"Buradan kaçamazsın Mislina! Yuvandan kaçamazsın!" Arkamdan gelen sert ses beni korkuttu ama durmadım. Ağaçaların içerisinden geçerken bir çıkış arıyordum. Kahrolası bir çıkış!
"Bırak beni lanet olası!" Diye bağırdım karşılık olarak. Aldığım nefes b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar :)
▪︎▪︎▪︎
Üç gün... Tam üç gündür evli bir kadındım. Kim olduğunu, ne iş yaptığını bilmediğim bir adamla evliydim hatta.
Birbirimizle hiç iletişim kurmuyorduk. Evden erken gidip geç geliyordu ve birbirimizi de görmemizi engelliyordu.
Sanki evli değmilmişim de büyük bir villada kendi başıma yaşıyormuş gibiydim.
Dışarıda bir işim olmadığı için bugüne kadar dışarı çıkmak gibi bir hamlede bulunmamıştım. Ancak bugün içime annemi görmek için öyle bir istek doğmuştu ki kalkıp hazırlanmaya başlamıştım.
Saat sabah on birdi. Koral'ın gittiğini birkaç saat önce duymuştum. Diğer sabahlar uyuduğum için pek duymuyordum ama bu sabah ondan daha erken kalktığım için gidişini duymuştum.
Her zaman giyindiğim gibi giyindikten sonra odadan çıkıp merdivenlerden aşağıya indim.
"Kahvaltıyı hazırlayalım mı efendim?" Aşağıya indiğim gibi her sabah aldığım soruyu tekrar aldığımda sorusunu reddedip dış kapıyı açıp dışarıya çıktım.
Çevrede dolaşan güvenlik görevlileri beni görünce saygıyla selam verdiğinde ben de onlara selam verdim.
Dış kapıya ilerleyecekken buranın neresi olduğunu bilmediğim için yakınımdaki adama sormaya tercih ettim.
"Taksi durağı ne tarafta?" Dediğimde şaşıran adam kısa sürede soruma cevap verdi.
"Taksi yerine biz bırakalım efendim sizi."
"Buna gerek yok. Durağın nerede olduğunu söylerseniz ben giderim."
"Bizi zor duruma sokarsınız efendim. Koral Bey'in bu konuda kesin talimatı var. Biz olmadan bir yere gidemezsiniz." Koral'ın verdiği emre gözlerimi devirirken sadece buraları bilmediğim için onlarla gitmeyi kabul ettim.
Kısa sürede bir araba önüme kadar gelirken açtıkları arka kapıdan geçerek araca bindim. Bu araçla beraber arkada olan bir araçla daha yola çıkarken bu adamın ne iş yaptığını daha çok merak ettim.
Mafya gibi bir şey miydi yoksa?
Peşimizde olan adamlar beni rahatsız ederken sesimi çıkartmamak için kendimi zorladım. Arkadan takip edildiğini bilmek hiç hoş bir şey değildi.
Araba bizim sokağın olduğu yere gelince şoföre durması gerektiğini ve artık kimsenin beni takip etmemesi gerektiğini söyledikten sonra araçtan indim ve eve doğru ilerledim.
Sadece üç gün önce bu ay ki parayı nasıl yetireceğimi düşünürken şimdi ise o eve misafir olarak gidiyordum.
Ne kadar sıkı bir tempo da çalışırsam çalışayım eve bakmaktan ve anneme sahip çıkmaktan şikâyetçi değildim.
