Twd

2

"Ne yani? Ne demek sen gelemezsin?"
"Sadece ayaklarına dolanırsın, en fazla 15 yaşında bir kız çocuğusun Robin."
Shane'e bir tane çakmamak için zor duruyordum.
"Dün seni yere indirirken öyle demiyordun ama değil mi, seni pislik kas torbası?"
"İnan bana, Rick." diye araya girip Rick'e döndü Daryl. "İnan bana senden bile iyi dövüşebilir."
"İnanıyorum, Daryl. Dün de gördüm zaten. Ama daha fazla kişi götüremeyiz, kamp savunmasız kalıyor."
Daryl bana adam haklı der gibi baktı.
"A-ama o Merle, benim hayatımı, daha beni tanımıyorken, o pislikten o kurtardı Daryl. Biliyorsun, sen de oradaydın. Şimdi eğer ben gitmezsem onu yüzüstü bırakmış olmaz mıyım?"
"İnan bana onu geri getireceğim ve sen de ilk defa bir avda beni nasıl yendiğini anlatarak kendini ona affettireceksin."
"Peki." dedim ve kampa doğru yürüdüm.

Moralim bozulmuştu. Merle benim için gerçekten önemliydi. Ama bildiğim bir şey varsa o da Daryl'ın onu getirmek için elinden geleni yapacağıydı. İçim biraz rahattı bu yüzden.

"Merhaba Robby!" Carl gelmişti. Onu seviyordum. Bu kampta katlanabildiğim bir kaç kişiden biriydi.
"Naber ufaklık?"
"Çizgi roman okumak ister misin, diye soracaktım."
"Niye ki?"
"Çünküü, moralin bozuk ve ben üzgün olduğumda çizgi roman okuyorum ve bam- geçiyor."
Güldüm.
"Tamam getir o zaman."
Koşarak karavana gitti.
Bir sigara yaktım. Carol yanıma geldi.
"Demek aslında kardeşlerle kardeş değilsin öyle mi?"
"Ah, dilerdim. O zaman gerçek abimi kaybetme acısını yaşamamış olabilirdim." Dumanı içime çektim. Carl geldi. Çizgi romanı verdi.
"Teşekkür ederim, Carl. Şimdi annen ve Sophia'nın yanına dön olur mu?"
Kafasını salladiyve gitti.
"Seni seviyor." dedi Carol.
Omuz silktim.
"Eh, ben de onu seviyorum."
Sigarayı elimde söndürdüm. Bunu Daryl'dan görmüştüm. Denemiştim. Ve nedenini bilmediğim bir şekilde hoşuma gitmişti. Carol'a döndüm.
"Sana uzun zamandır söylemek istiyordum. Şiddeti en iyi bilen insanlardan biri olabilirim ve yanlış anlama ama istediğin an Ed'i öldürebilirim senin için. Bunu bilmeni istedim." Carol gözünü sildi.
"Teşekkür ederim Robin, gerçekten." Bana sarıldı.
Gericiydi.
Yaklaşık 7 yıldır bana sarılan tek kişi Daryl'dı.

Ateşin etrafına oturmuş sohbet ediyorlardı. Bense Carl'ın verdiği çizgi romanı okuyordum. Gerçekten çok eğlenceliydi. Sonra ne olduğunu anlamadım. Bağrışmalar başladı, herkes çığlık atıyordu ne olduğunu göremiyordum. Shane yanıma koştu.
"Robin sana ihtiyacımız var, Rick sayesinde savaşan kişi az kaldı."
Ayaklandım.
"Neler oluyor, aylaklar mı geldi?"
"Evet! Hadi gel de yardım et."
Etraf tam bir kıyametti, herkes bağırıyor, kaçışıyordu. İndirebildiğim tüm zombileri indirdim. Göz gözü görmüyordu. Rick'i gördüm, dönmüşlerdi. Carl'a koşuyordu. Merle yoktu. Ben görememişimdir diye düşündüm, gerçekten yoksaydı da bununla sonra ilgilenmeliydim.
Daryl bana sesleniyordu.
"Robin! Arkana dikkat et!"
Arkama baktığımda Rick arkamdaki aylağı vurmuştu. Başını salladı. Başımı salladım.

                     *****************
Kayıpları seçemiyordum. Herkes ölülerle uğraşıyordu. Carl'ı gördüm. Oturuyordu. Yanına gittim.
"Çizgi romanını geri vermeye geldim."
"Gerek yok, sende kalabilir."
"Hayır, kalamaz." Bana baktı. Çizgi romanı verdim ve Daryl'ın yanına gittim.
"İyi mısın?"
Bana baktı. Sanki canı sıkkındı.
"Hayır. Sen?"
"Ben de değilim."
"Demek Merle yoktu."
"Evet ama yaşadığına eminim."
"Onu şimdiden özledim sayılır. Puşt herif, tam bir pislik ama kendini sevdiriyor."
Daryl bana sarıldı. Bu bana toplamda ikinci sarılışı falandı heralde. Gergin bir şekilde geri çekilip omzunu sıvazladım.