Geçmişte Kalanlar

Bölüm 17

''Ya kızım kalksana be saat kaç oldu ayı gibi uyuyorsun ! ''

''Tamam uyanma ufaklık , sen görürsün ''

gözlerimi açamıyordum,göz kapaklarım japon yapıştırıcısıyla yapıştırılmış gibiydi.Sesler geliyordu ama açıkçası umursamadım ve kendimi uykuma adapte ettim.

''Al bakalım uykucu ufaklık''

kulağımdan içeri suyun girmesiyle neye uğradığıma şaşırmıştım , hem gıdıklanmış hemde kulağım sızlamıştı.ÇÜNKÜ SU BUZ GİBİYDİ !

''Aaaghhh , noluyor lan ''

''Ahahahha uyanmazsan böyle uyandırırım ufaklık''

karşımda katıla katıla gülen çocuğa dik dik baktım.Zira biraz daha gülerse ben katil olacaktım,oda mezarda olacaktı.

''Hayvanmısın oğlum sen,bir insan böylemi uyandırılır ! ''

''İnsan olduğundan şüpheleniyorum ufaklık,bence ayısın.''

Gerçekten şuan sinirlenmiştim.Bu çocuk beni deli etmişti.

''Çok komik gerçekten.''

''Bence de öyle.Hadi kalk kahvaltıyı hazırla bende giyinip aşağı inerim.''

Yüzsüz yüzsüz kahvaltı istedi resmen.Deliricem.Sakin olmaya çalışarak yataktan indim.Her bir tarafım terlemişti.En kötüsüde üstümü değiştiremezdim çünkü kıyafetim yoktu.Yavaş yavaş merdivenden indikten sonra mutfağa girdim.İlk önce çay için su koyduktan sonra dolaptan salata domates havuç çıkararak salata yaptım.Sonra sucukla yumurtayı çıkarıp sucuklu yumurtayı da yaptım.En sonda çayın üstüde olduktan sonra masaya tabak çatal peynir zeytin reçel nutella gibi ıvır zıvırları koydum.Bardaklara çayı döktükten sonra tabaklara yumurtayı pay ettim.Sofra hazır olduktan sonra yukarı adını bilmediğim gıcığı çağırmak için yukarı çıktım.Kapıyı tıkladıktan sonra ''gel'' sesiyle içeri girdim.

''Kahvaltın hazır ''

''Tamam geliyorum''

Aşağı inip sandalyeye oturdum.Çok acıkmama rağmen ev sahibi ben olmadığım için rahat değildim ve onu beklemek zorundaydım.Gerçi bu saygıdan yapılmalıydı ama olsun çok açtım yemek istiyordum herşeyi.Nihayet geldiğinde sandalyeye oturdu.

''Zehirlenmem değil mi ?''

''Bilmem söz veremem daha önce hiç yemek yapmadım ''

''Ciddimisin ? ''

''Evet ''

cidden yemek yapmamıştım 7-8 yılı hatırlamıyordum kendimi yetimhanede hatırlıyordum ve orda zaten yemek hazırdan geliyordu.

''Şuan kendim için endişelendim ufaklık.''

Onu daha fazla dinlemeyip tabağıma gömüldüm.Şahsen çok açtım ve zehirlenip zehirlenmememle ilgilenicek durumda değildim.

''Tabağıda ye çok az yedin. Hahahah ''

Karşımdaki gıcığın demesiyle kafamı hafifçe kaldırıp dik dik baktım.

''Ya sen kendi tabağınla ilgilensene ''

''Tamam ufaklık kızma ''

Cidden deliricektim.Bana diyene bak yumurtaya gömülmüş resmen.

''Eline sağlık ufaklık,ilk denemeye göre gayet iyi.Neyse zaten yeterince geç kaldım , ben işe gidiyorum.''

''Tamam ama bir sorunum var''

''Ne ? ''

''Hiç kıyafetim yok.Terledim ve üstümü değiştirmem lazım''

''Üstünü değiştirmek yerine direk banyo yap.Benim tişört ve eşofmanlarımı kullanabilirsin.Çekmecede yedek bornoz var.İç çamaşırı olarakta kendikilerini yıka kuruyunca giyersin.En kısa zamanda alışverişe çıkarız hadi ben kaçtım ufaklık''