Haal me hieruit // bankzitters

3

We rijden nog steeds. Waar gaan we helemaal heen? Wie zit er in het busje? Is het Lieke? Ik weet het allemaal niet. Ik heb ook geen zin over na te denken. Ik ben moe en ik heb pijn. Veel pijn. Ik leun met mijn hoofd tegen tegen het busje en mijn ogen vallen langzaam dicht.

-

"Lieke komt op me af lopen met het mes in haar hand. Ik wil rennen. Weg van dat mes, weg van haar. Maar als ik ren, haal ik het misschien niet. Ik moet blijven staan met mijn handen omhoog. Ik voel me hopeloos. Wat moet ik nu doen? Lieke komt steeds dichterbij met het mes nog steeds op mij gericht. En wat is dat in haar andere hand? Is dat een doek? Wat moet Lieke nou weer met een doek? Ik twijfel of ik toch ga rennen, maar het is al te laat. Een pijnscheut gaat door me heen...

Ik schrik wakker. Een nachtmerrie over wat er allemaal is gebeurd toen ik thuis kwam. Dit gaat me de rest van mijn leven achtervolgen. Tenminste voor zolang ik nog leef...

-

Het busje stopt. Waar ben ik? De deur wordt opgetrokken en daar staat ze. De grootste fout van mijn leven. En toch hou ik nog van haar. Ik kan haar toch niet zomaar loslaten?

"Opstaan" Lieke dwingt me en doe echt mijn best, maar het gaat gewoon niet. Ik kan niet opstaan door de wond in mijn been die de vrouw van mijn dromen heeft veroorzaakt. Zodra Lieke ziet dat ik niet op kan staan, slaakt ze een diepe zucht, maar toch komt ze naar mij gelopen en helpt me. Als ik sta, blinddoekt Lieke me. Blijkbaar mag ik niet zien waar we zijn. Misschien is dit wel allemaal een verrassing van Lieke om te laten zien hoeveel ze van me houdt.

Lieke leidt me ergens naar binnen. Ik kan bijna niet lopen door de pijn. Ik stap een koud gebouw binnen. Ik ben benieuwd wat voor verrassing dit is.

Lieke doet de blinddoek van me af. Alsnog zie ik vrij weinig, want het is hier erg donker. "Waar is de verrassing? Ik weet wel dat dit allemaal eigenlijk een verrassing is" Ik ben ervan overtuigd dat ik het goed heb. "Denk je nou echt dat dit een verrassing is Roel? Natuurlijk is dat het niet" Met dat laatste uitgesproken te hebben, verlaat Lieke te ruimte en gooit de deur met een harde klap dicht. Ik strompel naar de deur, maar het is al te laat. De deur zit op slot.

-

Ik ril van de kou. Waarom ben ik hier? Waarom doet Lieke dit? Lieke hield toch altijd van me? Houdt ze nu niet meer van me? Maar ik hou nog wel van haar. Heeft Lieke nooit van mij gehouden? Ik word moe van alle gedachten. Ik sluit mijn ogen en val uiteindelijk in slaap.

"Waar is de verrassing? Ik weet wel dat dit allemaal eigenlijk een verrassing is" Ik ben er zelfs zeker van. "Denk je nou echt dat dit een verrassing is Roel? Natuurlijk is dat het niet" Lieke verlaat de ruimte en de deur valt met een klap dicht...

En weer schrik ik wakker. Dit keer was het een nachtmerrie over wat er nog niet eens zo heel lang is gebeurd. Het valt mij op dat Lieke niet mijn hele naam uitsprak. Niet toen ze dat mes vast had en net ook niet in deze ruimte. Voelt ze dan toch nog wat voor me?

Alweer een deeltje!!!!! Verwacht geen lange delen van die boek, want daar heb ik geen zin

Groetjes<333