Taşların Laneti

12. Bölüm

Yavaş yavaş kendime gelirken hissettiğim tek şey sağ elimdeki soğukluk. Gerçekten kendimde miyim yoksa bu zihnimin bana oynadığı bir oyun mu? Kazandık mı yoksa tamamen yok oluşun eşiğinde miydik? Scott ve Hope taşları geri götürmeyi başardı mı yoksa zaman çizgisinde bozulma oluşup tamamen farklı bir zaman çizgisine mi geçtik? Eğer farklı bir zaman çizelgisine geçtiysek ne olacak bu kurtuluş mu yoksa yeni bir evrensel yok oluşun habercisi mi? Şimdi daha çok çevremi algılamaya başlıyordum elimdeki soğukluğun sebebi bir buz devinin elimi tutmuş olmasıydı, gerçekten kendimdeydim, kazanmıştık, Taşlar savaş sırasında geri gitmemişti ,hatta kullanılmıştı. Biraz daha uyandığımı fark ettirmeden düşüncelerimi dinlemeye karar verdim ama elime ani bir kasılma geldi ve bununla beraber uyandığım anlaşıldı.

"Günaydın Tony'nin kızı."

"Loki... Ne oldu?"

"Kazandık. Tony sayesinde kazandık."

"O nerede şimdi?"

"Bilmem belki babası ile hasret gideriyordur."

"B-babası ile mi?"

"Evet ama Howard kaçırdığı zamanların telafisini yapıyor olma ihtimali de var tabi. Tony eldiveni kullanarak sadece Thanos'u yenmedi aynı zamanda Howard, Peggy ve   Maria Stark'ı geri getirdi yani artık Çavuş Barnes'a istediğin zaman aşkını ilan edebilirsin"

"Kes sesini Loki."

"Ben sesimi kessem bile seni enkaz altından kurtaran kişinin Barnes olduğu bir gerçek ufaklık."

"Yalan söylediğini anlatacak kadar süredir seni tanıyorum Loki ya benimle uğraşmayı bırak ya da çık git odadan."

"Peki iyi eğlenceler sana."

Loki odadan çıkarken içeri babam geldi yüzünün bir kısmı taşlaşmış gibi duruyordu ve sol eline eldiven giyinmişti sanırım eldiveni kullandığı için olmuştu

"O kadar kötü mü gözüküyorum?"

"Yo hayır sadece ilk defa gördüğüm için garip geldi... Taşları kullandığın için mi oldu?"

"Her kahramanlığın bir bedeli vardır. Annen abisini kaybetti, Thor ailesini, Nat bir çok şeyi, Bruce içindeki yeşil devi kontrol etmek zorunda, Steve bir çok kez hayatını kaybetmeyi göze aldı, Clint duyma yetisini kaybetti, ben böyle ödedim, sense eğer biraz daha sana ulaşılmasaydı bilincini kaybedecektin. Sahi aklın neredeydi senin? Bilinç aktarımı oldukça tehlikeli bir iş eğer tehlikeli olmasaydı bu zamana kadar ben bir çok kez daha gelişmiş şekli ile kullanırdım kaldı ki daha bitmemiş bir programlamayı kullanmışsın bu hem senin için çok tehlikeli bir durum hemde zihnin eğer yapay zekanın içinde kalsaydı başımıza Ultrondan daha büyük bir bela açılma olasılığı vardı. Evet zekisin seninle gurur duyuyorum her açıdan ama bazen benim normalde yapabileceğim şeyleri neden yapmadığımı düşünüp ona göre hareket etmen gerek Adele ayrıca artık apayrı ve önemli bir görevin var o yüzden daha da dikkatli olman gerekecek."

"Nasıl yani?"

"Şu an yapabileceğin tek şey dinlenip kendini hızlıca toparlaman ama ufak bir ip ucu vereyim. Howard Peggy ve annemi geri getirmek aklımın ucundan bile geçmedi."

Babam odadan çıktıktan sonra kafamdaki tek düşünce nasıl bir işin içine bulaşmış olduğumdu.