Love on the screen (Dylan O'brien)

32. Ik ben geen stalker ofzo!

Daniel belde me bijna meteen nadat Holland mijn contactgegevens had doorgestuurd op. Bleek dat hij eigenlijk instant een plek aan het zoeken was, en nu is hij dus onderweg naar mijn appartement. Ik krijg wat stress, Daniel Sharman komt zo meteen mijn appartement binnengewandeld en ik ben totaal niet voorbereid.

Ik kijk nog even snel in de spiegel en dan gaat de bel, ik wacht even (zodat ik het niet lijkt dat ik hem stond op te wachten) en wandel dan naar de deur. Ik laat een zuchtje uit en open dan de deur, daar staat Daniel dan. "H-hey!" Zeg ik, zo casual mogelijk, alsof dat dit de normaalste zaak van de wereld is. "Hey Tori." Zegt hij met een knipoog en geeft me een kus op de wang. Ik geef hem een glimlach en nodig hem uit naar binnen. "Ik zou zeggen 'zet je neer' maar de meubels worden pas einde deze week geleverd." Lach ik, hij lacht ook "Zal ik je anders even rondleiden?" Vraag ik en hij knik enthousiast terwijl hij rondkijkt "Graag!".

Ik laat hem de keuken, die trouwens gelukkig wel helemaal in order is, zien, de slaapkamers, badkamer en de woonkamer. Het is best een ruime plek, zeker voor mij. 

"Zo, wat vind je er van?" Vraag ik, een tikkeltje nerveus. Hij knikt en geeft een glimlach "Ziet er een super gezellig appartement uit vind ik!" Zegt hij. Ik voel een 'maar' opkomen. "Maar..." Vraag ik zachtjes, "Niets te maren, het is oprecht leuk. En het is dan nog niet eens bemeubeld." Zegt hij, ik lach "Moesten de meubels je toch niet aanstaan, dan verwijs ik je door naar Holland. Zij heeft de leiding genomen.", hij lacht ook. 

"Wat denk je? Zie je het zitten om mijn huisgenoot te worden?" Vraag ik, nog altijd een tikkeltje nerveus. Hij knikt "Jazeker! Zie jij het met mij zitten?" Lacht hij en geeft me een knipoog en ik knik "Ja hoor. Ik dacht dat jij het wat raar zou vinden." Zeg ik eerlijk "Hoezo?" Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op "omdat ik zo wat de nieuweling nog ben. En ik wil niet als een stalker overkomen ofzo." Zeg ik en Daniel begint de lachen "Een stalker? Tuurlijk niet. Maar nu ga ik je wel extra in de gaten houden of je toch niet echt een stalker bent." Zegt hij al lachen, ik lach nerveus terug.

"Wanneer kan ik intrekken?" Vraagt Daniel "Wanneer zou je willen?" Vraag ik hem, hij haalt zijn schouders op "Ik kan hier morgen al mijn spullen komen zetten als dat voor jou oké is." Vertelt hij mij, "Morgen al? Voor mij is dat goed!" Zeg ik blij. Opgelucht dat ik niet constant alleen ga moeten zijn wanneer ik thuis ben. Dan ga ik te vaak aan Dylan denken.

Daniel is meteen al erg enthousiast "Zullen we ook een homeparty doen? Zoals toen bij jou en... Dylan..." Hij stopt met praten en bedenkt dat hij nu pas beseft dat Dylan en ik niet meer samen wonen. "Oh Tori... Sorry." Zegt hij, hij probeert nog een excuus te zeggen maar ik schud het weg, hij neemt me vast in een knuffel en ik barst in tranen uit. "Oh Tori..." Zegt hij, en hij aait me over mijn hoofd. We zetten ons even neer op mijn bed, omdat er letterlijk geen enkel ander oppervlakte is om op te zitten, op de grond na.

Hij kijkt me vragend aan "Mag ik vragen wat er gebeurd is?"

Ik denk even na en zeg: "Wat is er niét gebeurd.". "De laatste weken waren zo eventvol, je zou bijna denken dat ik in een film zit." Zeg ik spottend. Ik draai me om naar hem en zucht "Dylan en ik zijn niet meer samen. En... Ik ben er zeker van dat je binnenkort wel zal horen waarom. Het is gewoon  niet aan mij om het te zeggen." Leg ik hem uit. Hij knikt begrijpelijk en geeft me nog een laatste knuffel "Ik snap het. Maar, als je een luisterend oor wil, dan ben je ik er voor je." Zegt hij, "Roomie." Voegt hij er nog met een knipoog aan toe en we lachen.

Daniel vertrek naar huis. We gaan morgen na de opnames samen zijn spullen ophalen en die hier neerzetten, dus het is hier -gelukkig- mijn laatste nacht alleen.

Ik stuur Holland nog een berichtje om haar te bedanken om het te regelen en dan ga ik naar bed, proberend niet aan Dylan te denken.

Wat dus niet lukt.