Love on the screen (Dylan O'brien)

20. Met je bff in het watervallen

Door en door en doorweekt kwamen we -als laatste- aan bij de finish. Iedereen was ons voorbij gevaren en stond ons aan de finish op te wachten met een luide lach.

"Dit. Is. Niet. Grappig." Fluister ik scherp tegen Dylan als ik hem voorbij wandel nadat ik ein-de-lijk uit die boot was. Hij begint nog harder te lachen "Oh lieverd, dit is hét grappigste." Roept hij en iedereen begint nog harder mee te lachen. Ik rol glimlachend met mijn ogen, want stiekem is het wel een béétje grappig, maar niet zooo grappig.

"Gezellig, met je bff in het water vallen." Zegt Holland als ze bij me komt staan terwijl ik me afdroog en een andere t-shirt aantrek. "Het was érg gezellig. Kan niemand overtreffen denk ik." We lachen allebei en wandelen dan terug naar de groep.

Dylan was met Shelley aan het praten en aan het vragen of dat alles wel oke ging. Ik keek vragend naar Holland maar zij deed of ze van niets wist. Ik keek vragend naar Dylan die net keek en Shelley volgde zijn blik. Dylan stond recht en zei "We praten als we thuis zijn, oké?" Ik knikte vragend en Shelley keek met een gemene glimlach naar mijn richting. Ik negeerde het en gaf Dylan een kus, gewoon omdat ik het kon.

***

De rest van de dag bestond uit klimmen, fietsen en nog andere sportieve dingen waarbij we op elkaar moesten steunen, soms letterlijk. Ondanks de onvriendelijke blikken die is soms van Shelley kreeg had ik het toch naar mijn zin. Ik heb de rest van de cast wat beter leren kennen, het kwam zeker op een goed moment voor mij. Ik denk stiekem dat ik hier echt mijn plekje heb gevonden.

"Hey!" Roept Tyler Posey als hij zijn arm rond mij legt "Hoi" Zeg ik terug en geef hem een glimlach. "Heb je het wat naar je zin?" Vraagt hij, ik knik "Zeker, ik heb het echt naar mijn zin." Vertel ik hem. "Echt gek dat je er zo snel bijhoort, we nemen iedereen wel meteen op maar nog nooit is dit zo snel gegaan denk ik." Vertelt Posey me. Ik glimlach stiekem en ben best trots op mezelf. "Yesss, overwinnning." Lach ik en hij knikt enthousiast. "Nee maar echt serieus Tori, we zijn blij dat je erbij bent." Zegt hij en hij kijkt me aan, ik lach vriendelijk" Dankje, Ty, doet me echt een plezier dat te horen."

We stappen terug naar de bus en wanneer we aankomen stappen allemaal terug in. Wéér gaat Dylan bij Shelley zitten en dus komt Holland bij mij zitten. "Hij gaat straks met me praten." Zeg ik voor ze iets zelf vraagt. Ze legt mijn hoofd op haar schouder "Dan komt het wel goed meisie." Zegt ze zacht.

Zelf vind ik het ook best gek dat ik zo snel met iedereen hier overweg kan. En dan om nog maar te zwijgen over Dylan, dat we nu al samen zijn. Ik hoop dat het hier niet te snel gaat...

We komen eindelijk aan bij de studio's en iedereen stapt uit en we bedankten Jeff op onze weg naar buiten. Op dat moment kreeg ik telefoon, algoed dat die niet is nat geworden tijdens mijn belachelijke val. "Hallo met Tori?" Zeg ik, "Hallo, spreek ik met Victoria Rivera?" Zegt de persoon aan de andere kant van de lijn "Dat ben ik in hoogsteigen persoon, met wie spreek ik?" Vraag ik vriendelijk. "U spreekt met Diana Ververs van Management Los, u hebt nog geen manager heb ik gehoord?" Zegt ze. "Eh, nee die hebt ik niet." Zeg ik, ik kan er ook niet echt één betalen. Ze gaat verder; "Wilt u misschien eens langst komen voor een gesprek? Wij zijn erg geïnteresseerd om jou te helpen hierin.". "Eh... Ik wil wel een komen praten ja." Zeg ik, of ik het nu wil of niet, binnenkort ga ik er zeker één nodig hebben. "Oh super, kan u morgen om 10uur?" Vraagt ze, ik denk even na en zeg toe "Dat is perfect." Zeg ik. We wisselen nog snel even contact gegevens uit en leggen dan af.

Ondertussen staat Dylan al bij mij, klaar om te vertrekken. "Klaar?" Vraagt hij en ik knik. We wandelen nadat we afscheid hebben genomen van de rest naar Dylans auto. "Was het een belangrijk telefoontje?" Vraagt het geïnteresseerd en ik knik "Ze vroegen of ze mijn manager konden worden, ik ga morgen op gesprek." Zeg ik blij, zijn mond krult naar boven "Oh Tori, dat is geweldig! Ben je er klaar voor?" Roept hij enthousiast uit, "Klaar voor wat?" Vraag ik lachend "Voor de bekendheid en de fans en de fotoshoots en alles." Zegt hij, wat rustiger. Ik denk even na en knik "Ik wacht hier al zo lang op, ik denk het wel." Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en geeft me een knuffel "Ik vertrouw erin." Zegt hij, en geeft me dan nog een kus op mijn mond. Ik lach zachtjes en dan stappen we de auto in, "Wat moest je me nog vertellen?" Vraag ik, Dylan is even stil en kijkt dan naar mij "Kan je wachten tot thuis?" Vraagt hij, iets serieuze dan hij altijd is. Ik knik, en ben een beetje ongerust.

De rest van de weg werd er niet meer zo veel gezegd en voelde ik wat een rare sfeer, maar ik hield me gedeisd en wachtte geduldig af tot we thuis waren.

Toen we eindelijk thuis waren zette hij zich naar en ik kwam naast hem zitten hij schoof zich naar me toe en keek me aan "Ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen..." Zegt hij. Ik keek in zijn ogen en nam zijn handen vast "Wat is er Dylan?" Vroeg ik, nu echt heel ongerust. "Het is Shelley..." Zegt hij, ik knik "Ik had al mijn vermoedens." Zeg ik, met een mini lachje. "Je weet, we waren even geleden een tijd samen." Informeert hij me, ik knik. Natuurlijk weet ik dit. "Tori..." Begint hij, en ik kijk hem vragend aan.

"Shelley... Ze is zwanger."

----------------------

Hoooi, hier ben ik weer.

Misschien doe ik dit wel expres, jullie zo lang laten wachten ;)

Nee nee, mijn excuses voor wééral het lange wachten.

Toch nog vele kusjes,

xoxo Amber