Love on the screen (Dylan O'brien)

26. De Surfmossel

Na al mijn scenes wandel ik naar Dylans loge om mijn spullen op te halen, daarna wandel ik naar mijn eigen loge om te om te kleden. Wanneer ik omgekleed uit mijn loge stap loopt Shelley net voorbij en geeft ze me een vuile blik. Ik kijk haar even na en voel dan opeens een hand op mijn schouder "Tori." Hoor ik, ik kijk opzij "Holland. Hey." Zeg ik, niet zo vrolijk. "Ben je wat oké?" Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op "Ik weet niet goed wat ik met mijn gevoelens moet aanvangen." Zeg ik, het is even stil en Holland knikt "Ik snap je wel.". Het is weer stil. Tot we voetstappen horen dichter komen, we kijken beide opzij en zien Dylan aanlopen "Hey Tori, Holland." Zegt hij, hij voelt precies aan dat er stilte heerst. Hij haalt zijn zak op zijn schouder "Zullen we gaan?" Vraagt hij aan me, ik knik. "Ik zie je morgen, Holland?" Ze knik "Tuurlijk! Tot morgen Tori, en Dylan." Lacht ze. Dylan en ik draaien ons naar de kant van de uitgang, ik kijk nog even naar Holland en ze werpt me een knipoog toe, ik lach.

Dylan schraapt zijn keel "Alles oke? Is er iets aan de hand?" Vraagt hij. Zou ik het vertellen wat er is gebeurd met Shelley deze middag? Ik wil natuurlijk geen ruzie tussen hen, voor het kind. Ik knik "Alles is oke." Zeg ik met een kleine glimlach, we komen aan bij de auto en stappen in. "Zullen we eten bestellen? Ik heb niet zoveel zin om te koken." Stelt Dylan voor, ik knik "Ja hoor, dat is goed." Zeg ik, zelf ben ik ook niet echt in the mood om te koken. Shelley wilt mijn lief afpakken en ze heeft een daarmee een groot voordeel met wat er in haar baarmoeder zit.

We komen thuis en ploffen meteen in de zetel, Dylan haalt zijn ubereats app boven, ik kijk met met hem mee want de app kan niet op mijn oude gsm. "Wat denk je van sushi? Heb ik wel zin in." Stelt Dylan voor, ik kijk naar hem en lach "Sushi? Dat heb ik no nooit gegeten." Zeg ik, hij kijkt verbaast "Ken je geen sushi?!" Zegt hij, ik knik "Jawel, maar ik heb het gewoon nog nooit gegeten. Dat was niet een gerecht dat we thuis aten, of waar ik geld voor had." Vertel ik hem, hij knikt "Het is inderdaad wel overpriced... Maar ik ga het toch bestellen want ik wil heel graag jou je eerste sushi zien eten!" Roept hij vrolijk uit, ik lach en knuffel hem, dat had ik nodig. Hij knuffelt me terug "zeker dat alles oké is?" Ik knik, "Ja ja, bestel maar." zeg ik, hij geeft me een glimlach en besteld verschillende dingen voor ons om te proeven en legt daarna zijn hoofd op mijn schoot. "Ik zie je graag Tori." Zegt hij zacht, ik glimlach en geef hem een kus "Likewise" Grijns ik.

Wat later gaat de bel, Dylan wordt erdoor ontwaakt uit zijn klein dutje dus ik wandel naar de deur zodat hij rustig weer kan wakker worden. Ik open de deur en zie een erg vriendelijke man "Sushi voor Dylan O'Brien?" Vraagt hij en ik knik "Dat klopt!" Zeg ik enthousiast, erg benieuwd naar de sushi. "Hey, hey!" Horen we opeens en we zoeken naar de stem, het komt vanachter een struik waar ik opeens verschillende flitsen van zie komen. Ik verschiet en neem snel een stap naar achter. De man die de sushi bracht verschoot blijkbaar ook want hij geeft me snel de sushi, waarop ik snel zijn geld geef en snel de deur sluit en naar binnen wandel. Ik val perplex naast Dylan neer op de bank "Ik denk dat ik zonet gefotografeerd ben door paparazzi." Zeg ik, Dylan kijkt me snel aan "Paparazzi? Voor het huis?" Vraagt hij en ik knik, hij zucht "Sommige zijn echt gek..." Vertelt hij me "Zeiden ze iets?" Ik schud mijn hoofd "Nee, ze riepen enkel 'hey' voor aandacht." Vertel ik hem. Hij knikt "Hmm oke. Kom, laten we onze sushi opeten!" Zegt hij, snel van onderwerp veranderend. Ik knik en open mee wat doosjes, ik zie een speciaal uitziende sushi "Wat is dit?" Vraag ik "Dat..." Hij kijkt snel in de folder "Is een surfmossel!" Zegt hij, ik kijk hem verbaasd aan "Er zijn er twee" zeg ik, bedoelend dat Dylan eerst mag proeven "Oké, ik eet d mijne, daarna jij de jouwe." Zegt hij, hij neemt zijn stokjes en neemt de surfmossel op. Hij dopt het in wat sojasaus en steekt het dan in zijn mond "Hmmmmm, erg lekker!" Zegt hij tussen het kauwen door, ik word enthousiast en neem ook mijn stokjes en de surfmossel vast, ook ik dip het wat in de sojasaus en steek het dan in mijn mond en begin zachtjes te kauwen, en te kauwen, en te ka- "IEUW WAT IS DIT" Roep ik uit en Dylan, die zijn surfmossel al stiekem heeft uitgespuwd, begint erg har te lachen. Ik loop met mijn tong uit mijn mond naar de vuilbak en spuw de vieze surfmossel uit "Ik eet nooit meer sushi" Beslis ik, Dylan staat recht "Nee! Tori! Probeer alsjeblieft een andere, surfmossel is de vieste sushi die je kan hebben, het was gewoon om te lachen." Overtuigt hij me, het lukt en we genieten daarna nog goed van de rest van de sushi, dat véél beter was dan de surfmossel.

******************************************

Yay weer een stukje. Er is niet erg veel gebeurd maar ik had zin in sushi toen ik dit schreef dusja... haha.

Trouwens, de surfmossel bestaat echt en ik raad het niet aan!

Kusjes xxxx

Amber