အခန်း (၁၂) စိန်ပန်းနီနီ
“နွေဦးရေ....!!!”
“အော... ဟိုကောင်လေးပါလား ၊ သမီးရေ... နင့်သူငယ်ချင်း လာတယ်ဟေ့”
“ဟုတ်ကဲ့.....” (အခန်းထဲမှ ထွက်ပေါ်လာသည့် နွေဦး၏ အသံ)
“နွေဦးက အလုပ်ရှုပ်နေတယ် ထင်တယ် ၊ နေပါ့စေ.. ကျနော်က ရွာကအပြန် လက်ဆောင် လာပေးတာရယ်”
“အယ်... နွားနို့ယိုက သုံးထုပ်တောင်မှလား၊ အားနာစရာကြီး ငါ့တူရယ် ၊ နွေဦးက အားတယ်... လာလိမ့်မယ်၊ ဒီတစ်နွေလုံး အခန်းထဲအောင်းပြီး ကဗျာလိုလို စာလိုလိုတွေ လျှောက်ရေးနေတာ... ခဏထိုင်စောင့်ဦးနော် ၊ အဒေါ်ကြီးက ဟင်းအိုးတူးမှာစိုးလို့ သွားကြည့်လိုက် ဦးမယ်”
“ဟုတ်..ဟုတ်”
အဒေါ်ကြီး မီးဖိုခန်းထဲဝင်သွားပြီး မကြာခင်မှာပဲ နွေဦးကဗျာ အခန်းထဲကနေ ပြေးထွက်လာတယ်။ ကျနော့်ဆီကို အပြေးလာပြီး ခုန်ဖက်လိုက်လို့ လန့်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ကို အလိုက်သင့် ပြန်ဖက်လိုက်ပြီး ပါးကို တစ်ချက်နမ်းကာ ဆိုဖာခုံပေါ်ကို အသာလေး ပြန်ချပေးလိုက်တယ်။
“နွေဦး.... ငါ့လည်ပင်းကို လွှတ်တော့လေ ၊ အဒေါ်ကြီး မြင်သွားရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ”
“ကိစ္စမရှိဘူး.... ငါတို့အကြောင်းကို သူသိတယ်”
“ဟင်...ဘယ်လို သိသွားတာလဲ ၊ နင့်ပါပါးရော သိသွားပြီလား”
“သင်္ကြန်တုန်းက နင်နဲ့ ဖုန်းခိုးပြောနေတာကို အဒေါ်ကြီးမိသွားတာ ၊ ပါပါးကတော့ မသိသေးပါဘူး...... နည်းနည်းတော့ ရိပ်မိနေတယ် ထင်တာပဲ”
“သိတယ်ဆိုပေမဲ့ ဒါမျိုးကြီးက မကောင်းဘူးလေဟာ ၊ လွှတ်ပါဦး.... ငါက ရေလည်း မချိုးရသေးဘူး...နံနေမှာပေါ့”
“ဟင့်အင်း..... လွှတ်ဖူး ၊ အာဘွားပေးမှ လွှတ်မယ်”
“မွ..!”
“နဖူးလေးကိုရော...”
“အင့်...!”
“ခစ်ခစ်....”
နွေဦးက ကျနော် နေရခက်အောင် တမင်တကာ စနောက်နေမှန်း သိတယ်။ အခန်းထဲက ပြေးထွက်လာပြီး ပွေ့ဖက်တာက သူကျနော့်ကို လွမ်းနေလို့။ ကျနော်လည်း သူ့ကို လွမ်းပါတယ် ၊ လွမ်းလို့လည်း တက္ကသိုလ်မဖွင့်ခင် သူ့မွေးနေ့အမှီ စစ်ကိုင်းကို ပြန်လာခဲ့တာပေါ့။
YOU ARE READING
နွေဦးပုံပြင်
Romanceနွေဦးရွက်ကြွေတွေနဲ့အတူ မျောလွင့်ပြီး ပျံသန်းလာခဲ့တဲ့ ငှက်မလေးအကြောင်း
