Rüyalarda Ki Çığlıklar

🍀 Capadokya

🍀
Keyifli okumalar...
🍀

Ben hâlâ şaşkın şaşkın etrafa bakarken Yavuz arabayı park etmişti. Arabadan inip etrafa baktığımda at çiftliğine geldiğimizi anlamıştım.

"Hadi gel önce kahvaltı yapalım."

"Yavuz."

Arkasını dönüp olduğum yerde kalan bana baktı.

"Bizim burda ne işimiz var hem senin işin yokmuydu?"

"Şuan tek işim seninle nevşehirde güzel bir gün geçirmek. Ama hadi gün doğarken kahvaltımızı yapalım."

Yanıma gelip elimden tutup yürümeye başladı. Ben hâlâ uyuyordum bence.

Bahçede bir masaya oturduğumuzda yanımıza garson gelip bize menüleri verip gitti.

"Ayça uyan artık geldik nevşehire."

"Biz şuan ciddi ciddi nevşehirdeyiz?"

"Evet, hadi artık kahvaltı yapalım."

Düşünmeyi bırakıp bende menüyü incelemeye başladım. İkimizde köy kahvaltısı söylemiştik.

Sessiz geçen kahvaltı ardından Yavuzla atların yanına gittik.

Yavuz elimi alıp atın başına koydu.

"Ona güven verirsen seni sırtına alır."

At çok uysaldı, biraz sevdikten sonra Yavuz belimden tutup ata bindirdi. Kendisi de arkama binince atın yularlarından tutup ilerlemeye başladık.

"At bize az sonra alışır."

Yavuzun dediği gibi olmuştu At bize hemen alışmıştı.

Yavuz bir eli ile atın yularını tutuyordu bir eli ile de beni.

"Alıştın mı?"

Gülümseyerek cevap verdim "Evet."

İlk kez ata binmiştim ve çok eğlenceliydi.

"Bu kadar Ata binmek yeter vadi yürüyüşü yaparken de ata bineriz, hadi gel."

Önce kendi indi attan sonra da beni indirdi. Yavuz hesabı ödedikten sonra mekandan çıktık.

"Şimdi ne yapıyoruz?"

Benim çocuk gibi sorduğum soruya tebessüm etti.

"Avanos ırmak kenarına gidiyoruz önce, gerisini ben de bilmiyorum kafamıza göre takılıcaz."

Uzun bir yolculuk sonra ırmak kenarına gelmiştik. İlk başta kokusu rahatsız etmişti ama şimdi alıştığım için rahatsız etmiyordu.

Yavuzla beraber etrafı gezmeye başladık. Henüz sabah olduğu için etraf sessizdi.

Gördüğüm müze ile yavuza döndüm.

"Chez galip müzesi var orda oraya gidelim mi?"

"Olur gidelim."