Taşların Laneti

14. Bölüm

Babamla konuşmamızın üstümden 1 ay geçmişti ve Bruce ile beraber onu eski formuna döndürmeye çalışıyorduk.

"İşe yarayacağına emin misin Adele? Biliyorsun zaman yolculukları geleceğe etki etmez."

"Bu fiziksel bir zaman yolculuğu değil Bruce. Senin zihninde yapacağız bu zaman yolculuğunu. Senin zihnine girip kendini profesör Hulk yapmaya karar verdiğin zamana gideceğim ve seni bu konuda uyaracağım bu zamana kadar olan zaman çizgisini bozmamak adına yaptığım planı sana anlatacağım ve sende kendini profesör Hulkdan normal Hulk a nasıl dönüştüreceğini bulacaksın daha sonra bu zamana geri gelip zihninden çıkacağım ve sen de kendini eski forumuna sokacaksın."

"Planın işe yarayacağından emin misin?"

"Babam işe yarar dedi."

Makinedeki son ayarları yapıp Bruce'un zihnine girdim eğer işte yararsa Bruce eski formuna geri dönebilecek ve Hulk'ı daha rahat kontrol edebilecekti şimdiye kadar her şey olması gerektiği gibi ilerliyordu Bruce'un zihnine girdikten sonra kendini profesör Hulk yapmaya karar verildiği zamana gittim ve ona planımdan bahsettim her şey tam planladığım gibi gitti ve işin sonunda Bruce'un zihninden çıktım ya da çıktım mı?

Neredeydin ben? Her yerde zaman bozulmaları vardı ve her yer yeşildi acaba planım başarısız mı oldu? Ama tüm hesaplamaları doğru yaptım ve harfi harfine uyguladım hata olması imkansızdı acaba bunların hepsi yaşanıyor muydu yoksa hepsi zihnimin bana oynadığı bir oyundan mı ibaret? Parmaklarıma bakmaya karar verdim rüyalarda parmak sayısı fazladır 6 parmağım vardı ama biri yeşildi zaman taşı ile aynı renkte... Babamın söylediği şey aklıma geldi 'Tahminimce taşlar yaşadığın olaylara göre teker teker karşına çıkacak.' zamanla ilgili bir olay yaşarsan zaman taşı karşına çıkar etrafın yeşil olmasının sebebi de buydu zaman taşının karşıma çıkacak olması. Peki taşı ben mi bulacaktım yoksa taş mı beni bulacaktı? Cevaplamanın tek bir yolu vardı o da taşı aramaya başlamak. Karşıma çıkan ilk yola girdim ve yürümeye başladım aniden arkamdan gürültülü bir ses geldi arkama baktığımda yol çökmeye başlamıştı koşmaya başladım ben hızlandıkça çökme de hızlanıyordu en sonunda ayağımı bastığım yerde çöktü ve dehşet içinde uyandığım yerden kalktım.

"Diana iyi misin tatlım?"

"Evet anne iyiyim... Ben eve ne zaman geldim?"

"Akşam sekiz gibi geldin... Diana iyi misin nereden geliyor bu saçma sorular aklına ne zaman ne yaptığını bilmiyor musun sen?"

"Yo biliyorum sadece kafam çok dolu, bugün çok yoruldum bir anlığına kafam karıştı işte iyiyim ben sorun yok."

"Peki o zaman ben gidiyorum eğer bir sorun olursa yanımıza gel."

"Tamam, iyi geceler."

Annem oda dan çıktığında avucunun içinde bir sertlik fark ettim yavaşça elimi açtığımda zaman taşının elimde gördüm.