Rüyalarda Ki Çığlıklar

🍀 İntihar

🍀

Ayça

Sabah uyandığımdan belli başım çok ağrıyordu bunun sebebi dün akşam sinir krizi geçirmemdi.

Yavuz yemek hazırlıyordu bense boş boş duvara bakıyordum.

Bütün duygularımın yok olduğunu hissediyordum. Yorulmuştum.

Kahvaltı hazır olduktan sonra Yavuz da karşıma oturmuştu.

Yemek yemek istemiyordum, yaşamak da istemiyordum.

"Hadi bakalım afiyet olsun."

Duvardan gözlerimi çekip yavuza baktım ruhsuz bir şekilde.

Dün geceden belli çok uğraşıyordu benim için. Ben ise sadece ona yük oluyordum.

Yavuz sandalyesini alıp yanıma geldi. Tabağıma bi kaç şey koyduktan sonra çatal ile bana uzattı.

İstemiyordum hiç bir şey ama Yavuz bu kadar çabalarken benim ona nankörlük yapıp yemezsem olmazdı ki.

Bana bi kaç şey yedirdikten sonra midemin bulandığını hissettim.

Masadan kalkıp banyoya gittim koşarak.

"Ayça."

Yavuz da arkamdan geliyordu. Banyonun kapısını kilitleyip yere oturdum.

Kusmaktan nefret ediyordum.

Ama en çok kendimden nefret ediyordum.

"Ayça aç kapıyı."

Yavuzun sesleri uğultu gibi geliyordu. Neden bu kadar çabalıyordu ki. Ben bile kendim için çabalamayı bırakmıştım oysaki.

Elimi yüzümü yıkayıp kapıyı açtım. Yavuz beni görünce hemen sarıldı.

Kalbi çok hızlı atıyordu neden?

"Korktum sana bir şey oldu diye."

Korkmasın. Benimle ilgili hissettiği duygular diğer insanlar gibi olsun. Sadece nefret ve acıma.

Kendimi geri çekip odama çıktım. İstemiyordum hiçbir şey.

Kapımı kapatacağım zaman Yavuz benden önce davranıp odama girdi.

Ona boş boş bakarken omuzlarını silkip cam kenarında ki koltuğa oturdu.

"Dışarı çıkalım mı hava çok güzel."

Başımı iki yana sallayıp yatağıma yatıp yorganımı kafama kadar çektim.

Yavuzun ordan kalkıp yanıma yaklaştığını adım seslerinden duyabiliyordum.

Yorganı kafamdan çekip yere oturdu. Ellerimi tutup gözlerimin içine baktı.

"Yapma bunu güzelim."

Hiçbir şey hissetmiyordum. Bana güzelim demesi bile bir şey ifade etmiyordu.

Ellerini yüzüme yaklaştırıp göz yaşlarımı sildi. Ben ne zaman ağlamıştım ki fark etmemiştim.