Patron Kraliçe +18

Göründüğü Gibi (+18)

Kusura bakmayın +18 bölüm atmam biraz gecikti. Aslında daha önce atacaktım ama hikayenin gidişatı beni baya sardı yazdıkça yazasım geldi ababjaka.
Ama işte aradığınız bölüümm!
...

Aralarda gezen garsonun tepsisinden birçok kez içki alıp shot attım.
Kafam güzel olmaya başlamıştı bile.

Dans ederken gözüme bizim masadaki ışık takıldı, telefonum çalıyor olmalıydı.
Hafif yalpalayarak masaya ulaştım.
Telefonu elime aldım, babam arıyordu..

Siktir, açmazsam sinirleneceğini biliyorum.
Hızla cluptan dışarıya çıktım.
Söylememem gereken bir şey söylememeyi umarak çağrıyı cevapladım.

"Efendim baba?"
Kaldırımın köşesine oturduğumda frikik verip vermediğim umrumda değildi.

"İlk iş günün nasıldı canım kızım, halledebilecek misin?"

Başım dönüyordu.
"Halledemeyeceğim bir şey yok."
Uf, sanırım saçmalıyordum. Bu telefonu uzatmadan kapatmam lazımdı.

Güldüğünü duydum.
"İşte benim kızım, aferin."

Senden nefret ediyorum demek istedim.
Hayır, hayır dememeliydim.
"Senin için halledemeyeceğim bir şey yok babacığım."

İşte böyle olmalıydım, her zamanki gibi.. gurursuz.
"Biliyorum kızım, sen benim tek varlığımsın."

Yani senden iğrendiğimi bilsen beni öldürmez misin? Diye sormak istedim.
Hayır, sormayacaktım.

"Sen de benim için öylesin baba, şimdi kapatmam lazım."

Kendimden daha fazla nefret etmeden önce konuşmayı bırakmak istedim.
"Tamam, görüşürüz kızım."
Telefonu kapattıktan sonra bir süre daha kaldırımda oturdum.
Sonra kalkıp kapıya doğru yürüdüm.

İçeri adımladığım sırada bir el kolumu tuttu ve geriye doğru çekildim.
"Efsun, ne yapıyorsun burada?"

Sesin sahibi Ege'ydi.
Allah'ın belası Ege..

"Bırak kolumu, yeter artık ya!"
Tutuşu sertleştiğinde kolumu çevirerek kurtardım.
Arkamı dönüp tekrar yürümeye başladım.
"Efsun.."
Ağlıyordu.

Daha fazla düşmemesini istedim gözümde, bana yalvarmamasını. Onu sevdiğim zamanlara lanet ettirmemesini istedim.
İstediğimin olmaması için kararlıydı..
Ağlama sesini duyunca ona döndüm.

"Bunu kendine yapma, midemi bulandırıyorsun şu an."
Bana doğru yalpalayarak bir adım attı, sarhoştu.

"Sana çok aşığım, beni bırakamazsın.. Efsun. Geri dön. Sensiz yaşayamıyorum."

Takıntılı piç
"Çoktan bıraktım."
Acımasızca konuşmamın üzerine bir adım daha atarak yanıma ulaştı.
" Sen de seviyorsun beni, sadece kızgınsın. Babandan korkup seni terk ettiğim için beni suçlama Efsun, tehtit etti beni. Yapabileceğim bir şey yoktu."

Gözlerimi devirdim.
"Seni suçlamıyorum, seni sevmiyorum."
Dediğimde "Seviyorsun." diye fısıldayarak dudaklarıma yapıştı..

Anında sertçe ittirdim onu, arkaya doğru sendeledi.
Sonrasında arkamızdan yaklaşan Furkan'ın sesini duydum.

"Bir sorun mu var Efsun?"
Talihime küfrettim, şu an karşılaşmak zorunda mıydık?
Ağzımı açacağım sırada Ege benden hızlı davrandı.
"Seni ilgilendirmez kardeşim, siktir git."
Utançla gözlerim kapanırken Furkan'ın kaşları havalanmıştı.
Fakat hala onunla muhatap olmuyordu.

"Kim bu adam Efsun."
Yine Ege cevap verdi.

"Çekil git lan sevgilimin yanından."
Utançtan küçük dilimi yutarken parmaklarımla burun kemerimi sıktım.
Furkan'ın soran bakışları bana döndü ve nihayet konuştum.