"Buradan kaçamazsın Mislina! Yuvandan kaçamazsın!" Arkamdan gelen sert ses beni korkuttu ama durmadım. Ağaçaların içerisinden geçerken bir çıkış arıyordum. Kahrolası bir çıkış!
"Bırak beni lanet olası!" Diye bağırdım karşılık olarak. Aldığım nefes b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar.
▪︎▪︎▪︎
Ayağıma pansuman yapan adamı dikkatle inceledim. Doktor gibi durmuyordu. Ama o zaman işini nasıl böyle profesyonelce yapıyor gibiydi?
Kafam karışırken kafamı kaldırıp başımızda dikilen adama baktım. Beni odaya çıkartır çıkartmaz ip getirmesini istediği adama birini çağırmasını istetmişti ama şu an dediği ismi hatırlayamıyordum.
Zira o aralar aklımdan geçen tek şey başarısız olduğumdu.
Elimde başka seçenek yoktu artık. Başımda dikilen bu adamla evlenmek zorundaydım. Bunu kabullenmeliydim, zira kabullensem de kabullenmesem de sabah evli bir kadın olacaktım.
Ne kadar yabancı bir adamla evlenecekte olsam yine de evli olacaktım işte. Hiçbir şey bu gerçeği değiştiremiyordu.
Sanırım artık değiştiremezdi de...
"Ayağında kırık çıkık yok. Birkaç gün üzerine fazla basmamaya dikkat etse yeter." Deyip buraya getirilen malzemeleri toplayan adam Koral'a kısa bir süre baktı ve başka hiçbir şey diyemeden odadan çıktı.
Ayağıma pansuman yapan adam odadan çıktıktan sonra elleri cebinde Azrail gibi başımda dolanan adam üzerime eğildi.
"Bir yanlış daha istemiyorum Mislina Safir. Yoksa gerçekten bu sefer bedelini ödersin. Sabaha kadar uslu dur. Seni bağlamak istemiyorum." Dediğinde yüzüne ters ters baktım.
"Defol!" Sinirle yüzüne karşı söylediğim kelimeden sonra yatakta aşağıya doğru kayıp arkamı ona döndüm.
"Üzerini değiştir, onlarla rahat edemezsin." Dediklerine aldırış etmedim. Neyle yatıp yatmayacağım onu ilgilendirmezdi.
"Diğer kapı giyinme odasına açılıyor. Üzerini değiştir. Hemen." Arka arkaya emirlerini sıraladığını hışımla ona dönüp sinirle konuştum.
"Pardon da ne ile yatıp yatmayacağımı seni ne ilgilendirir? Defol git şu odadan artık!" Dediklerimi yine umursamadı. Bu adam ben ona ne desem umursamıyordu zaten.
"Üzerini giyin Mislina. Beni seni giydirmeye zorlama." Dediğinde sinirle homurdandım ve ayağa kalkıp ayağımın ağrısına rağmen hızlı bir şekilde hareket ederek giyinme odası dediği yere ilerledim.
"Yavaş yürü, ayağını daha kötü hâle getireceksin." Beni umursuyormuş gibi söylediği cümleye sinirle gülmekle yetindim. Ona bir cevap vermeden içeriye girdiğimde gecelik seçmek yerine eşofman takımı seçtim.
"Eşofman takımlarını bırak. Gecelik giyeceksin." Arkamdan gelen ses korkuyla sıçramama sebep olurken arkamı döndüm. Kapının pervazına yaslanmış kollarını göğsünde birleştirerek beni izleyen adam ne düşündüğümü bilir gibiydi.
