Love on the screen (Dylan O'brien)

1. Holland

Oke.

Tori, relax.

Het komt allemaal goed.

Ik probeer mezelf te overtuigen dat het allemaal goed gaat komen.

'Maar wat als ze me niet leuk vinden?'

'Wat als ik mijn tekst de hele tijd vergeet?'

'Wat als ik in mijn broek plas?'

Oke, laten we er gewoon van uitgaan dat dat laatste niet gaat gebeuren.

Ik arriveer met mijn klein autotje op de parking van de studio's van Teen Wolf, de kriebels die eventjes weg waren kwamen meteen weer terug.

"Tori, ga er gewoon voor en wees jezelf." Moedig ik mezelf aan, ik moet het gewoon doen.

Ik adem diep in en uit en doe dan mijn auto deur open, voorzichtig want anders is de kans er dat hij uit elkaar valt. Ik neem mijn tas van de zetel naast mij en stap dan uit, het dichtgooien van de deur moet iets harder maar niet té hard. Anders is hij oftewel niet goed toe oftewel valt hij er echt uit.

Ik stap met grote stappen naar het gebouw, mijn benen lijken een eigen leven te hebben want zo snel wil ik helemaal niet gaan! Ik probeer ze te vertragen maar het lukt niet, ik zie er waarschijnlijk dan ook uit als een debiel. Ik zit naar mijn voeten te kijken, verrast door hoe snel ze wel heen en weer gaan, totdat ik tegen iets hard bots en vloeistof over mij krijg, dat vrij heet is. "OH MIJN GOD. SORRY." Roept iemand, mijn hersenen zijn nog bezig met alles te ontvangen van wat er net is gebeurd.

Benen die te snel gaan, bots, warm, pijn.

Ik probeer me beter te concentreren en er vormt zich een gezicht voor mij, het gezicht van mijn nieuwe collega 'Holland Roden'. "He-het is oke." Zeg ik zachtjes, nog een beetje verbaasd van de koffie dat zich nu op mijn kleren verspreidt. "Oh nee, jij bent Victoria, toch?" Zegt ze, ook niet echt wetend wat te doen, ze kijkt mijn natte kleren gewoon aan. Ik knik "Tori is oke." Zeg ik, want eerlijk gezegd vind ik 'Victoria' een te prinsessige naam.

"Oh god. Dit is echt de slechtste manier om elkaar te leren kennen! Kom, dan leid ik je even naar de kleren en make-up, daar zullen ze je zeker wel kunnen helpen!" Zegt ze, en nog voor ik kon toestemmen had ze me al meegetrokken.

Het was niet ver, en tijdens het kleine stukje (snel-)wandelen had ze heel de tijd sorry zitten zeggen, en ik antwoorde altijd met 'het is oke', dus tot zover de eerste ontmoeting met Holland.

"Oh my god. Wat is er met jou gebeurt?!" Zegt Stefan, de 'styliste' van dienst, die ik nog herkende van de audities. "Koffie." Zeggen Holland en ik tegelijk. Stefan kijkt meteen naar Holland "We hebben je al meerdere keren gezegd dat je voorzichtig met je koffie moest zijn" Zegt hij tegen haar "Kom hier schatje." Gebaart hij dan naar mij.

Hij plaats me in een kleedhokje en geeft me een handdoek. "We hebben geluk dat niet veel is uitgelopen, ik geef je zo je 'Tess' kleren." Legt hij me uit, ik knik en begin me uit te kleren tot mijn ondergoed en droog de natte plekken op, het was niet zoveel. "Klaar." Zeg ik, en nog geen minuut later krijg ik al mijn kleren aangeboden. Ik trek ze snel aan en kom dan uit het hokje.

Stefan komt meteen naar mij en kijkt me goedkeurend aan, hij legt sommige dingen weg, hij kijkt welke accesoires erbij passen en maakt de outfit helemaal af. "Klaar." Zegt hij en hij trekt me mee naar de spiegel. Ik heb een simpel los wit v-hals shirtje aan met een print rokje eronder. Rode knie sokken, een jasje en een hoed. Ik zie er echt als een 'Tess' uit. "Perfect!" Roept Stefan trots uit.

Holland kijkt mee en knikte goedkeurend naar mij "Je ziet er prachtig uit!" Zegt ze. "Je eerste scene begint over vijftien minuten, moet je je lijnen nog herlezen?" Vraagt ze als ze me meetrekt naar ergens anders, mijn tas laat ik daar achter daar kan ik toch niets mee doen op de set. Ik vraag dezelfde vraag aan mezelf, ik kende de lijnen al uit mijn hoofd sinds de eerste dag dat ik het script kreeg, ik denk dat ik goed zit. "Nee, ik ken ze goed." Vertel ik haar. "Daar was ik al op aan het hopen! Dan kan je de rest ontmoeten! Je moet uiteindelijk je eerste scene al kussen met Dylan." Zegt ze met een knipoog en lacht.