Aklıma Y/N gelince gözlerim dolmuştu. Bir anda tekrar şirkette koşmaya başladım. Arabaya vardım ve Dawn'ın attığı konumdan hastaneye doğru yola koyuldum.
~
Hastanenin içinde koşuyordum. Fakat bulamıyordum. Bir anda durdum ve etrafıma bakındım. Omuzumda bir el hissettim.
Dawn: Jeongin bu taraftan
Dawn'le birlikte koşar adımlarla ilerliyorduk. Bir anda karşımıza bizimkiler çıktı. Y/N'ın olduğu odanın camından baktım fakat kapalıydı.
Dawn: Ameliyattayken göremezsin Jeongin, biliyorsun.
Kolumu cama yaslayıp ağlamaya başladım. Bir anda arkama döndüm ve koşarak biri geliyordu.
Y/N_annesi: (ağlayarak) KIZIM NERDE?
Annesi bir anda beni gördü. Bana doğru koştu. Yakamı tutuyordu. Bir yandan ağlıyordu.
Y/N_annesi: KIZIM NERDE NERDE SÖYLE! YALVARIRIM!
Tükenmiş görünüyordu. Fakat cevap veremiyordum. Dilim tutulmuştu. Bende ağlıyordum.
Hyuna Y/N'ın annesini koltuğa oturttu.
Hyuna: Sakin ol teyze lütfen, kızın ameliyatta bişey olmayacak.
Y/N_annesi: Kızım n'olur bişey olmasın ben kızımsız ne yaparım
Hyuna: Bişey olmayacak, merak etme.
Bekliyorduk. Miyeon ağlıyordu. Nayeon ve Shuhua onu teselli etmeye çalışıyordu. Benim yanımda Dawn vardı. Ama hiç birşey söylemiyordu. Çünkü söyleyecek bişey yoktu. Beni teselli edebilecek bir kelime yoktu, bir kişi vardı...
Kapı açıldı. Bir hemşire çıktı. Bize doğru baktı. Hepimiz onun yanına doluşmuştuk.
I.N: Hemşire hanım yalvarırım bişey söyleyin ne oldu durumu nasıl?
Hemşire gülüyordu.
Hemşire: Siz cidden çok şanslısınız. Y/N hanım cidden iyi durumda. Kurşunu zaten çıkardık. Öyle zor bir yere denk gelmemiş. Ameliyat gayet başarılı geçti. Daha uyanmadı fakat uyanınca yanına girip görebilirsiniz.
Hepimiz gülmeye başlamıştık. O kadar mutluydum ki kelimeler yetmiyordu. Y/N'ın annesine sarıldım. Herkes birbirine sarıldı.
Hemşire tam gidiyordu ki,
I.N: Hemşire hanım lütfen şimdi görebilir miyim lütfen
Hemşire: Ama neden ki daha uyanmadı.
I.N: Yüzünü görsem bir kere dokunsam yeter, lütfen
Hemşire: Peki ama azıcık.
Y/N_annesi: Bende girmek istiyorum. Ama önce sen gir istersen ben senden sonra girerim.
Başımı salladım.
İçeriye girdim, Y/N hastanelerde tedavi gören kişilerin giydiği şeyden gitmişti. Benim üstümde de hâlâ damatlık vardı.
Y/N'ı gördüğümde gözlerim doldu. Yanına yaklaştım ve elini tuttum.
I.N: Oo Y/N hanım bensiz uyumuşsunuz, hani bugün birlikte uyuyacaktık.
Elini kendime çektim ve öptüm.
I.N: Neyse buna da şükür sen iyi olda ne olursa olsun. Bugün belki güzel geçmemiş olabilir fakat şuan gayet güzel çünkü senin yanındayım.
(...)
I.N: Biliyor musun, seni çok seviyorum.
Elini bırakmıyordum. Bir anda elimin sıkıldığını hissettim.
Y/N uyanıyordu.
I.N: Y/N?
Y/N biraz kıpırdandıktan sonra gözlerini açtı.
I.N: Y/N iyi misin?
Zorlanarak konuşuyordu.
Y/N: Bende seni seviyorum Jeongin.
Bir anda gülümsemiştim.
Yandaki koltukta gelinlik vardı.
Diğer eliyle gelinliği işaret etti.
Y/N: Ve ayrıca, şu gelinlikten bir tane daha giyince söz birlikte uyuyacağız.
I.N: Tamam tamam daha fazla kendini yorma, annen de çok endişelendi. Benim yakama yapıştı kadın.
Y/N zorlanarak güldü ve öksürdü.
I.N: Neyse ben gideyim annen gelecek.
Tam kalkarken hâlâ elimi sıkıyordu.
Y/N: Yaa beni bırakıp gidecek misin?
I.N: Y/N yine gelirim cidden
Y/N : İyi, gelmezsen küserim ona göre
Gülmeye başladım.
I.N: Demin ağlamaktan gözlerim yanardağa döndü şimdi gelmiş beni güldürüyorsun.
Yüzünü komik bir ifade almıştı.
Y/N: Gelmezsen küserim son sözüm bu
I.N: Tamam tamam geleceğim.
Çıkarken gülüyordum.
Dawn: Oo damat bey sonunda gülüyor.
Gülmeye başladılar.
Y/N_annesi: Ben giriyorum
Annesi girdi.
Dawn: Hey Jeongin keyfin yerine geldiğine göre ne yaptığını anlatacak mısın artık? Umarım silahla yanlış bişeyler yapmadın.
I.N: Hadi oturun anlatayım...
~~~
