YARALI KUŞ

~20~

Yıllar geçse de hiçbirşey değişmiyor.

YAZARDAN

Umut dolu yarınlar varken neden hala kendimizi üzüyoruz?

Sadem unutulmaz acılarına rağmen babası için onun için çabalayan babaannesi için ve onu zor zamanlarında tek bırakmayan Araf komutan için hayata kalmıştı.

3 sene geçmişti Musa'yı ve görev yeri olan şehri terk edeli evlenmişti Araf komutanla bu güzel günlerin onlara getirdiği bir mucizede vardı.

Hamileydi anne olmak üstelik anne sevgisi görmeden büyüyen sadem'e çok yakışacaktı.

Sadem'den

Görevden gelen kocama mutfakta bol köpüklü Türk kahvesi yapıyordum birinin gelipte arkamdan sarılmasıyla irkildim.

"Hayatım benim korkma."

"Araf aklım çıktı ya bidaha böyle sessiz sedasız gelme lütfen."

"Benim güzel karım korktuysa birdaha gelmem söz."

Başını boynuma gömüp kokumu derince içine çekti elleri karnımı okşamaya başladı.

"Bebeğim bugün anneyi üzmedik değilmi babacığım."

Araf'a doğru dönüp dudaklarına minik bir buse kondurdum.

"Sen çok güzel bir baba olacaksın tıpkı babamın bana olduğu gibi."

"Sadem ben seni bulduğumda sen çok yaralıydın babanın prensesi olurken benimde herşeyim oldun seni çok seviyorum herşeyden çok Musa seni hiç hak etmiyordu."

Söyleyecek söz bulamıyordum beni o kurtarmıştı o uçurum kenarından ellerimi tutarak bana evlenme teklifi etmişti tamda Musa ve Ayça'nın düğün gecesinde o günü nasıl unutabilirim ki?

3 sene önce

Görevden dönmüşlerdi Musa'yı görmek için karakola gittiğimde o kızla konuşuyordu.

Cebinden çıkardığı yüzük kutusunu açıp yüzüğü parmağına taktı. İşte o zaman içimden birşeyler koptu ben bunların hiçbirini hak etmedim onu bu kadar çok severken benden gitmesi canımı çok yakıyordu.

Her zamanki yerime geldim uçuruma o kayalıklardan aşağıya doğru bağırmaya başladım.

"NEDEN YA NEDEN BENİ SEVMEDİN BU KADAR UMUT VERİP YARI YOLDA BIRAKTIN MUSA ÜSTEĞMEN ŞİMDİ SÖYLE BANA BU KALP SENİ NASIL UNUTSUN?"

İçim dışıma çıkana kadar ağladım akşam saatlerinde ayrıldım oradan artık bir ölüden farkım yoktu.

Canım çok yanıyordu kalbim isyan ederek atmaya başladı nefes alamaz oldum babam bu gördüğün senin kızın olamaz sen gittiğinde öldüm birdaha kimse canımı yakamaz derken o yaktı baba senin kıyamadığın sadem'in kalbini paramparça ettiler baba bu hayat benden herşeyimi aldı bari onu almasaydı.

"Sana ait olmayan bir kalbe girmeye çalıştın sadece senin suçun buydu."

"Araf komutanım sen ne zaman geldin?"

"Sadem bunu daha fazla kendine yapma Musa onun du zaten"

"Peki benim canım neden bu kadar yanıyor?"