24 Kasım
Öğretmenler günü programı vardı. Şiir okudu. Öyle uzaktan izledim. Sesi çok güzel. Bence güzel. Şiire çok yakışıyor böyle vurgulamaları. Ama utanıyor. Ve stresliymiş. Berna öyle dedi. O da sunucu oldu.
Üzgün gözükmüyordu. Beni aradığı geceki halinden eser yoktu. Sanki hiç konuşmamışız, hiç kendinden bahsetmemiş ve ağlamamış gibi devam etti. Gerçekliğini sadece bir kez samimice gösterdi bana ve diğerlerinin bilmesini istemedi. Güçlü durmaya çalışan kız. Güçlü kız.
Sonra daha da uzun uzun bakamadım ona. Halimi Nisa farketti, hatta sordu bile. Hazal'la ilgili bir şey mi var diye. Konuşmak istemediğimi söylediğimde irdelemedi. Umarım bunu Hazal'a da sormaz.
Kaan'a her şeyi itiraf ettim. Biliyor artık Hazal'ı sevdiğimi. Açıldığımı da biliyor reddedildiğimi de. Üniversite sınavı için beni reddettiğini öğrendiğinde "zaman tanı o halde," dedi. "Üniversite sınavı bir engelse onun için, engelin kalkmasını bekle."
Bu süre zarfında ders çalışıp kendime zaman ayırmamı da söyledi. Her ne kadar sınıfın popüler çocuğu olup bazen şamata gırgır çıkarsa da derslerine manyak önem veriyor. Sınıfın en hırslılarından biri. Kendine rakip tanımak istemiyor Kaan.
Sınıf rehber hocamız Dilan Hoca da bu konuya yine vurgu yaptı. Denemeler hakkında konuştu. Ne zaman bitecek bu işkence?
O halde şimdi yapmam gereken tek şey beklemek mi?
Beklerim. O cesaret var ben de.
Özgür
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim De Bir Kalbim Var | Texting
Teen Fiction❝Şimdi geriye dönüp baktım da okunmuyor sanki yazılar. Ben mi bulanık görüyorum yoksa? Tükenmez kalemimin mürekkebi dağılmış kağıda. Bir de ıslak tüm sayfa.❞ ᡣ𐭩 +0554**: hoş geldin sınıfımıza hanımefendi +0554**: tek istediğim sana açık olan kal...
