Haal me hieruit // bankzitters

16

Ik lig inmiddels al een week in het ziekenhuis. Mijn ouders wisselen elkaar elke dag af totdat ik naar huis mag. Ook mijn zus is al een aantal keren langsgekomen. De enige die ik niet heb gezien, is Lieke. Ik mis haar zo erg. Waarom mis ik haar?

-

"Goedemorgen, ik heb goed nieuws voor u! U mag naar huis! Thuis mag u uw arm niet te veel gebruiken om te zorgen dat de wond zo snel mogelijk weg gaat. Ook zou ik graag nog een afspraak voor over twee weken willen maken om te kijken hoe het dan met uw wond gaat. U mag straks bij de balie een afspraak maken" "Echt waar? Wat fijn, Dankuwel. Ik loop zo gelijk langs de balie"

Ik mag gewoon naar huis. Mijn moeder helpt mij snel met het inpakken van mijn spullen. De afgelopen week had ze namelijk wat spullen voor mij meegenomen, zodat ik in ieder geval schone kleding aan kon doen.

-

Eindelijk frisse lucht. Ik stap bij mijn moeder in de auto. Zometeen ben ik na weken, misschien wel maanden eindelijk weer thuis. Maar voelt thuis nog wel als thuis na de vorige keer. Ergens ben ik bang dat Lieke weer met een mes in de kamer staat, dat ze me weer neer gaat steken en weer mee gaat nemen in een busje. Gelukkig blijft mijn moeder een tijdje bij me. Dat voelt toch wat veiliger.