KECBAZ +18

13. Bölüm "SIRLAR"

Geç gelen bu çiçek gibi bölüme bir yıldız atıverin be kardeşler. (Yorum atmayı da unutmayalım please!)

Bal gibi okumalar bal tanelerimm.

•••

Karşılıklı olarak birbirimizi tehdit ettiğimiz, aynı evde düşman gibi yaşadığımız adam bir yabancı değil, benim kocamdı.

Rızasız, sırf beni doğuran biri ölmesin diye kabul ettiğim için kocam olan kocamdı hem de. Evliliğimizden bu yana bir ay geçmiş olmalı ancak tam olarak ne kadar geçti bilmiyorum.

Takvimleri takip etmiyorum artık. Bana bir fayda sağladıkları yoktu. Aksine bu evde bir gün daha kaldığımı bana hatırlatıyor, üzüntüden beni kahrediyordu.

Hiçbir zaman mükemmel bir hayat dilememiştim, ancak bu kadar kötü bir hayatta istemiyordum.

Kocam sürekli annemi öldürmekle tehdit ediyordu. Bu tehdit etmesinin altındaki amacı gerçekten anlayamıyordum.

Birilerini sürekli tehdit etmekten dolayı mı bir alışkanlık oluşmuştu onda yoksa başka bir şey mi gerçekten bilmiyordum ama can damarıma basmıştı artık.

Gözüm kararmıştı. Gerekirse ucunda gerçekten annemin ölümü olsun bu kadına doğruları söyleyecektim.

"Ne gerçeği?" Elini kalbine götürmüş telaşla bana bakan Nurten Hanım daha şimdiden fenalaşmıştı.

Gerçeği duyunca ne tepki verecek kestiremiyordum.

"Sakın Mislina, sakın!" Alayla güldüm, hatta kahkaha attım.

"Sen yaparken bir şey yok ama ben yapacakken sakın Mislina ha?" Diye bağırdığımda bağırışımın arka bahçeye kadar gittiğine emindim.

"Sana bunun hesabını çok fena soracağım!" Hâlâ beni tehdit eden adam damarıma basmaya meyilli gibiydi.

Nurten Hanım'a döndüm.

"Oğlunuz bilerek hasta olduğumu düşünüyor! O kadar ruh hastası bir kişiliğe sahip ki sırf sizi üzmek için kendimi hasta ettiğim hakkında konuşuyor!" Şaşkınlıkla eli ağzına giden kadın öylece kalırken Koral'a döndüm.

"Evlendiğimiz günden beri eziyetleri bitmedi! Sizin yanınıza gelirken bile ondan izin almadığım için kıyameti koparttı! Sırf bu yüzden beni aç bırakmakla cezalandırdı!" Dediğimde etraftaki korumalar dahil herkes bu konuşulanları duyuyordu.

Koral sinirden kendisini kasarken bu beni korkutmadı. Bu aşağılık adama pabuç bırakamazdım ben.

"Beni kuklası gibi kullanıyor resmen! Tek dediği gel dediğim yere gel, git dediğim yere git! Benim özgürlüğümü şu dört duvar arasına sıkıştırıyor resmen! Bu nasıl insanlık ya?" İçimdeki zehri kusarken büyük bombayı sona salmıştım.

"Ama doğru... Bizim Koral'la evli..." Cümlemi devam ettiremeden Koral yanıma gelip elini ağzıma kapatırken gözleri ateş gibi parlıyordu.

"Sana yemin ediyorum ki seni beter edeceğim Mislina. Bu söylediklerinin acısını öyle kötü çıkaracağım ki senden..." Cümlesine devam etmesine izin vermeden yüzüne bir tokat savurdum ve geri çekildim.

"Aşağılık adam hâlâ beni tehdit mi ediyorsun?" Bu dediğimi de aynı onun söylediği gibi yine ikimiz duyarken geriye adımladım.

Korkudan değildi. Artık onunla tartışmak istemiyordum. Bence yeterince dersini almış yapabileceğimi de görmüştü.