YARALI KUŞ

~4~

Hani düştüğünde canın acır ağlarsın ya sonradan seni teselli etmeye ya anneniz yada babanız gelir.

İşte benim ne annem geldi nede babam  ben kimiyim annesinin yaraladığı babasının şehit düştüğü yaralı kuş Sadem Acar öğretmen hanım olan Sadem benim bu dünyada hiç bir amacım olmadı bana ömrünü harcayan babaannemin dışında kimse benim için ağlamadı yada üzülmedi.

Tek gayem babaannemin mutluluğuydu.

Ben artık sadece onun yaralı kuş'ydum

Gözlerimi açtığımda beyaz tavanla karşılaştım etrafımdaki insanların sevinç çığlıklarını duydum önce nerede olduğumu algılayamadım sonradan bir hastane odasında olduğumu bana bakan insanlara dönünce anladım.

"Sadem kızım nasılsın? Kendini kötü hissediyorsan doktor çağıralım"

"Ben iyiyim de en son birileri beni kaçırıyordu diye hatırlıyorum"

"Ah evet seni kaçıranları etkisiz hale getiren Emre yüzbaşıydı tesadüfen oradan geçerken senin çığlıklarını duymuş yanındaki adamları etkisiz hale getirip senide hastaneye getirmiş."

Gözlerim beni hiç bir duygu barındırmayan gözlerle izleyen adama kaydı.

Hayatımı onlara borçluydum babam gibi olan adamlara en son gözlerim birinde durdu.

Musa üsteğmen

Hakkımda herşeyi bilen adam o gün beni uyarmıştı.

Şimdi de bana ben demiştim der gibi bakıyordu.

Ve tanımadığım birçok kişi vardı burada

"Kızım biz babanın silah arkadaşlarıydık"

Gözlerim dolmuştu en son 10 yaşımda bana veda eden adam şehit Emre Acar ben yanında olmasamda bir çok insan var diyordu

Babam benim güzel, herşeyim olan babam kızın çok güçlü senin onu bir yerlerden izlediğini koruduğunu biliyor gözlerin arkada kalmadı bak yanımdaki adamlara hepsi senin gibi askerler.

1 hafta sonra

Okullar açılmıştı kendi sınıfım olan 3-A dersim vardı.

İlk öğretmenlerini çok seviyorlarmış belki benide severlerdi belki diyorum çünkü bu zamana kadar kimin hayatına girdiysem sonu hep hüsranla sonuçlandı.

Annem beni bu dünyaya lanetli kız olarak getirmişti.

Elimdeki listeyle içeri girdiğimde herkes yerine oturup dikkatli bir şekilde beni inceliyorlardı.

Hepsinin üzerinde gözlerimi gezdirdim bana öfkeyle bakan bir çift yeşil gözlerde durdu gözlerim daha 9 yaşında olmasına rağmen bu öfke bu nefret fazlaydı.

"Ben yeni sınıf öğretmeniniz Sadem Acar"

"Öğretmenim bu gün ders işleyecek miyiz?"

"Hayır bu gün birbirimizi tanıyacaz bana isimlerinizi ve büyüyünce ne olmak istediğinizi söyleyeceksiniz."

Sözü yeşil gözlü çocuk almıştı.

"Benim ismim Murat büyüyünce dağlarda olucam tıpkı abim gibi okul bizim neyimize bizim sonumuz dağlarda ki gibi olucak öğretmenim"

Dediklerine şaşkınlıkla bakıyordum bu çocuklar bunu hakketmiyordu.

Onlar okuyup büyük adam olucaklardı o dağdakilerin korkulu rüyası

~~~

YAZAR'DAN