Love on the screen (Dylan O'brien)

21. Bitch achter het bureau

Oh. My. God.

Dit kan je niet menen.

De woorden spelen zich terug af in mijn hoofd "Shelley... Ze is zwanger.".

Ik kon niet meer bewegen. En ik denk dat ik ook niet meer aan het ademen was want ik begon opeens naar adem te happen toen Dylan me heen en weer schudde. "Tori, please zegt iets?" Zegt hij ongerust terwijl hij naar oogcontact zoekt.

"Ik... Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen." Antwoord ik. Ik kijk hem aan en zie hem naar me kijken met een droevige blik. "Het is niet jouw schuld Dylan." Zegt ik, maar dan bedank ik me "Ik bedoel, je hebt er natuurlijk wel iéts mee te maken." Verbeter ik me en laat een klein lachje ontsnappen. Dylan kijkt me met draaiende ogen aan en lacht dan ook.

"Je bent niet kwaad?" Vraagt Dylan nog een stille pauze. Ik haal mijn schouders op "Hoe kan ik nu boos zijn? Het komt nu gewoon goed uit voor Shelley omdat ze je terug wilt. En... Ik ben bang dat dat zou lukken." Leg ik hem uit, de laatste zin veel stiller.

Hij pakt me vast en schudt zijn hoofd "Shelley is een gesloten hoofdstuk Tori. Ik wil jou." Mijn hart maakt een sprongetje (een grote sprong, zoals een bommetje in een zwembad) en ik glimlach. Hij kust me op mijn wang en lacht. "Zullen we er nog een normale gezellige avond van maken? We kunnen netflix kijken?" Vraagt hij, ik knik enthousiast "Graag." Antwoord ik.

We zijn Pitch Perfect 2 aan het zien, maar toch kan ik mijn gedachten niet weghouden van het idee dat Dylan en Shelley een baby krijgen samen. Als dit uitkomt ben ik waarschijnlijk de boze stiefmoeder die Dylan van de arme baby heeft weggehaald en zo de moeder alleenstaand is geworden.

Oké sorry, dit is heel egoïstisch van mezelf maar ik kan nu even niet goed bedenken wat ik hier over moét denken. Veel kan ik er natuurlijk niet aandoen... Shelley gaat winnen, en ik verlies Dylan.

Met die gedachte kruip ik dichter aan bij Dylan.

Nu het nog kan.

****

De volgende dag word ik wakker gemaakt door mijn wekker. Vandaag heb ik mijn gesprek met een management. Dit is zo spannend???

Ik sta op en kijk nog eventje naar Dylan die nog rustig ligt te slapen. Ik glimlach en begeef me dan naar de badkamer. Ik kleed me aan, ontbijt en vertrek. Ik kruip in mijn auto en start. En start nog eens... En nog eens. "Neeneenee, niet nu alsjeblieft." Zeg ik liefdevol tegen mijn auto en aai over het stuur. "Komaan, komaan" Moedig ik hem aan terwijl ik de sleutel nog een keer omdraai.

Niets.

"Verdorie!" Roep ik uit. Ik stap uit en sla de deur hard dicht. Ik loop naar boven en ga naar Dylan "Dylan, please, word wakker." Hij waait wat met zijn hand maar doet verder niets. "Dylaaan." Zeg ik als ik hem probeer wakker te schudden. "Wa-wat?" Zegt hij en hij opent vaagjes zijn ogen. "Kan je me brengen naar het management? Mijn auto wil niet starten." Vraag ik hem lief, hij is wakker nu en denkt even na "Hoe laat is het?" Vraagt hij. Ik kijk snel op mijn horloge "Tien voor tien" zeg ik, lichtjes ongeduldig. "Wat?? Sorry sorry, ik kan niet. Neem jij mijn auto maar, ik bel Posey wel dat hij mij komt halen en-" Zegt hij maar ik onderbreek hem "Wat? Ik jou auto nemen? Dylan, kan je wel zien in wat voor auto ik normaal rijd?" Zeg ik paniekerig.

Hij kijkt me aan "Sorry Tori, ik moet naar de studio's, ik heb opnames. Je kan het, ik geloof in je." Hij knipoogt en geeft me een kus "En bedankt voor het wakker maken, want anders was ik weer te laat geweest.." Lacht hij, en dan verdwijnt hij in de badkamer.

Ik kijk naar mijn horloge, nog acht minuten. Ik loop naar de keuken, grijp Dylans' sleutels en loop naar zijn auto, het is alles of niet nu. Ik stap in en start de auto, van de eerste keer.

Ik rijd, met moeite, naar het bureau. Ik ben zo'n zeven minuten te laat, goede eerste indruk denk ik dan... Ik stap uit en loop naar de draaideur, en dan naar het onthaal. "Hey, ik had een afspraak met... Met Diana Ververs." Zeg ik, helemaal buiten adem tegen het meisje achter het bureau. "Aha... Ik zie een afspraak om 10 uur. Het is nu... 8 na 10." Vertelt ze mij op een bitchy toon en bekijkt me vies. "Umh ja... Ik had wat problemen met mijn auto." Zeg ik stil.

"Hmmm..." Zegt ze en kijkt me afkeurend aan. "Drie trappen op, zoek naar kamer 8." Zegt ze en wuift me weg. Ik kijk even geschokt maar wandel dan naar de trappen.

Drie lange, vermoeiende trappen kom ik eindelijk aan en kijk ik voor me uit voor kamer 8, hijgend wandel ik verder. "Oh, Victoria?" Hoor ik iemand achter me zeggen, ik draai me om en zie daar een rouw met bruin kroezighaar en twee koppen koffie. "Ja? Diana?" Zeg ik, weer buiten adem. Ze knikt, "Ja, dat ben ik! Ben je met de trap gekomen?" Vraagt ze met een scheef hoofd. Ik knik "Ja...", ze lacht "Waarom neem je niet de lift?" Zegt ze lachend en biedt me een kop koffie aan. "Ik euh..." Begin ik, maar ze trek me mee naar de volgende deur waar een 8 op staat. Dat meisje aan de toonbank had me goed liggen...

***

We besproken van alles en nog wat, en het lijkt erop dat ik nu aan een management ben aangesloten! Diana is super vriendelijk en heel vertrouwbaar. Zij gaat diegene zijn die fotoshoots en dergerlijke dingen voor me gaat regelen, mijn droom kan beginnen.

Na de laatste details lopen we uit het kantoor, en nemen we samen de lift. Wanneer we beneden komen lach ik extra vriendelijk naar het meisje achter het bureau aan het onthaal en neem ik afsceid van Diana. "Tot snel Tori, leuk om met je te kunnen samenwerken!" Zegt ze terwijl ze mijn hand schudt "Hetzelfde voor jou, tot snel." Zeg ik en loop naar buiten en stap terug in de auto.

*********************************

Hey hey hey,

sorry sorry sorry xxxx

geniet ervan <3

Amber