17

42 4 1
                                    

Daar sta ik dan. Met trillende handen steek ik de sleutel in het slot. Voorzichtig open ik de deur. Tot nu toe zie ik niemand. Zal ik eindelijk veilig zijn?

Gespannen loop ik de trap op met mijn moeder direct achter me. Wat ben ik toch blij dat zij een aantal dagen bij mij wilt blijven.

-

Ik hoor geluid. Is Lieke daar? Van schrik doe ik mijn ogen dicht, totdat ik nagels in mijn benen voel. Het zijn mijn katten. Zodra ik ze in mijn armen heb, barst ik in tranen uit. "Ik heb jullie zo ontzettend erg gemist. Ik hou van jullie"

-

Ik lig op de bank met Socrates en Victor tegen me aan. Volgens mij hebben zij mij ook wel een beetje gemist. De geven mij zoveel rust. Voor heel even voel ik me weer mezelf, maar voor hoe lang gaat dat nog duren...

Haal me hieruit // bankzittersWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu