙහෙ කවුරුත්ම දන්නේ නෑ ඩොක්ටර් මන්ජිත කියන්නේ මගේ අයියා කියලා.. කොටින්ම මගේ අභිවත් දන්නේ නෑ... අපි ඈත් උනු වෙලාවේ අභිව අයියා ගාව නවත්තගන්න කියලා බල කලෙත් මම.. මොකද මං හොඳටම දන්නවා මගේ අයියා ගැන.. මගෙන් පස්සේ අභිව බලාගන්න පුලුවන් කෙනෙක් ඉන්නවා නම් ඒ ඌම විතරයි..

මගේ අභිව දැකගන්න කොච්චර නොඉවසිල්ලකින් මං හිටියද කියනවා නම් අපි යන්නෙත් ගොලුබෙලි ගමනකින් කියලා මට හිතුනා... එන්න එන්නම පාර දිගු වෙනවා වගෙයි මට දැනුනේ..