Kaybedilmiş Bir Oyun - VeyKen (Gönül Dağı) (•FİNAL OLDU•)

Bölüm 31 - Bir Kâbus Gibi

Çekirdekler hazır mı? Hazır olsun bence ajsndhjs

Fena bir bölüm geldi. Keyifle okuyun, bol bol yorum yapın, bölüm sonu buluşalım 🌸

Umarım beğenirsiniz <3

"Bu da tamam..." diye mırıldandı Veysel, dosyayı imzalayarak. Kapağını kapattı ve altındaki üç dosyayla beraber Zehra'ya uzattı. "Birer kopyasını çıkarıp teslim et Zehra, klasik işler biliyorsun."

Zehra gülümseyerek aldı dosyaları. "Bende hocam, merak etmeyin siz."

Arkasını dönerek acilin çıkışına yürüdü genç kız. Veysel arkasından gülümseyerek baktığı sırada Kenan da elindeki dosyayla beraber deskin yanına gelmişti.

"Zehra kadar işine bağlı biri görmedim galiba." diye mırıldandı, o da kızın arkasından bir bakış attı. "Maşallah, her şeye koşturuyor. Bir kere bile duymadım şikayet ettiğini."

"Öyledir." dedi Veysel memnun bir sesle. "Bazen kendi görevi olmayan şeyleri bile alır üstüne, ağzını açmaz. Çok disiplinli, çok çalışkan... Uzmanlığa daha yolu var ama geleceği parlak görünüyor."

Kenan elindeki dosyayı açıp imzalarken Veysel'e baktı. "Senin de öyle." dedi gülümseyerek. Veysel kaşlarını çattı.

"O ne demek şimdi?"

"Ne mi demek?" Kenan dosyayı kapattı ve başını kaldırdı. "Sen hiç mi kendinin farkında değilsin Veysel? Ne kadar başarılı olduğunu görmüyor musun?"

"Estağfurullah ya, o kadar da değil." diye mırıldandı Veysel. Kenan iç geçirdi.

"Gerçekten de görmüyorsun. İnan bana, önünde başarılarla dolu bir kariyer var Veysel. Hiç değilse operatör cerrahlık var, sonrası adım adım gelecek zaten."

"Hayırlısı." dedi Veysel, ufak bir gülümsemeyle. Ardından sırıtarak ekledi: "Bak operatör olursam seninle aynı mevkiye gelmiş oluruz ama, o nasıl olacak?"

"Valla bana uyar." diye güldü Kenan. "O zaman hocam demene de gerek kalmaz."

"Haa, olur. Devrem diyeyim istersen." dedi Veysel gözlerini devirerek. Kenan kıkırdadı.

"Bak o da fena değilmiş."

İkisi beraber gülüştükleri sırada, acilin kapısı bir karmaşa eşliğinde açıldı. Sedyede kanlar içinde yatan genç adamı gördükleri anda iki kardeşi goygoyu bırakıp ciddileştiler ve sedyeye ilerlediler.

"Durum nedir?" dedi Kenan, hastayı boş yataklardan birine yanaştırdıkları sırada.

"Demir Başaran, 27 yaşında erkek. Silahlı çatışmada karın boşluğundan yaralanmış." dedi paramedik hızlıca.

"Tamam, alıyoruz. Üç - iki - bir!"

Aynı anda hastayı örtüyle kaldırıp yatağa yerleştirdiler. Hemşireler cihazları bağlarken, Kenan yarayı inceledi ve mırıldandı:

"Neyse ki karın boşluğu, iç organlara zarar gelmiş gibi durmuyor. Yine de röntgen çekilmesi lazım."

"Yakınları burada mı?" diye sordu Veysel, başını kaldırıp paramediğe bakarak. Paramedik başını salladı.

"Evet, dışarıdalar. Bayağı da kalabalıklar, içeri girmeye çalışıyorlardı."

Veysel ve Kenan birkaç saniye birbirlerine baktılar, ardından Kenan doğruldu. "Ben ilgilenirim." dedi kısık sesle. "Burası sende."

"Tamam hocam." dedi Veysel, hemşireye temiz bez vermesi için işaret ederek. Kenan yanından geçip acilin çıkışına ilerlerken, Veysel bezi alıp yaraya tampon yapmaya başlamıştı.