Love on the screen (Dylan O'brien)

14. House Party

"Dylan, deze zetel zit zo slecht als... Geen idee maar ik denk dat ik nog liever op een cactus zit, en geloof me dat zit ook niet fijn." Vertel ik Dylan als we in de zetel zitten naar een film te kijken.

Hij lacht "Ik weet het, ik heb nog geen tijd gevonden om een nieuwe zetel te gaan kopen, ook geen idee wat voor zetel ik zoek." Antwoordt hij "Maar zitten op een cactus? Ik heb wel tijd om naar dát verhaal te luisteren!" Grapt hij.

Ik schud mijn hoofd "Laten we dat niet doen." Lach ik "Vergeet wat ik zei." Ga ik grijnzend verder.

Hij draait zijn lichaam naar mij "Tori! Komaan, vertel!" Zegt hij smekend en hij begint aan mijn arm te trekken "Tooooriiiii, alsjeblieft!"

Ik lach maar blijf mijn hoofd nee schudden "Kijk liever naar de film!" Zeg ik lachend.

"Tori, als ik kan kiezen tussen die film of een genant verhaal van jouw dan kies ik echt wel voor het verhaal." Zegt hij serieus.

Nu kijk ik hem aan "Jammer dat je dan niet te kiezen hebt, dat verhaal vertel ik nooit." Grijns ik "Kijk nu naar de film." Beveel ik hem moppend.

"Ooit krijg ik dat verhaal uit je, en de hele wereld zal het wetend." Zegt hij uitdagend met een grijns en draait zich dan terug naar de film.

***

Ik word wakker met een pijnlijke rug. Een heel pijnlijke. Ook zie ik dat ik op Dylan zijn schoot lig en hij half in de zetel ligt maar op een of andere manier ook half uit de zetel.

"Dylan." Zeg ik zacht, en ik geef hem enkele porretjes. "Dylan." Zeg ik opnieuw.

Niks.

"Dylaaaan." Zeg ik weer, met meer porretjes.

"Wat wat wat, brand?" Zegt hij en hij schiet recht waardoor mijn bovenste deel van mijn lichaam ook half uit de zetel ligt te bengelen.

Ik zie Dylan rondkijken en hij kijkt dan naar mij "Tori, wat is er toch me jou? Val jij altijd uit dingen waarin je slaapt?" Zegt hij met een lachje.

"Ha ha. Help me liever recht." Zeg ik waarna ik ook recht word geholpen. "Het is trouwens wel elke keer door jou dat ik uit diezelfde slaapplatformen val, dus ik steek het op jou." Vertel ik hem.

Een pijnlijke scheut gaat door mijn lichaam als ik wil opstaan, en zo te zien gaat hetzelfde door Dylan heen.

We kijken elkaar aan "Nieuwe zetel." Zeggen we dan tesamen.

***

Dylan en ik komen met -best veel- koffie aan bij de studio's "Koffie!" Roepen we, en als bijen naar suiker komen komen de mensen naar koffie. "Ooh, mijn ware helden!" Roept Holland uit, hoe komt het trouwens dat jullie tegenwoordig samen aankomen? Spotten jullie elkaar elke dag toevallig bij de Starbucks?" Lacht Holland, Dylan en ik kijken elkaar met een glimlachje aan en knikken "Zoiets ja." Zegt Dylan.

We willen het nog tegen niet te veel mensen zeggen aangezien er veel commentaar op zal komen omdat we elkaar nog niet zo lang kennen, plus er is nog altijd Shelley die smoor op Dylan is en mij zo goed als haat.

De laatste koffie's zijn uitgedeeld en met ons eigen kopje in de hand vertrekken we naar Dylan's loge. "Hoe ging jullie scene nog gisteren?" Vraagt Posey, Dylan knikt tevreden "Goed! Was vrij snel gegaan, ben er trots op." Grijnst hij met een knipoogje naar mij waardoor ik lach.

We praten en lachen nog wat en dan moeten we aan het werk. We gaan allemaal langst bij de stylist en veranderen helemaal in ons personage.

***

"Tori!" Roept Dylan als ik naast Holland loop om terug naar binnen te gaan, we hebben net scenes opgenomen op het lacrosse veld. Ik draai me helemaal om en kijk naar Dylan "Ja?" Vraag ik en ik stop mijn loopje, Holland zegt nog snel dat ze voort moet maken voor een andere scene.

"Wat als..." Begint Dylan als hij bij me is aangekomen "... We vanavond de cast bij ons uitnodigen?" Stelt hij voor. "Oh dat lijkt me wel leuk maar... Dan weet iedereen wel dat we samenwonen." Zeg ik, hij haalt zijn schouders op "Het is niet alsof we illegale dingen doen he, de mensen die dat niet oke vinden moeten dan maar weggaan." Zegt hij met een lachje, "Dus, vind je het oke?" Vraagt hij, ik knik "Als jij het oke vindt, dan ik ook." Glimlach ik. Dylan spingt vrolijk in de lucht "Joepie!" Zegt hij grijnzend "Vertel het voort!" Zegt hij en loopt dan terug in zijn lacrosse outfit naar het veld.

Ik loop grijnzend naar binnen waar ik tegen iedereen van de cast die ik tegen kom het nieuwtje vertel dat er iets te doen is bij Dylans appartement, ze zullen straks wel zien dat ik er ook woon, zoveel maakt het niet uit.

Ik loop binnen bij Hollands loge om ook haar op de hoogte te brengen. "Holland! Vanavond fe-" Begin ik maar ze maakt mijn zin al zelf af "-estje bij Dylan thuis! Ja, ik heb het gehoord." Zegt ze met een grote grijns.

"Huh? Hoe kan dat nu? Dylan en ik hebben het net besproken en hij is buiten..." Vraag ik mij luidop af.

Holland lacht "Feestjes gaan hier zo snel rond als op de middelbare school." Antwoordt ze, "Maar... Waarom moeten jij en Dylan dat bespreken?" Vraagt zij zich nu luidop af.

"Well umh... Dylan en ik wonen samen." Zeg ik zonder er doekjes om te winden.

Hollands mond valt open maar slaat zichzelf dan een keer op het hoofd "Natuurlijk, hoe kon ik zo dom zijn. Hoe zouden jullie elkaar nu elke dag kunnen tegenkomen in de starbucks, dat is onmogelijk!" Zegt ze en laat een lachje los.

Holland begint dan enkele vragen te stellen over hoe het komt en sinds wanneer. Ik geef haar zoveel mogelijk antwoorden zonder te laten blijken dat ik ook in een auto heb gewoond en laat de gevangenis ook maar uit het verhaal.

**********

Tadaaa! Nog eens een hoofdstukje :D.

Vinden jullie dit trouwens een leuk boek? Haha :)

Ik hoop het natuurlijk van wel want ik vind het een leuk boek om te schrijven! Ik bedoel, hier zou ik me helemaal in in kunnen leven, wie wil er nu niet samenwonen met Dylan O'freaking Bryan? ;)

Ik zie je de volgende keer!

Xoxo -A