ALEV

7.BÖLÜM-KAÇIŞ

"Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum"

"Anlatılacak çok şey var ama değişecek hiçbirşey yok"

🔥

Doğduğum günden beridir bir bilinmezliğin içindeydim.
Ben gerçekte kimdim?.
Siyah, tonlarca kendini bir boşlukta hisedecek kadar koyu bir karanlığa batmış biriydim.
Karanlık bir bataklık gibiydi ve her geçen gün beni içine çekiyordu.
kötü kader bir türlü peşimi bırakmıyor her gün bir başka şeyle sınıyordu.
Şuanda da bir bilinmezliğin ve karanlığın içindeydim.
Günlerdir başıma gelmeyen kalmamıştı.
Sebebini bile tam doğru bilmediğim birşeyden dolayı esir tutuluyordum.
Ama eminim bunları bana yaşatanlardan intikamımı alacaktım.

Esra bana olanları anlatmak ve anlatmamak arasında gidip geliyordu bu kadar korkacak ne yapmış olabilirdiki?.

Düşünüyordu mavi gözlerini benden kaçırıyordu omuzları çökmüştü ve kendisi farkında olmasa bile titriyordu gözleri kan çanak olmuştu.

Artık yeterince düşündüğüne emin olmuş olacakki mavi gözlerini gözlerime dikti.
"tamam anlatacağım, ama değişen hiçbirşey olmayacak biliyorum " dedi çok ümitsiz duruyordu.
Ona destek olmak istercesine elimi dizine koydum
"bu gerçeğin değişmesi için elimden gelen ne varsa sana yardım etmeye hazırım"
Dedim ona destek olmaya çalışıyordum çok yalnız ve çaresiz duruyordu.

Sebebini bilmiyordum ama Esra'ya karşı bambaşka duygular vardı içimde.

Ona baktıkça Nur'a duyduğum duyguların aynısını duyuyordum.

Konuşmak için bir süre daha bekledi derin nefesler alıp veriyordu.
Boğazına sanki bir yumru oturmuştu gitmesi için yutkunuyordu.
Dıştan ağlaması durmuştu ama içinin kan ağladığını görebiliyordum.

Tam ağzını açtı konuşacaktıki kapının önünden sesler gelmeye başladı duyduğum seslerle hılza kapıya doğru döndüm Esra'da aynı benim gibi bakışlarını kapıya yöneltti, gözlerim irileşti kalbim korkuyla hızlı hızlı atmaya başladı her an yerinden fırlayacak gibi bir hali vardı.

Dışarından Yiğit ve Arda'nın sesleri geliyordu ikiside öfkeli bir şekilde söyleniyordu.
"Abi sadece iki dakika yanından ayrıldık iki dakika anında nasıl kaçmış olabilirki!"
"bilmiyorum bilmiyorum!"
Diye sinirle çıkıştı Arda
"ama onu bir elime geçireyim hiç iyi şeyler olmayacak!"
Tabikide tehdit etmeyide ihmal etmiyordu.
Ama o kim oluyorduki beni tehdit ediyordu şimdi yaralıydım normal bir şekilde karşıma çıksın bakalım böyle tehdit edebiliyormu?.

Esra tekrardan bana dönerek "galiba birisi kaçmış onu arıyorlar ama kim kaçmış ve neden kaçmış olabilirki?"
Bende bakışlarımı Esra'ya döndürdüm.
"ben kaçtım"
"neden?"
diye sordu büyük bir merakla.
"çünkü kaçırıldım önce bir ekip kaçırdı sonra onların elinden bunlar kaçırdı sonra ben bunlardan birini bıçakladım onlarda beni bıçakladı. Bıçakladığım kişinin adı Asil beni Asil öldü diye kandırdılar bende kafayı yiyip intihara kalkıştım hastanelik oldum bu gün taburcu olacaktım son dakika ellerinden kaçtım "
Hepsini bir nefeste anlatışım Esra'nın komiğine gitmiş olacakki kıkırdadı.
" oho bu ne arkadaş herkes birbirini kaçırıyor ne bu böyle beynim allak bullak oldu peki neden kaçırdılar seni bi nedeni varmı? "
" evet ilk kaçıran kişilerin kaçırma nedenini tam bilmesemde olmayan babam yüzünden olduğunu iddia ediyorlar. Bunların kaçırma sebebiyse ben az önceki bana bela okuyanı tam yedi yıl önce bıçakladım buda yazık takıntılı bir ruh hastası çıktı beni sevdiği için kaçırdığını söylüyor ama başka nedenleride olduğuna kalıbımı basarım "
Esranın gülüşü dahada büyüdü
" kasapmısın kızım sen sürekli birilerini kesip biçiyorsun"
"evet bir süre kasaplık yaptım"
Esra bana yok artık der gibi bakışlar atınca
"şaka yapıyorum canım benden kasap olmaz insan kasabı olursa orası ayrı tam benlik meslek biliyormusun"
"bilmezmiyim" diyerek güldü