"Buradan kaçamazsın Mislina! Yuvandan kaçamazsın!" Arkamdan gelen sert ses beni korkuttu ama durmadım. Ağaçaların içerisinden geçerken bir çıkış arıyordum. Kahrolası bir çıkış!
"Bırak beni lanet olası!" Diye bağırdım karşılık olarak. Aldığım nefes b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı lütfen unutmayalım.
İyi okumalar...
||||||
"Nurten Hanım seni odaya çağırıyor."
"Nurten Hanım seni istiyor."
"Nurten Hanım ellerinden yemek yemek istiyor."
Nurten, Nurten, Nurten...
Bıkmıştım artık. Kadın kendi canından olan oğlu yerine sürekli beni görmek istiyordu. Tuvalete gitse beni çağırıyordu.
Evet, başta hizmet etmek zor bir şey değildi ama artık ağır gelmeye başlamıştı.
Belki oğluyla aramız daha iyi olsaydı yine zor gelmeyecekti ama son bir aydır olduğu gibi ben Koral'la yine tartışıyordum.
Her Allah'ın günü annesinden gizlice bu evde harp çıkartıyorduk. Biblolar, kalemler, kâğıtlar... Hepsi havada uçuşuyordu.
En sonunda kavga ya benim ya Koral'ın bulunduğumuz alanı terk etmesiyle son bulurken akşam yemeğinde sanki hiç kavga etmemişiz gibi annesinin yüzüne gülüyorduk.
Ona da ağır gelmeye başlamıştı farkındayım ama bana ağır geldiği kadar gelemezdi. Yine bir şey olduğunda annemle tehdit ediyordu çünkü.
Bu durumdan gerçekten çok fazla sıkılmıştım. Bana bir kere ulaşmaya çalışmayan bu kadın yüzünden şu kahrolasıca adamı çekiyordum ya annemi mahşerde bile affedesim gelmiyordu artık.
Bari yaptığım onca iyiliğin kıymetini bilseydi. Ama yok... Her zaman olduğu gibi yine Safir değersiz olandı.
Delirecektim artık.
Kime ne yapsam yaranamıyordum.
"Mislina Hanım, Nurten Hanım sizi çağırıyor..." Dişlerimi sıktım beni çağıran kadına belli etmeden.
Yüzüme yalandan bir gülümseme kondururken şu an için içimi rahatlatacak tek şey o kadına tüm gerçeği söylemek olurdu.
Yani evde onca hizmetli vardı ama kadın illa da beni istiyordu.
Ayağa kalkıp odasına girdiğimde kadının beni görünce gözleri parladı.
Tedavisi günden güne iyiye giden kadının yüzünde temiz bir gülümseme oluşurken elini yanına vurdu.
"Gel Safir..." Yalandan bir gülümseme bahşedip yanına geçtim.
"Koral'la bu aralar sizi pek yan yana göremiyorum. Bir sorun yok değil mi?"
"Bir sorun yok Nurten Hanım, merak etmeyin." Evet, bir sorun yoktu. Yoktu çünkü birden çok sorun vardı ve bu yaşlı kadının bunları duymaya o kalbinin dayanmayacağını herkes biliyordu.
