Haal me hieruit // bankzitters

9

Nadat Koen bij mij is geweest vannacht heb ik een keer wel prima geslapen. De grond blijft alleen nogal hard en koud, maar verder lag ik best prima vannacht. Ook heeft Koen me beloofd om wat meer eten mee te nemen dan alleen een rijstwafel. Ik ben benieuwd of hij zich aan zijn belofte gaat houden.

-

Ik zit tegen de muur een beetje voor me uit te staren als ik de deur open hoor gaan. "Ik heb eten voor je Roel. Een dubbele boterham met Nutella. Nutella was het eerste dat ik kon vinden. Oh en ik heb een flesje water voor je" Hij heeft zich echt aan zijn belofte gehouden. Koen heeft het brood aan en meteen neem ik een flinke hap. Eindelijk een andere smaak dan die rijstwafels. "Dankje Koen, je bent echt de beste. Nog bedankt van afgelopen nacht trouwens. Het betekende echt heel veel voor mij. Ik dacht echt dat niemand meer om mijn gaf, maar jij hebt het tegendeel bewezen" Koen trekt me weer in een stevige knuffel. "Ik ga je hier wegkrijgen, echt waar. Ik moet wel echt weer terug, voordat de jongens iets gaan vermoeden" Met die woorden staat Koen op en loopt hij weg. Snel eet ik mijn brood. Niemand mag er achter komen dat ik brood heb gekregen van Koen.

-

De deur gaat hard open. Dat kan nooit Koen zijn. Precies zoals ik had verwacht, staat Lieke daar weer. "MEEKOMEN" Ik sta op, maar val al snel weer op de grond door de pijn in mijn been. "IK ZEI MEEKOMEN. WAT HEB JE DAAR NIET AAN BEGREPEN?" "S-sorry, i-ik viel" "BEN JE EEN BABY DIE NET KAN LOPEN EN ELKE KEER WEER OP DE GROND VALT OFZO?" "N-nee s-sorry" "DAT DACHT IK AL EN NU OPSTAAN EN MEEKOMEN" Voorzichtig sta ik op en strompel ik naar Lieke. Natuurlijk krijg ik weer een blinddoek op, ook al vermoed ik al waar ik heen word gebracht. Vast weer naar dezelfde kamer als de vorige keer.

-

De blinddoek gaat af en ja hoor, daar ben ik weer in precies dezelfde kamer. Één voor één kijk ik de jongens aan en al snel merk ik dat Koen er niet is. Wat gaat er nu weer gebeuren?