Uçsuz bucaksız bir nehre daldım, nefesimi tuttum, kalbimin atışları bir anda hızlandı. O nehirde günler, aylar ve hatta yıllar boyu kaldım, yıllar boyunca orada boğuldum. Alıştım oraya. Sessizliğine de alıştım, yalnızlığıma da alıştım bir insanın alışmaması gereken ne kadar kötü illet varsa hepsine alıştım. Merhametimi yok saydım, öfkemi arttırdım, kalabalığa çıkamaz ve konuşamaz oldum. Kalbime bir hançeri soktum ve de bir daha çıkartamaz oldum.
Güçsüzleştim, zayıfladım, göz altlarım morardı keza insanlarla ilişkilerim yok denecek kadar az oldu. Etrafımdaki herkesin değiştiğini hissetmeye başladım. Yoruldum ve yok olduğumu, bir çöp parçası olduğumu hissettim. Zamanla her şey kötüleşti. Yazar-çizerdim, yazamadım. Sporumu aksatmazdım, aksattım. Yemek yemeyi severdim, kusana kadar aç kaldım.
Ne oldu bana anlamadım.
Tek hissettiğim korkularımdı. Kendimi bir mağaraya kapattım. Ve bir daha da çıkmadım. Ruhumu yavaş yavaş şeytana sattım. Ben çok değiştim. Ben istemediğim kadar çok değiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kanat
Teen FictionBizler bir satranç piyonuyduk. Oyundan farkımız yoktu çünkü bizleri yönetenler vardı. Eksiklik parada değildi yahut sözde de değildi, belirli bir grup vardı herkesi yöneten ve biz de bir gün herkesin içine girdik. Bizler, onlar için sadece tebaaydık...
