Love on the screen (Dylan O'brien)

12. Ik ben zo'n mislukkeling

*Dylan*

Onze nummers aan elkaar geven gaf dan toch niet zoveel nut aangezien Tori niet reageerde op mijn smsen en ook nam ze niet op. Ik gaf het stilletjes aan op tot ik gebeld werd door een onbekend nummer.

"Hallo?"

"Hallo, D-Dylan?"

"Tori? Ben jij dat? Heb ik een foute nummer?"

"Nee nee. Ik bel... Ik bel vanuit het politiekantoor."

"Politiekantoor? Wat doe jij daar?"

"Kan ik je vertrouwen?"

Ik knik, tot ik doorheb dat ze me natuurlijk niet kan zien "Ja. Ja natuurlijk."

"Wil je me dan even hier komen ophalen, het is hier niet zo... Fijn. Dan zal ik het je uitleggen."

"Zeker, dichtstbijzijnde politiekantoor?"

"Ja. Sorry dat ik niet heb laten weten, ik krijg mijn gsm pas terug als ik ergens naar toe kan, ik mocht het alleen gebruiken voor jou te kunnen bellen."

"Het is oke! Geen excuses. Ik kom eraan Tori."

"Dankje." Zegt ze nog en dan legt ze af.

Snel grijp ik mijn autosleutels, trek mijn schoenen aan en rijd zo snel en veilig mogelijk naar het politiekantoor. Eens aangekomen ren ik naar binnen. "Tori, is Tori hier?" Vraag ik aan de vrouw achter de balie. Ze kijkt op met omhooggetrokken wenkbrauwen "Tori hoe?" Vraagt ze langzaam. "Tori Berson." Vertel ik haar. Ze tikt de naam in het systeem en schudt haar hoofd "Alleen een Victoria, sorry.".

Ik knik "Ja, dat is ze!" Zeg ik, ze fronst eventjes maar heeft dan eindelijk door dat 'Tori' maar een bijnaam is. Ze toetst weer wat in het systeem en belt dan iemand. Eventjes later komt Tori tevoorschijn met een man in politiekostuum naast haar. Dylan!" Zegt Tori vrolijk, alsof ze niet eens net in de gevangenis stond.

"Wat doe je hier?" Vraag ik als ze naar mij wandelt met twee kleine zakken in haar handen, maar voor ze iets kan zeggen begint de vrouw aan de bureau te praten. "Victoria Berson, je bent aanghouden voor op een openbare plek te parkeren en te slapen. Het is je tweede keer dus deze keer krijg je een boete van 250 euro, volgende keer 500 euro, daarna 1000 euro enzo verder. Je krijgt hier nu een aangetekende brief sinds we geen adres van je... Kunnen hebben. Gelieve het bedrag binnen een week te betalen. En je auto wordt in beslag genomen voor 7 dagen." Zegt de vrouw allemaal tijdens ze dingen intypt, een blad afdrukt en er een handtekening en stempel op zet.

Ik kijk Tori sprakeloos en en zij kijkt me ook aan "Tori...?" Vraag ik "Wat is er aan de hand?" Vraag ik. De vrouw kijk ons aan maar Tori is ook even sprakeloos. "Wat er aan de hand is is dat je vriendinnetje geen huis heeft en al meerdere keren is betrapt te slapen in haar auto op openbare plekken wat verboden is." Legt ze rustig uit, ze steekt de brief in een envelop en legt het op de toonbank.

"S-sorry." Zegt Tori tegen mij en ik zie tranen tevoorschijn komen, ik neem haar in een knuffel "Het is oke, we vinden er wel iets op." Zeg ik. Ik kijk naar de vrouw "Het was niet aan u om dat te vertellen, trouwens." Zeg ik haar, ik haal mijn portemonnee boven "Bankcontact alsjeblieft.". Tori kijkt op en schudt haar hoofd "Nee, ik betaal het wel, ik moet gewoon zien dat ik mijn geld sneller krijg." Zegt ze maar ik protesteer "Ik betaal Tori, je verdient dit niet." vertel ik haar. Veel ka zij niet meer protesteren want ik heb mijn pincode al ingedrukt en een seconde later is het bedrag overgeschreven. "Kom." Zeg ik tegen Tori en leg een arm om haar heen.

***

*Tori*

"Ik ben zo'n mislukkeling." Zeg ik als we in Dylans auto zitten. Hij kijkt me aan "Tori, dat is niet waar. Je bent dapper." Zegt hij, proberend mij op te beuren. Ik zucht. "Sorry dat ik je vrije dag heb verpest.", hij schudt zijn hoofd "Ik vond het wel spannend, ik ben nog nooit iemand gaan afhalen in et politiekantoor. In het echt." Grapt hij en ik lach mee.

Even later komen we aan aan zijn loft en gaan we naar binnen. "Ik heb een voorstel." Zegt Dylan plots, ik kijk hem aan "Vertel?" Vraag ik. "Wat als... Aangezien je..." Begint hij maar hij geraakt precies niet zo goed uit zijn woorden. "Trek bij me in!" Flapt hij er opeens uit. Ik schrik eventjes maar zie dan aan zijn blik dat hij het serieus meent. "Echt. Ik meen het. Je auto is toch al sowieso in beslag genomen, en nu kan ik je echt niet verder in die auto laten leven, dus trek alsjeblieft bij me in." Zegt hij, hij klinkt heel overtuigend.

"Ik kan dit niet betalen." Vertel ik hem dan, hij schudt zijn hoofd "Ik betaal het nu ook alleen. En als je het nog zo erg vindt kan je me altijd terugbetalen eens je een Hollywood ster bent." Zegt hij met een knipoog dat me doet lachen. "Plus, jij woont dan niet meer in een auto maar ik woon dan ook niet meer alleen. Pluspunten voor iedereen!" Zegt hij, nog altijd overtuigend.

Komaan Tori, je bent naar hier gekomen om je dromen waar te maken, niet om zielig alleen in een auto te wonen. Ga ervoor.

"Goed. Ik doe het." Flap ik eruit en ik glimlach. Dylan lacht "Ja?!" Roept hij enthousiast, en ik knik lachen "Ja!" Roep ook ik uit. Hij neemt een aanloopje, neemt me dan vast en draait een rondje "We zijn roommates!" Roept hij verder enthousiast uit.

We besloten om de 'toerist in eigen stad' een andere dag te doen en gewoon samen wat in de loft te hangen. Ik had mijn tandenborstel en tandpasta en al die dingen ook al op z'n plekje gezet en Dylan had een deel kast leeg gemaakt voor mijn -weinige- spullen op te plaatsen.

We zaten s'avonds na mijn douche op de zetel voor de tv "Je hebt echt een nieuwe zetel nodig Dylan." Lach ik, hij knikt "Ik weet het, echt de slechtste zetel ooit." Lacht hij.

------------------------------------------------------------------------------------------------

12de hoofdstuk hip hoi! :D

Tori woonde dus al die tijd in een auto! Algoed dat Dylan er is om haar op te vangen :D

Wat zou er nu gebeuren nu dat Dylan en Tori samen wonen?

En daarmee bedoel ik niet dat ze hun scenes met elkaar beter kunnen oefenen. ;)

Xoxo -A