bolum 11

165 3 0
                                    

Ve baran Misranin ilk opucugunu almisti.

Dudaklarinda hissettigi yumusak baski ile neye ugradigini sasirdi kiz.B-baran onu opuyormuydu ? İste bunun biraktigi etkiyi yillarca unutamazdi.Sanki hersey yok olmus ve sadece ikisi kalmisti.Ne karsilik verebiliyordu nede bagirip hesap sorabiliyiordu.Sonunda Baran Mısradan ayrıldıgında Mısra şoku atlatabilmişti.Fısıltılı bir şekilde

S-sen  na-nasıl yapabildin ? 

Üzgünüm.

İlkti , biliyorsun.

Evet.

Bildiğin halde yaptın.

Evet , bekliyorum ..

Neyi ? 

Cezamı.

Haklısın cezanı vermeliyim 

deyip hızla bir tokat attı Barana.Kızgındı çünkü ilk öpücüğünü almıştı.Hemde 15 yaşında.Onun hayalleri vardı.Burdan cıkınca mukemmel bir işi olacak , sevdigi adamı bulacak onunla evlenecek ve ılk opucugunu o adama verecekti.İçinden üzgünüm diye geçirdi mısra.

''Üzgünüm evlenecegım adam , ilkimi sana saklayamadım.''

Mısra özür dilerim gerçekten.

Baran tamam sus.

Gidelim mi ?

Tamam deyip kalktılar.Baranın ucagı yarım saate gelirdi artık gitse iyi olacaktı.

Mısra benım havaalanına gıtmem gerekıyor.

Gidelim ozaman.

Sende mi gelceksin ?

Evet.

Tamam 

deyip taksi çağırdı baran.Mısrayı nasıl öpebilmişti aklı almıyordu.O daha küçüktü ve baran onun ilk öpücüğünü çalmıştı.Onu öptüğü için pişmandı ama ilk öpücüğünü aldığı için pişman değildi.Mısra garip bir kızdı.Ne kadar göstermesede cıvıl cıvıldı neşe doluydu.Biraz korkaktı.Heyecanlanınca çok sakarlaşırdı.Utanınca kekelerdi ve yanakları kızarırdı , çabuk sinirlenmezdi ama sinirlenirsede çabuk affetmezdi.Onu bu kadar iyi tanıyorken nasıl gidebilcekti ? nasıl bırakabilicekti ? alışması zor olcaktı oraya.Yetimhaneye ilk geldiğinde burayı hiç sevmeyecegini düşünmüştü.Ama Mısra sevdirmişti işte.

Havaalanına gelmişlerdi.Baran taksiden inip Mısranında kapısını açtı.Parayı ödedikten sonra havaalanına girdiler.Biletini almıştı.Uçak 20 dakikaya kadar gelirdi.Bekleme salonuna girip oturdular.Mısra suskun olunca Baranda ne diyeceğini bilemiyordu.

Mısra

Efendim ?

Lütfen kendine iyi bak.Biliyorum anlamsız ama umudunu yitirme.Bak ben şuan amerıkaya gıdıyorum.Önceden söyleseler gülerdim ama şuan yaşıyorum bunu.Umudunu kesme.Hayat mucizelerini beklenmedik anlarda yaşatır.

Güldürme beni.Söylediklerine hiç inanmıyorum.Zaten 6 yaşında buraya geldiğimde de demişlerdi.Birşey olduğu yok.Umudumu yitirdim ben.

Haklısın bende tam senuin gibi düşünüyordum , ama öyle değilmiş.Bak Mısra ben sokak çocuguydum tamam mı ? Yere düştüğümde kimse bana üstüm kirli diye yardım etmedi.Acıktım markete girdim birşey almak için yüzüm pis diye sokmadılar beni.Ben o zaman umudumu yitirmiştim.İnsanlıktan umudumu kesmiştim artık.Sonra 15 yaşında buraya geldim.Yine aynı şekilde umudum  yoktu.Elbiselerim temizdi , yüzüm temizdi ama kalbim kirliydi artık.Ama şuan öyle değil herşey daha yeni başlıyor ve ben ilk kez umutlanıyorum.Umudunu sakın yitirme.

Tamam dikkate alırım baran.

Baran'ın uçağı gelmişti.

Artık gitmem gerek, kendine iyi bak mısra.Seni unutmayacağım.

Sende kendine iyi bak Baran , yeni hayatında başarılar.Bende seni unutmayacağım.

Gel buraya deyip sımsıkı sarıldı Mısraya , ve kulağına fısıldadı ;'Seni bırakmak hiç kolay olmadı ufaklık'

Uçak birazdan kalkıcaktı.Mısranın yanağını hızla öpüp valizini aldı.

''Kendine iyi bak ufaklık seni özleyeceğim '' diye bağırdı koşarken.Hızla uçağa girdi.Kemerini bağladı.Ve uçak uçuşa geçti.Baran artık Türkiyenin sınırlarından çıkmıştı.

Baran uçağa girdiği gibi kızın gözleri dolmuştu.Hayır ağlayamazdı.Burda olamazdı.Hızla havaalanından çıktı.Bir taksi çağırıp yetimhanenin adresini verdi.Taksideyken gözyaşlarını tutamadı ve yavaşça ağladı.On dakika sonra yetımhaneye varmıştı.Ücreti ödeyip yavaşça indi taksiden.Yetimhaneye uzunca baktı.Baranla geçen 3 yıl .. Güzeldi.Baransız geçecek 3 yıl..Kötü geliyordu.Zor alışacaktı.Ama alışıcaktı.Başka çaresimi vardı sanki ?  düşüncelerini kovmak istercesine kafasını iki yana salladı.Yavaşça yetimhanenin kapısını açtı.Odasına girdiğinde kendini hemen yatağına attı.Yastığı baran kokuyordu..Vanilya kokusu burnuna dolduğunda gözleride dolmuştu.Ama hayır ağlamıycaktı.Gözlerini kapatıp kendini uykuya teslim etti.


Geçmişte KalanlarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin