Haal me hieruit // bankzitters

2

Ik zit in de auto op weg naar mijn huis. Het was een lange dag met opnames voor video's die over een paar weken online komen. Het opnemen van video's blijf ik echt geweldig vinden ondanks dat de kijkers mij waarschijnlijk de minst leuke bankzitter vinden. Maar ach daar trek ik me niks meer van aan. Ik ben moe van de lange dag en ik kijk er enorm naar uit om Lieke en mijn twee katten zometeen te zien. Wat hou ik toch van die drie.

-

Ik ben thuis. Eindelijk! Ik doe de sleutel in de deur en open de deur. Ik loop de trap op en daar staat Lieke in de keuken. Ze staat met haar rug naar mij toe. "Hey schat" Ik wil naar Lieke lopen, maar dan draait ze zich al om. Zodra ik haar ogen ontmoet met die van mij begint mijn hart sneller te kloppen. Niet omdat zij de vrouw van mijn leven is, maar ze heeft een hele rare sprankeling in haar ogen. Ik word er gewoon bang van.

"Lieke, gaat alles wel goed met je?" Ik vraag het voorzichtig. Ze komt een stapje dichterbij en begint zachtjes te lachen, maar ook haar lach is niet hetzelfde als normaal. "Lieke, antwoord alsjeblieft" Ik spreek de woorden uit met een lichte trilling in mijn stem. Wat is er aan de hand met haar? Ik herken haar niet eens meer. Ook nu doet ze weer een stapje richting mij. Hoe dichterbij ze komt, hoe banger ik word. Ik zet daarom een stap achteruit. "Lieke, doe normaal, als dit een prank is voor een video voor bankzitters ben ik er ingetrapt. Doe alsjeblieft weer normaal" De trilling in mijn stem wordt steeds erger en mijn hart zit in mijn keel. Lieke begint steeds harder te lachen. En dan, dan doet ze iets dat ik nooit had verwacht...

-

Daar staat Lieke met een mes in haar hand. Ze houdt het mes op mij gericht. Ik schrik en sta te trillen op mijn benen. Zijn dit de laatste momenten van mijn leven? In mijn hoofd neem ik afscheid. Van mijn ouders, mijn beste vrienden, zelfs de kijkers van bankzitters en mijn eigen kanaal en mijn katten. Waar zijn Socrates en Victor eigenlijk? Lieke heeft ze toch niks aan gedaan? Nee, dat geloof ik bijna niet. Lieke zou zoiets nooit doen, toch? Ik probeer mijn katten te zoeken met mijn ogen, maar ik zie ze niet. Arme beestjes...

"Handen omhoog Roel" Lieke spreekt de woorden uit met een grijns op haar gezicht en het mes nog steeds op mij gericht. Wat wil ze van me? Dan komt Lieke op mij aflopen, maar niet meer met van die kleine stapjes. Nee, ze loopt steeds harder. Ik probeer een uitweg te zoeken. Ik wil rennen, maar als ik ga rennen, weet ik zeker dat Lieke iets met dat mes gaat doen. Mijn hart zit in mijn keel en ik begin steeds sneller te ademen. Wat moet ik nu? Lieke is bijna bij me met het mes nog steeds op mij gericht en heeft ze nou een doek in haar hand? Ik twijfel of ik toch ga rennen en zet kleine stapjes achteruit, maar het is al te laat. Een pijnscheut gaat door me heen...

-

Ik word wakker. Ik leef nog? Waar ben ik? Het lijkt wel alsof we rijden? Ja, ik zit in een busje. Ik probeer te bewegen, maar het gaat niet. Een heftige pijn schiet door mijn been. Ik kijk richting mijn been en dan zie ik het. Lieke heeft me echt gestoken met dat mes. Er zit een grote bloedvlek op mijn broek en een flink gat op de plek waar het mes door de stof is gegaan. Maar toch, toch is de wond wel verzorgd. Heeft Lieke dat gedaan?

Waarom schrijf ik ineens zulke dingen HAHAHAHAHHA

Groetjesss<33