one house two broken hearts, jilix.

four, end of a stressful day.

ig: spearcbns bu bölüm ameliyat iceriyo etkilenmezsiniz diye dusunuyorum cok anlatmadim ama yine de uyarmis olayim
iyi okumalar 🫶🏻

Felix'ten,

"Doktor Felix!"

"Efendim Jooyeon?" Önümde yatan hastanın kolundaki kanamayı durdurmak için uğraşırken panik içinde gelen Jooyeon'a dikkat kesildim.

"Eşinize bakmanız lazım, acilen." Kaşlarım hızla çatılırken elimdeki gazlı bezleri yanımdaki hemşirenin eline bıraktığım gibi koşarak Jisung'un olduğu odadan içeri girdim.

"Nerede Jisung?" Odada panikle dolanan Hyunjin beni gördüğü gibi olduğu yere çivilendi.

"Bilmiyorum götürdüler sanırım tekrar tomografi çekecekler... Jeongin ağlama bir şey olmayacak, lütfen yapma böyle." Bir yandan sevgilisine teselli veren Hyunjin'i kolundan tutarak odadan çıkardım. Jeongin kolay etkilenen birisiydi ne yazık ki.

"Ne oldu Jisung'a?"

"Bilmiyorum aniden bayıldı, uyuyor sandığımız için kaldırmaya çalıştık tepki falan vermedi. Birkaç saniye içinde kendinden geçti... Bir şey olmaz değil mi?"

"Jooyeon gidip bak neredelermiş, geliyorum." Ağzıma binlerce küfür gelirken kendime hakim olmak çok zordu.

"Hyunjin sanırım beyni yeni tepki gösteriyor olaya, Jeongin'e bir şey söyleme. Ameliyata alırız muhtemelen..."

Kalbim çok hızlı atıyordu, içim pişmanlık ile doluyordu. Bunlara tepki verecek bir dakikam bile yoktu.

"Tamam... Bizi düşünme, Jisung'u sağ salim getir yeter bize." Omzumu sıkan Hyunjin'e kafa salladıktan sonra doğrudan bildiğim koridorları geçtim.

Ellerim titriyordu, o kadar ameliyat yapmıştım neden şimdi bu kadar korkuyordum?

"Doktor Felix?" Kadın hemşire şaşırırken tableti elinden aldım.

Gözlerimi Jisung'un tomografisinde gezdirirken gördüğüm şeyle gözlerimi birkaç saniye yumup kendime gelmeye çalıştım.

"Ameliyathane hazır mı?"

"Evet ama başka doktor girecek sanırım ameliyata, beyin cerrahını yönlendirdiler." Yeterince gergin değilmişim gibi benim ameliyat edebileceğim birisini elimden alamazlardı.

"Benim hastam, ben ameliyat ederim."

"Bunu doktor hanım ile konuşsanız daha iyi olur." Dişlerimi kıracak kadar sıkarken ameliyata girecek doktoru kontrol ettiğim gibi doğrudan odasına ilerledim.

Ben içeri gireceğim an önlüğünü giyerek doktor Soojin çıktı. "Doktor Felix?" Neden onu bulmaya çalıştığımı soran bakışlarını bana yöneltti.

"Ameliyata ben gireceğim, benim hastam."

"Ama sen beyin cerrahı değilsin."

"Hayır daha önce üzerine çalışma yaptım, tecrübelerim var." İnatlaşacağını biliyordum ama eşimin ameliyatına tecrübem varken başkasını sokamazdım.

"Yine de alanı olan benim, bu hastayı neden bu kadar ameliyat etmek istiyorsun?" Sorgulayan bakışları beni inceliyordu, gerginliğimi sezmiş olmalıydı.

"O benim eşim, dünyanın en iyi doktoru olsa da güvenemem."

"Tamam, yine de ameliyata ben de gireyim. Sadece sen girersen bunu üstlerine açıklayamazsın. Senden yardım istediğimi söylersem sorun çözülür."

"Tamam." dedim ve eliyle ameliyathaneyi işaret ettiğinde önden yürümeye başladım.

"Tek girseydin ilk defa profesyonelliği bir kenara bırakıp duygularınla hareket ederdin çünkü masada yatan aşık olduğun kişiden başkası değil."