Geçmişte Kalanlar

Bölüm 8

- 3 AY SONRA -

Baran üniverste sinavlarina girmiş, yurt disindan bursla Bir üniverste kazanmisti.Haketmisti, cunku calismisti.Bursu kazandigini ogrendiginde biraz ici burkulmustu.Amerikaya gidicekti.Kimya alaninda calisacakti.Bir hafta icinde yurt disina tasinmasi gerekiyordu.Yetimhane Sayesinde dort gun Sonra amerikaya Gidip Bir ogrenci yurduna yerlesebilcekti .Sira misraya bunu soylemeye gelmisti.Misra Bir aydir iyi degildi, mesafeliydi barana.Bu cocugun Canini yakmisti.Anlıyordu gidicek diye oyle yaptigini, ama canı yanıyordu iste.Uc yıl sadece Mısra ile konusmustu.Onun cocuklugunu gormustu.Mısra suan genç Bir kızdı. Ama hala ilk gunku gibiydi.Bobisiz uyuyamayan, Karanlıktan korkan Bir Kız cocuguydu.Baran mısranın oldugu odaya girdi.

"Konuşalım mi?"

"Tamam, ne Konuda"

"Bana soguk davranmayı bırak Mısra"

"Soguk davranmıyorum ki"

"Tamam dedigin gibi olsun, sınav sonucları açıklanmış"

"Ee Sonuclar ne"

"Amerikada Bir universteyi burslu kazanmışım, dört gün Sonra Amerika'ya gidicem"

"Tebrik ederim, hakettin"

"Saol"

İstemiyordu iste gitmesini.Cani yaniyordu kizin.Ona cok alismisti.Üç Yıldır beraberlerdi.Baran onun herseyiydi.Gitmemeliydi.Ama biliyordu, gidecekti.Herkes gibi.Gitme diyemiyordu ya, Canini cok yakıyordu kal diyememek.Cunku dese de kalamiycakti.Yine yalniz kalmisti.O zaten yalnizdi.

-3 GÜN SONRA -

Baran yarin amerikaya gidiyordu.Bu yuzden canı sıkkındı.Gitmeden Mısraya hediye almak istiyordu. Özel Bir bileklik siparis etmisti.Bugun onu Almaya gidicekti.Bileklik gumus birseydi.Kucuk kucuk yıldızları vardi, bilekliğin ortasinda el yazisi ile * mısra * yazıyordu.

Bilekliği siparis ettigi dukkana girip siparisini aldi.Daha sonra ikinci hediyesini almaya gitti.İki tane kirmizi tisort.Aynisiydi fakat biri Baran icin biri de Mısra icindi.Tisortun ustunde '- HUG ME -' (ANLAMI; Sarıl Bana) yaziyordu.Hediyelerini Bir posete koyduktan Sonra yetimhanenin Yolunu tuttu.

Yatagina yatmış, hickiriklarini tutmaya calisiyordu kiz.Baran sadece iki saatligine disari çıkmıştı misra onu bu iki saatte cok ozlemisti.Ve Baran yarin gidiyordu.Ne yapicakti bundan sonra.Gercekten zor olcaktı hemde cok.Simdiden gozleri dolmuş, coktan aglamaya başlamıştı .Hemde hickira hickira.

Nihayet yetimhaneye varmisti Baran.Misranin oldugu odaya girdi, aglama sesleri duydu. Aglayan kisinin o oldugunu gordu.Dayanamamisti Baran.Onu boyle gorunce ici acimisti iste.

"Sana aglamak yakışmıyor ufaklık" deyip yorganı kafasindan çekti kızın.

'Karnım ağrıyo ondan ağlıyorum' diye burnunu çekti kız. Baran onun yüzünden ağlamasına üzülüyordu. Yarın Mısra ile böyle ayrılmak istemiyordu.Mısra Suan 15 yaşındaydı unuturdu belki ama o nasıl unutucaktı? Aslında unutmak yaşa bakmıyordu.Kalır bır sekılde hafızanızda.Ama insan unutmazsa ölürdü.Unutmuş gibi yapmalıydık.Mutluymuş gibi, canı yanmamış gibi ve Hatta birileri bizi yakmamış gibi.

'Özür dilerim Mısra ama gitmek zorundayım biliyorsun sende'

Ne kadar susmayı denesede kendini tutamamıştı Baran. Sanki isteyerek gidicekmiş gibi davranıyordu Mısra.

'' Tabi ki gidiceksin Baran, herkes gibi. '

'Gitmek zorundayım, Kalamam ki'

'Herkesleşme Baran, canım acıyor. Ve en kötüsüde ne biliyor musun? senin Farklı oldugunu sanmak. '

'Mısra, sus.'

Sus demişti Baran. 3 Yıldır onu konuşturmaya çabalayan çocuk bugün ona susmasını söylemişti.Tamam öyle konuşmamalıydı. Ama canı yanıyordu işte.Onu dövseler bu kadar acıtmazdı belki de.Baran gidicekti.Kimse kalmıyordu.Zaten 9 Yıldır burdaydı, cogu kisi gitmiş yerlerine yenileri gelir gelmişti.Biri gelir biri gider hesabı. Ama O başkasını istemiyordu ki. Altı Yaşında gelmişti buraya. 12 Yaşında da Baran gelmişti.Şimdi 15 yaşındaydı yine yalnızdı.Tek fark, daha Kırılgan, daha sessiz olcaktı.Geç olmuştu ama farketmişti.O Barana bağlanmıştı. Mısra aşk nedir bilmezdi, sevmeyide öyle.

Bağlanmayı biliyordu ama. Kopamamak, onsuz olamamaktı.Ve Mısra yeni anlamıştı.Mısra Baran'a deli gibi bağlanmıştı.Ve Baran yarın gidiyordu .