Love on the screen (Dylan O'brien)

9. Mijn auto is niet zo mensvriendelijk

Tess POV

"En... Cut!" Roept de regisseur weer, onze scenes zitten erop voor de voormiddag.

Holland komt meteen naar mij gewandeld "Hé! Loop je mee naar de catering?" Vraagt ze vrolijk, ik knik opgelucht en blij, "Ik ben aan het sterven van de honger!"

We lopen met onze armen in elkaar vrolijk naar de eetruimte. "Eteeeeen." Zeg ik blij, we nemen een bord en beginnen vanalles erop te leggen wat er lekker uitziet. We nemen als laatste een drankje en spotten dan Dylan alleen aan een tafel zitten "Kom, we gaan wel bij Dylan zitten, hij ziet er alleen uit." Zeg ik als ik naar hem wijs, Holland knikt en we lopen naar hem toe.

"Heeej, heb jij ook zo'n honger?" Vraag ik als Holland naast hem en ik over hem ga zitten. Hij kijkt op met een halve lach en schudt zijn hoofd "Ni- Niet echt." Zegt hij kort.

Ik frons en kijk hem aan "Alles oke? Wat is er?" Hij schudt zijn hoofd "Niets hoor." Zegt hij en geeft me een lach waarvan ik door heb dat hij duidelijk fake is.

***

"Klaar voor McDonalds?" Vraagt Dylan 10 keer meer opgewekter dan daarstraks als hij mijn loge binnenstapt. Ik kijk rond voor te zien of ik alles bij heb en neem mijn tas vast en knik "Helemaal klaar." Hij lacht vrolijk en we wandelen zij aan zij naar buiten.

We lopen naar zijn auto tot ik hem het opeens hoor uitroep "Oh nee!" Hoor ik, ik loop van de passagierskant naar zijn kant "Wat, wat is er?!" Vraag ik ongerust, hij wijst naar zijn band "Hij is plat!" Roept hij verder uit, ik lach "Dan pompen we hem toch gewoon terug op? Het is niet dat we gereserveert hebben bij een chique restaurant." Vertel ik hem met een grijns. "Onderschat de kookkunsten van de McDonals niet." Zegt hij en hij gooit een knipoog naar me toe.

We halen alle atributen tevoorschijn en dan beginnen we de band op te pompen. "Hopelijk houdt hij het!" Zegt hij wanneer we klaar zijn.

"We komen langst je huis he? Ik zal vanaf daar dan met mijn auto gaan, dan kan ik vroeger onder de wol gaan." Vertel ik hem vriendelijk. "Oh, ja oke dat is goed. Daar kwamen we sowieso toch al voorbij." Zegt hij met een glimlachje.

We stappen in en vertrekken. Eerste stop: Dylan's loft.

Eens aangekomen stap ik uit voor naar mijn eigen veel kleinere en versleten auto te stappen. Dylan stapt ook uit. "Wat is er?" Vraag ik, voor ik antwoord krijg zie ik hem naar zijn band kijken, die weer plat is. "Oh nee." Zeg ik als ik terug bij hem sta, hij kijkt naar mij "Kunnen we jou auto even nemen? Sorry, maar ik sterf van de honger." Zegt hij. "Dan had je vanmiddag maar moeten eten." Grap ik, "Maar... Ik wil gerust wachten hoor. Geen probleem." Vertel ik hem. "Toriiii, alsjeblieft. Ik heb echt honger." Smeekt hij met puppyoogjes.

Wat moet ik nu zeggen?
Hier kom ik niet zo snel onderuit, en die puppyogen helpen ook niet in mijn beslissing.
Moet ik gewoon hopen dat hij niets vraagt? Of is dat te riskant?
Als ik nu maar eens wist wat ik niet wist...

"Mijn auto is niet zo... Mensvriendelijk. Ik laat je liever niet dáárin sterven." Vertel ik hem maar hij schudt zijn hoofd "Mijn maag heeft zo'n honger dat als er ongedierte in je auto zou lopen dat ik het zelfs nog zou opeten." Zegt hij, duidelijk uitgehongerd. Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog "Heb je jezelf nu net uitgedaagt? Ik heb de laatste tijd wel last van ongedierte in mijn auto!" Lach ik vrolijk, ik hoop natuurlijk dat er écht geen ongedierte in mijn auto zit, maar langst de andere kant zou het me niet zóveel verbazen...

"Ik... Eh. Dylan ik wee- goed." Zeg ik uiteindelijk, en waarschijnlijk ook meteen het domste ding wat ik ooit heb gezegd. Ik ken Dylan amper en hij gaat me al niet meer willen kennen. Hij kijk blij op "Echt?" Vraagt hij blij, "Ik trakteer wel!" Roept hij vrolijk uit als hij zijn auto afsluit en naarde mijne toe loopt, ik schud mijn hoofd "Nee, de deal was dat ik ging betalen. Dat doe ik dus ook." Zeg ik, heel benieuwd voor welke reactie ik zo meteen ga krijgen als hij instapt.

Ik maak de deur langst mijn kant los, ik moet het zelfs echt nog met de sleutel in de deur opendraaien. Ik ga in de auto zitten en gooi snel nog wat dingen naar achteren en hoop dat ze niet zichtbaar zijn. Ik doe de passagiersdeur langst binnenuit open en Dylan stapt in, hij begint de omgeving in zich op te nemen.

Hij rammelt wat met zijn voeten en haalt opeens een laarsje vanonder de stoel "Oh daar is die gebleven!" Roep ik zonder na te denken uit, Dylan kijkt me verrast aan "Ik bedoel natuurlijk, soms doe ik mijn schoenen uit in de auto dus..." Zeg ik, zelf wetend dat dat een van dé slechtste excusen was, ooit.

Dylan kijk me nog altijd aan met mijn laars in de hand en kijkt dan naar achter. "Dylan-" Begin ik maar hij 'ssht' me. "Tori..." Begint hij te vragen, ik weet dat hij vanalles ziet liggen die niet in een auto horen. "Een kussen, een deken, kleren.... Schoenen." Gaat hij verder "Tori, woon jij in je auto?" Vraagt hij dan uiteindelijk.

------------------------------

Wat???

Tori die in een auto woont?

Dat kan toch niet?

Spannend!

XOXO -A