"Buradan kaçamazsın Mislina! Yuvandan kaçamazsın!" Arkamdan gelen sert ses beni korkuttu ama durmadım. Ağaçaların içerisinden geçerken bir çıkış arıyordum. Kahrolası bir çıkış!
"Bırak beni lanet olası!" Diye bağırdım karşılık olarak. Aldığım nefes b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar :)
▪︎▪︎▪︎
Bugüne kadar hiçbir yerde aşağılanmamıştım, hor görülmemiştim. Hangi pozisyonda çalışırsam çalışayım bugün düştüğüm konuma düşmemiştim.
Üzerime iftira da atılmamıştı üstelik. Kimse yapmadığım bir şeyi ben yapmışım gibi göstermedi. Ama bugün... Yapmaması gereken biri yaptı bunu.
Tamam, birbirimizi tanımıyoruz. Tamam, çok farklı şekillerde birbirimizin hayatındayız. Ancak bugün dediklerinin üstünü hiçbir bahane örtemezdi.
Bir köpekmişim de beni cezalandırıyormuş gibi yemek vermeyeceksiniz, kimse onu dinlemeyecek demesi sanıldığından daha fazla oturdu içime.
İlk gece yaptıklarına rağmen ben onun bana bu şekilde davranacağına ihtimal vermezdim. Başta damarıma basmasa gerçeği söylerdim, ancak o beni sinirlendirmeyi seçmişti.
Ardından ben de onu sinirlendirmiş, yine de hakkım olmayan sözleri duymuştum ondan.
Döktüğüm gözyaşları onun için değildi. Döktüğüm gözyaşları beni bu adama mecbur bırakan annemeydi. En azından ufak bir inkar gösterse belki canım bu kadar yanmazdı ama o bunu bile yapmamıştı.
Hatta onlara beni almasını kendi tavsiye etmişti. Bir hiç gibi atmıştı beni onların önüne.
Kimsesizlik daha önce hiç bu kadar yakmamıştı sanırım canımı.
Büyük yatağın kenarında cenin pozisyonunu alıp kıvrılmış yatarken kapı açıldı. Kapının açılışından anında onun geldiğini anlarken bana bulaşmasın diye gözlerimi kapattım.
"Mislina." Adımla seslendiğinde bir cevap bile vermedim. Nasıl geldiyse öyle geri gitsindi.
"Uyumadığın belli. Bana doğru dön." İsteğini reddedercesine yerimden bir milim bile kıpırdamadım.
Ancak o vazgeçmedi. Ben hareket etmeyince kendi yanıma geldi ve zorla beni kendisine çevirdi.
Bende onun bana temas etmesiyle sanki ateşe dokunmuşum gibi kendimi geriye çekerek yataktan kalkıp karşısına geçtim.
"Sakın dokunma bana!" Sesimi yükseltmeme sinirlenmeden yanıma kadar geldi.
"Sakinleş." Dediği kelime iyice delirmeme sebep olurken kapıyı işaret ettim.
"Defol git! Yaklaşma bana! Üç gündür hangi orospunun yanındaysan oraya git!" Onun bana iftira attığı gibi bende ona iftira atarken hiç pişman olmadım.
O bana kolaylıkla iftira atabiliyorsa ben de atabilirdim.
