Geçmişte Kalanlar

Bölüm 3

Hatırlatma ;

Burnuna gelen hoş bi kokuyla gözlerini açtı kız.Bu yoğun vanilya kokusuda nerden gelıyordu ? Burnu suan her neyi kokluyorsa ömrünün sonuna kadar onu koklaması gerektıgını düşündü.Yavas yavas gozlerını actıgında , Baran'ın göğsünün üzerinde oldugunu gördü.Ne yani bu kadar güzel bir koku Barandan mı geliyordu ?

3.Bölüm ;

Gözlerini hafif kırpıştırarak uyanmak için zorladı kendını kucuk kız.Bir eli Baran'ın göğsündeydi diğer eli baranın ona sardıgı kolunun arasındaydı.Hareket etmemeye calısarak yavasca kalkmaya calısırken bırden dengesını kaybederek Baran'ın göğsüne hızlı ve sert bir baskı yaptı.Ve kendini Baran'ın üstünde buldu.Çocuk yeni yeni bu kızın Mısra oldugunu kavrarken , endişeside kaybolmuştü.

''Rahat dur küçük kız , uyumak istiyorum ''

Baran Mısra'yı tekrar yanına yatırıp kollarıyla sarmıştı.İyi de kızın uykusu kaçmıştı.

''Çek kollarını üstümden , uykum kaçtı '' diye tersledi Mısra.Evet o buz kızdı.Sırf cocuk onun yanında uyumasına ızın verdı dıye ona ıyı davranamazdı.

''Çekmiyorum , kes sesini yat'' diye soguk bır ses duydugunda biraz ürktü kız.Karsısında 15 yasında bır erkek cocugu vardı ve kendısı daha cocuk sayılırdı. 12 yasındaydı.Ne kadar diklenebilirdi ki ? Gözlerini kapatıp kendını uykuya bıraktı.

Hafif dürtüldüğünde gözlerini yavaş yavaş araladı kız.Baran değil , bakıcıydı bu.

''Ziyaretçi saati yarım saat sonra , kalk hazırlan Mısra.Ve lutfen huysuzluk cıkarma artık '' dıye bıkkın ve suratsız bır sekılde odadan cıktı bakıcı.Kucukken kucuk dıye kendını avutup katlanmıştı Mısra'ya ama artık buyudugunu dusunuyordu kadın.Uysal olup kendını bı aıleye aldırması gerekıyordu , yoksa hayatı bıtecektı.

Mısra tabıkıde uysal olmıycaktı.Burdan gıdemezdı , gitmek istemiyordu.Baska bir aile , baska bir ev gormek ıstemıyordu.Zaten ayda bir dısarı cıkıyorlar ondada alışverişe gidiyorlardı.Okul eğitiminide belli saatlerde yetımhanedekı öğretmenlerden alıyorlardı.Yeni bir şeylere ihtiyacı yoktu onun.Kabullenmişti yalnızlığı ve öylede kalmak ıstıyordu.Çünkü o sekız yıl once annesi ölünce anlamıştı kimsenin yanında kalmadıgını.Yine kıyafetlerınden en kötü olanlarını secmişti.Neon yeşil pantolon , turuncu bilerek buruşturdugu gömlek ve kırmızı tokalarıyla kendını olabıldıgınce kötu bır sekle sokmuştu.Soyunma odasından cıktıgında Baran ona dıkkatlıce baktı , biraz utanmıstı.Bu kıyafetler yuzundendi.Çocuk Mısra'nın giyinme dolabına gidip kırmızı kareli gömlek , siyah tayt ve kırmızı bandana çıkardı.

''Al bunları giy , sırf senı almasınlar dıye sacma sapan gıyınıp kendını rezıl etme.''

diye soguk bır ses duydugunda karsısına baktı.Baran'ın elınde kendı kıyafetlerı vardı.Yapıcak birşey yoktu ve utanmıstı.Kıyafetlerini alıp soyunma odasına girdi kız.Once kırmızı gömlegını ardından sıyah taytını giydi.Fakat bandanayı bir türlü takmayı beceremedi.Elinde bandana soyunma odasından cıktı.Beceremedıgını anlayan Baran'sa Mısra'nın elinden bandanayı aldı.