Haal me hieruit // bankzitters

13

"Darten met dartpijlen is niet leuk Rob, we gaan het hiermee doen" En dan haalt hij 3 grote scherpe messen tevoorschijn. Dit is het dan, mijn laatste uur is geslagen.

- 

Angstig kijk ik mijn 'vrienden' één voor één aan. Ik begin bij Matthy. Het lijkt het niks te doen. Waar is de lichtelijk autistische Matthy, die ook nog eens mensenschuw is, gebleven? Dan kijk ik Milo aan. Ook hem doet het niets. Wat is er met de Milo die alleen maar aan eten denkt, gebeurd? Vervolgens kijk ik Rob aan. Hij maakt oogcontact, maar zijn blik blijft koud en emotieloos. Waar is de oude Rob die voor mij als een klein broertje voelde gebleven. En dan gaat mijn blik naar Koen. Ik zie tranen in zijn ogen. Waarom doet hij niks? Ik dacht dat hij aan mijn kant stond, maar blijkbaar heb ik het mis.

-

Hij staat klaar, klaar om met dat grote scherpe mes richting zijn ooit beste vriend te gooien. Misschien was ik wel nooit zijn beste vriend en had ik alleen dat gevoel. Met een bocht naar links landt het eerste mes op de grond. Al snel volgt de tweede, maar deze valt aan de rechterkant op de grond. Nog één en dan is iemand anders aan de beurt. Met flink wat snelheid komt het derde mes mijn kant op. Ik knijp mijn ogen dicht. Dan hoor ik het geluid dat het mes in het bord is beland. Ik open langzaam mijn ogen en daar vlak boven hangt het mes. Matthy heeft gemist...voor nu.

-

Daar staat Milo. Shit, Milo weet hoe hij moet darten. In mijn gedachten ga ik naar mijn ouders, zus, Lieke, ook al heeft ze meegeholpen met het plan van de jongens. Waar is Lieke eigenlijk? Ook denk ik aan mijn twee katten en de rest van mijn vrienden en familie. Ik wil dat ze weten dat ik van hen houd. Ik wil dat ze weten dat ik hen zal missen. Opeens voel ik een windvlaag langs mijn oor gaan. Milo heeft het eerste mes al gegooid, maar hij heeft me niet geraakt. Al snel zie ik het tweede mes voor me op de grond vallen. Dit is niet goed. Maar tot mijn grote verbazing gooit Milo ook het laatste mes mis. 

-

En daar staat Koen. Gaat hij nou echt gooien? "Kom op Koentje" Rob moedigt hem aan. Ik zie hoe Koen het eerste mes pakt en ineens helemaal naar rechts gooit. Met het tweede mes doet hij hetzelfde. En dan het laatste mes. Geconcentreerd kijkt hij in mijn richting en dan gooit hij het mes helemaal naar links. Hij heeft de messen expres de verkeerde kant op gegooid. "Wat doe jij nou?" Weer is het Matthy die praat. Normaal praat hij toch niet zoveel? "Ja sorry hoor dat ik niet kan darten" Voordat Koen wegloopt, kijk ik hem dankbaar aan. Hij glimlacht een beetje naar me.

-

Daar is Rob. De Brabander die verdacht goed kon boogschieten in de olympische spelen video. Als maar niet net zo goed kan darten. Mis, hij gooit de eerste mis. Nog twee messen te gaan. Weer mis. Misschien is mijn laatste uur toch nog niet geslagen. Nu niet te veel hoop hebben Roel, je weet niet hoeveel rondes ze gaan darten. Heel even kijk ik naar Koen. Wanneer ik mijn hoofd terug draai, gaat alles wel heel snel, ook al lijkt het alsof het in slow motion gaat. Het derde mes komt recht op mijn borst af. Ik begin te trillen en mijn benen houden het niet meer. "Ik dacht dat we vrienden waren" Het zijn de laatste woorden die ik uitspreek voordat alles zwart is.