Love on the screen (Dylan O'brien)

28. Dit is een nachtmerrie

Het voelt als uren maar na een dikke vijf minuten schraapt Liz haar keel "Dylan, je weet dat dit het juiste is om te doen, je film deal is instant voorbij als je hiermee verder gaat." Zegt Liz "Ik zie Tori graag." Zegt Dylan "Ze woont zelfs bij mij, we hebben net een nieuwe zetel gekocht." Gaat hij verder, Liz knikt en komt plots met meer compassie naar Dylan toe over "Ik weet het." Zegt ze.

"Kunnen we erover nadenken?" Vraagt Dylan, ik kijk hem aan, "Ik denk dat de keuze duidelijk is Dylan..." Zeg ik traag, ik kijk hem aan en hij kijkt me hoopvol toe "Wil je het proberen?" Vraagt hij met een glimlach, maar ik schud mijn hoofd "Ze hebben gelijk Dylan... We kunnen dit niet riskeren, jij je films en ik... Ik een kans op een beter leven."

"Een beter leven? Had je dan geen goed leven toen je bij me inwoonde?" Vraagt hij en hij laat mijn hand los. "Natuurlijk wel. Het was het beste dat me ooit is overkomen. We kunnen toch terug proberen als het allemaal wat is gaan liggen? En nu proberen vrienden te zijn?" Zeg ik zachtjes, dit is een nachtmerrie, ik wil dit helemaal niet, waarom zeg ik het dan?

"Vrienden? Ik wil geen vrienden met je zijn Tori, ik wil bij je zijn." Hij schuift zijn stoel naar achteren en staat recht "Wat willen jullie dan, dat ik met Shelley weer een relatie start?" Zegt hij retorisch maar Liz kijkt op "Dat... Was eigenlijk het volgende puntje." Zegt ze. "Wat?!" Roep ik ook uit  Dylan kijkt Liz aan in shock "Met Shelley?!" Roept Dylan het uit op zijn beurt "Ze draagt je kind Dylan, doe niet alsof je er vies van bent." Zegt Liz terwijl ze haar papieren ze ze voor zich heeft liggen wat opschud, ze staat recht "Oké, geen relatie met Shelley. Maar zorg er dan voor dat je vaak bij elkaar bent en wordt gefotografeerd. Liefst als een verliefd koppel." gaat ze verder. Ik kijk haar met een open mond aan, Dylan slikt "Ik contacteer Shelley haar manager, nu mag je hopen dat ze akkoord gaat." Zegt Liz en ze wandelt naar buiten "Was fijn kennis gemaakt te hebben Tori." Zo eindigt ze de conversatie en wandelt weg, Dylan werpt me een blik en loopt dan achter haar aan.

Ik blijf achter bij Diana en Eric "Dat was volwassen van je, Tori." Zegt Diana, ze kijkt me aan met een blik dat zegt 'sorry'. Eric staat recht "Ik denk dat ik niet meer nodig ben. Veel succes nog." Zegt hij, lacht vriendelijk naar ons en wandelt dan de kamer uit. "Shelley zal wel niet twijfelen om op het voorstel in te gaan." Zeg ik nors tegen Diana, ze grinnikt "Misschien waait het wel snel over, dan kan je weer proberen met Dylan." Zegt ze, ik knik maar er vloeit een traan weg "Waar moet ik nu naartoe? Ik leefde in mijn auto tot ik bij Dylan woonde." Zeg ik "Je loon moet zeker genoeg zijn voor een eigen plekje, zoek een huisgenoot, verzet je zinnen. Want je gaat Dylan nog elke dag zien én moeten kussen." Moedigt Diana me aan, ze is zo lief "Mag ik niet bij jou komen wonen?" Grap ik, ze lacht "Mijn dochters zouden dat geweldig vinden, ze zijn grote fan van de serie." Lacht ze "Ik zal wat voor je zoeken, LA heeft veel appartementen in de aanbieding en nog meer huisgenoot aanbiedingen. Kom na je draaidag langs, dan zal ik iets voor je hebben." We staan recht en wandelen naar de deur "Je bent net bezig met je carrière Tori... Denk daaraan als je het moeilijk krijgt." Moedigt ze me aan, ik knik en wandel naar de lift.
Eens in de lift aangekomen vallen de tranen uit mijn ogen.

Wat nu?

Ik negeer het mesje aan de balie en wandel recht naar buiten, ik zie Dylan tegen de motorkap van zijn auto leunen, ik wandel naar hem toe. Ik kijk hem aan en zie dat hij ook gehuild heeft "Had Liz nog iets te zeggen?" Vraag ik haperig, proberend om de tranen weg te drukken, hij schudt zijn hoofd "Niets waar ik blijer van zou kunnen worden." Hij stapt naar me toe en kijkt me aan "Ik zie je graag Tori. Weet dat ik dit niet wil." Hij neemt mijn handen vast "Ik wil het ook niet." Zeg ik, terwijl ik naar zijn blik zoek, hij kijkt me aan en laat mijn handen vallen "Je was er nochtans snel mee akkoord...". Ik zucht "Sorry. Ik denk gewoon aan onze carrières, we kunnen toch opnieuw proberen? Als de storm is gaan liggen?"

"Wanneer wil je opnieuw proberen? Als mijn kind 18 is? Want zo lang ik een kind heb is er een van ons twee de slechte die het kind in de steek wil laten bij de alleenstaande moeder." Zegt hij op een luidere toon "Er is nog niet eens een storm die moet gaan liggen. Wat als we het pas erger maken door nu te doen alsof er niets tussen ons was en ik vrolijk verder ga met Shelley?"

Ik haal paniekerig mijn schouders op en begin te huilen "Ik weet het niet Dylan. Ik wil enkel maar het beste voor jou!" hij pakt me vast "Jij bent het beste voor mij Tori. Ik heb nooit iemand eerder zo snel zo graag gezien." Het is stil tussen ons en we vangen elkaars blik, hij draait ons om en duwt me zachtjes tegen de auto terwijl we nog altijd elkaars blik vasthouden, en dan kust hij me, zo intens en ik doe heel vrolijk mee, misschien is er dan toch een kans dat er helemaal geen storm aan komt, misschien lukt het toch hoe we zo bezig zijn.

*********************

Geen woorden voor!

Wat vind je?

Xxxxxxxxxxxxxxxxxx Amber