Jisung artık iki haftadır hastanede ama acilde normal hastalarla uğraşıyor hiç ameliyata girmedi. şimdilik yani.
OY VERIN OYLAR DUSUYO YA
"Of, bugün de acil ne kalabalıkmış." Kendimi söylenecek vakit bulabildiğim için tebrik ediyordum.
Felix'i düzgün görmemiştim bile, bir oradaydım bir buradaydım. Hasta peşinde koşup duruyordum. Onun da benden farkı yoktu gerçi.
Felix'in saçma cezası ne zaman biterdi bilmiyordum ama tahminimce bu durum yakında son bulacaktı. O gidince de ben burada tek olmasam da yalnız hissedecektim.
Acil kapısında göründen başhekim sayesinde yüzüm buruşurken denk gelmeyelim diye arkamı dönüp başka bir hastayla ilgilenmeye başladım.
"Sorun ne?" dedim kolu kanlar içinde olan hastaya yaklaşmadan önce eldivenlerimi takarken.
"Bir kurşun sıyırıp geçmiş ancak ikincisi içeride doktor han." hemşire olayı açıklarken kafa sallayarak adamın kolunu tuttum.
"Kurşunu şu an görebiliyorum o yüzden burada çıkartıp halledebiliriz." Hemşire ne demek istediğimi anlayarak gerekli malzemeleri almaya gittiğinde kendime bir sandalye çekip oturdum daha rahat halledebilmek için.
"Nasıl oldu bu?" Sormam gereken bir soruydu mesela kurşun paslanmış olursa işler fazlasıyla değişirdi.
"Komşum manyak çıktı, karısını vurmasın diye biraz kendimi önüne atmış oldum."
"Biraz mı?" Gülerek söylendim, eh böyle insanlara bayılıyordum.
Hemşire aletleri getirdiğinde sandalyeyi biraz daha yükselterek adamın koluyla rahat bir şekilde ilgilenmek için kendimi ayarladım. Getirilen aletlerden işime yarayacak olan cerrahi makaslardan birisini seçtim. Makas gibi olsa da ucu eğri durduğu için kurşunu tutup çekebilmem için idealdi.
"Acıtacak," dedim hazır olması için. "Gerçi kurşunun önüne atlayan birisi için problem olacağını sanmıyorum." Beni onaylarken görebildiğim kurşunu tutarak derin bir nefes aldım. Tek seferde çekip çıkarsam iyi olacaktı.
Büyük bir güç uygulayarak çektiğimde zar zor kuşun çıkmıştı. Tepsiye bıraktıktan sonra gazlı bezle yaraya bastırdım.
Hastanın yüzü acıyla buruşmuş kolu dışında diğer her yerde gözünü gezdiriyordu.
"İyi dayandın."
"Bağırmamak için çok zor durdum, kurşun içerideyken bu kadar acıtmıyordu."
"Normal, kurşun içerideyken kanamıyordu bile. Neyse kurşun çıktığına göre işim bitti sayılır, dikiş ile yarayı hızlıca kapatırım kalan pansuman işini de hemşire halledecek."
Beni onayladığında hızlıca dikişi hallettim zaten çok büyük bir yara olmadığı için üç tane dikiş yeterli olmuştu.
Kan bulaşmış eldivenleri çöpe atarken "Geçmiş olsun." diyerek yerimden kalktım.
Doğrudan önümde dikilen başhekime karşı kaşlarım çatılsa da ufak bir selamla yanından geçip gideceğimi düşünmüştüm.
"Bugün bir yere ayrılma, seni aradığım anda ameliyathaneye geleceksin."
"Neden?"
"Bugün gireceğim ameliyatta beni asiste etmeni istiyorum."
"Ben ameliyatlara girmiyorum şu an."
"Tek girmesen de benimle gireceksin, bir gün yapman gerecekecekti. Bugün birlikte ameliyata gireceğiz, hazır olsan iyi olur." İtirazımı beklemeden gidişi sinirimi bozarken gözlerimi devirip somurttum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
one house two broken hearts, jilix.
Fanfiction"Biz neden bu haldeyiz Felix, nerede hata yapıyoruz?" Jilix #1 30062023
