KAÇMA! (düzenleniyor)

2.BÖLÜM (DÜZENLENDI)

Şuan arabayla sessizce ilerliyoruz.Nereye geldiğimizi bilmiyorum. Ama polisler hala peşimizde ve biz onlardan kaçmaya çalişiyoruz. Aniden dar bir sokağa sapti, ve arbayi park etti.Ve aniden beni kendine çekti.Şuan fazlasıyla yakindik beni kendine biraz daha bastirip kafami eğdi. Ne yapiyordu bu gerizekali? Bir kaç dakika öyle durduktan sonra kafami geriye doğru atti.Bu çocuk ne yaptiğini saniyordu böyle!!
-"ne yaptiğini saniyorsun sen!!"

-"polislere yakalanmamaya çalişiyorum"

-"ha"

-"artik in arabamdan polislerde gitti zaten sende in hadi"

-"merak etme kalmadim senin arabana"diyerek kapiya doğru yöneldim.Tam açiyordum ki kolumdan biri çekti. Ve beni sertçe öpmeye başladi.Ne yapiyordu bu nerdeyse dudaklarimi parçalicakti piç kurusu!! Onu itmeye çaliştim ama belimdeki eli buna engel oluyordu.Aniden camdan bir polis geçti beni hemen koltuğa yatirdi.Hareketsizdim.Sadece beni öpmesine izin veriyordum. Ne yapiyordum ben böyle!! Polisler gittiktten sonra geri çekildi.
-"ne yaptiğini saniyorsun sen buda neydi şimdi!!"

-"seni öpmeye o kadar merakli değilim polislere yakalanmamak için sevgili süsü verdim yoksa tipim değilsin" diyerek göz kirpti piç ya bide ne diyo ona sert bakişlarimi yollayip arabadan indim.Ve arkama bakmadan yürümeye hatta koşmaya başladim.Sinirliydim, ve sinirimi böyle çikariyordum. Bana resmen tipim değilsin demişti.Tamam belki o kadar güzel olmayabilirim ama yinede iyiyim yani o kadar kötü bir yüzüm yoktu.
Masal sen polislerden kaçiyorsun başin dertte yaninda sadece 100 tl var ve sen beni neden beğenmedi diye kendini sorguluyosun. Acaba malmisin? Sanki bidaha görücüksen o çocuğu

Her ne kadar kabul etmek istemesemde iç sesim hakliydi.Ne düşünüyordum ben böyle?
Kafamdaki düşünceleri kovup yürümeye başladim. Nereye gittiğimi bilmiyordum. Biraz daha yürüdükten sonra bir ana caddeye çiktim. Ve bir durak aramaya başladim. Durağa gelip ötöbüs beklemeye başladim. Hiç arkadaşim yoktu. Bu hayatta yalnizdim. Yine olduğu gibi...

Her zaman kelebekleri çok sevmişimdir. Onlar hayatin ne kadar mal olduğunu sadece bir günde anlamişlardi. Biz ise yanliz kalacak kadar değer vermiştik hayatimiza. Şimdi ne yapicaktim. Ah tabi ya akrabalarimin yanina giderdim. Ama onlari hiç görmedim. Annem küçükken anlatirdi hep. Çok sicak kanli bir ailesi varmiş. Dostlariyla sıkılarmiş, birlikte aile yemekleri yerlermiş. Fakat ben akrabalarimin nerde yaşadiğini bilmiyordum. En iyisi kafami toplamak amaçli bir otele gidebilirdim. Fakat suçluydum. Daha doğrusu olay tamda öyle değildi

Hirkama daha sıkı sarilip evin yolunu tutmuştum sonunda. Ne kadar o adamin evinde yaşamak istemesemde buna mecburdum. Annem ölmüştü, ve ben onun nasihatlarini dinleyip okuyarak işimi kuracaktim. Ve kendi hayatimida kuracaktim. Okul çikişi bir kafeye gider orda çalişirdim. Ama o pis adam içki parasini karşilamak için benim parami alirdi. Hergün 100 lira alirdim. Bunun 50 sini o pis adama vermek zorunda kalirdim. Kalan paramida saklardim. Anahtarimi çikarip eve girdim. O adam salonda tv izliyordu. Sessizce odama çikmayi planliyordum. Fakat gel görki öyle olmadi.

-"ver bakalim parağlari küçük siçan" evet bana küçük siçan diyordu bu pislik adam. Ama bügün ona bu paralari veremezdim. Çünkü okul masraflarimi karşilamam gerekiyordu. Bugün ilk gündü. Ve benim son senemdi. Avukat olucaktim. O yüzden önümde bu seneyle birlikte 5 senem kalmişti. Bu adamdan kurtulmak için son 5 senem kalmişti. Ondan sonra hayatimi baştan kurucaktim.

-"bügün hiç para almadim" dedim soğuk bir şekilde belki inanirdi.
-"demek öyle o zaman sende benim ihtiyaçlarimi karşila" diyerek benim üzerime gelmeye başladi. Hayir hayir olamaz!! Böyle birşey olamaz. Soğuk duvara sirtimin çarpmasiyla ürperdim. Benim üzerime doğru eğilip kollarimi sabitledi ve boynumu öpmeye başladi. Ağliyordum. Sert bir şekilde kasiklarina tekme attim. Ve geriye düşmesini sağladim. Sinirle ayağa kalkti ve beni komidine yapiştirdi. Ayni zamanda da öpmeye başladi. Çekmeceleri kariştiriyordum. Bir yandan da beni birakmasi için yalvariyordum. Çekmecede silahi buldum. Onu öldürebilirmiydim. Katil olabilirmiydim. Silahin patlama sesi kulaklarimda çinladi. Ne hayir öldürmüşmüydüm ben o adami!! Yere yiğilmasiyla birlikte ağzimdan bir hiçkirik yükseldi. Ve silah elimden düştü. Hiçkiriklarim evin içinde yankilaniyordu. Şimdi napicaktim. Bir kurtaricim bile yoktu. Ben ben katil olmuştum.

Gerçekten böyle birşeyi nasil yapmiştim ben. Ama iş işten geçmişti. Kilik değiştirmem lazimdi. Havaya baktiğimda sabah olduğunu gördüm. Sarjimda bitmişti. En yakin arkadaşim bile yoktu. Bir kuaföre girdim. Ve saçlarimi sariya boyattim. Yeşil lensde takarsam oldu bu iş. Kuaföre 25 tl verdim. En azindan bir boya için iyiydi. Bir lens dükkani buldum. Yeşil lensleri aldim. Aciktiğimi hissedip bir kafeye girdim. Ve tuvaletlere gidip lenslerimi taktim. Evet iyi olmuştum. Taninmazdim umarim. Telefonumu kafede sarja koydum. Ve dolmasini bekledim. Bir tost ve meyve suyu soyledikten sonra telefonumun açilmasini bekledim. Ve düşünmeye başladim. Hey bir dakika ben bunu nasil düşünemedim. Geçen seneden bir yakin arkadaşim vardi. Ada onu çok severdim. Ama taşinmişlardi. Numarasi hala vardi. Hemen telefonumdan numarasini buldum. Ve aramaya başladim.
Çaliyor
Çaliyor...

-"alo?"
-"ada meraba ben masal "
-"aa canim benim meraba bende ne zamandir seni merak ediyorum kizim gittiğimizden beri unuttun beni hayirsiz"
-"ya ada benim başim dertte de buluşabilirmiyiz?"
-"olur sen nerdesin şimdi"
-"..... cafedeyim. Bekliyorum seni"
-"peki tm canim geliyorum ben "

Evet ben size adayi tanitiyim. Ada benim lise 3 teki en yakin arkadaşim. Bu sene taşindila başka bir yere ama hala izmirdeler. O benim tek arkadaşimdi. Her şeyimi bilirdi. Onunda anne ve babasi ölmüştü. Anneannesiyle yaşiyordu. Anneannesinin emekli maaşliyla geçiniyorladi. Nisa teyzeyi çok severdim. Oda beni severdi. Ziyaretine giderdim her zaman. Ada ise ailesini lise 2 deyken bir patlamada kaybetmiş. Acisi daha taze yani. Ama ada çok güzel bir kizdir. Yeşil gözleri ve sari saçlariyla çok güzeldir. Ben bunlari düşünürken tostumda gelmişti. 10 dk sonra tostumuda bitirip meyve suyumuda bitirdim. Ve sonra kapida adayi gördüm. Beni gördüğünde ilk tanimadi fakat el kol hareketleriyle yanima geldi. Sarilmadan sonra ona olan biten herşeyi anlattim. Sinirlendi ve çok şaşırdı. Ona o karşilaştiğim çocuğuda anlattim. Biraz şaşırsada tepki vermedi.

"- yani kisaca sana ihtiyacim var. Bak sadece 1 ayliğina sizde kalicam sonra zaten evimi filan kurup sizede daha fazla yük olmicam. Ama eğer istemessen bişey diyemem"diyerek konuşmami sonlardirdim.

"- öyle bişey olurmu hiç masal hem bak sen benim tek dostumsun. Olmayan kardeşimsin sen benim ben sana nasil hayir diyebilirimki." diyerek sicak bir gülümseme yolladi.

"- sana cok teşekkür ederim canim benim sende benim en iyi arkadaşimsin kardeşim-" diyemeden birinin kolumdan tutup çekmesiyle lafimi tamamlayamadim. Kafami kaldirmamla şaşirmam bir oldu. Ne işi vardi onun burda? Daha doğrusu ne yapiyordu?

Evet arkadaşlar bu bölüm hiç içime sinmedi ama yinede siz votelerinizi eksik etmeyin. Bu bölüm biraz geçis oldu. Ama idare edin.