KAÇMA! (düzenleniyor)

10. BÖLÜM (DÜZENLENDI)

Bu bölümü arkadaşım yağmura ithaf.  Iyi okumalar.

Gözümden düşen bir damla yaş'a
engel olamadim.

-"sevgilim hadi evimize gidelim artik. Nereleydeydin sen böyle? Kuzen sanada çok teşekkür ederim. "

Diyerek beni elimden tuttu. Hareketsizdim,beni götürüyordu. Bilmediğim yerlere. Bilmediğim hayata. Bilmediğim sokaklara. Bilmediğim işkencelere.

Bunlari yaşayacak ne yapmıştım ki ben bu kadar aciyi hak etmiyordum?

Böyle ezilmeyi hak etmiyordum. Ölemiyordum bile ben. Beceriksizin tekiydim. İşe yaramaz Beceriksizin tekiydim...

Artik ağliyordum. Gözyaşlarım benden habersiz kayip düşüyorlardi. Hiçkiramiyordum. Titrekçe nefesimi üfledim. Beni arabaya bindirdi. Kaçsam yakalardi. O yüzden hareketsiz kaldım.

  oda arabaya bindi ve sürmeye başladı. Artik ne olucaksa olsun. Ölmek istiyordum.

-"arabayi durdur inicem"dedim. Beni takmiyordu bile. Siritti ve sürmeye devam etti.

-"SANA ARABAYI DURDUR DEDIM"diyerek bağirdim.

Hala sürüyordu. Kapiyi açtim. Ve bir ayağimi dışarıya attim. Diğerinide atmış atliyordum ki beni kolumdan çekip kendine çevirdi. Ve sert bir şekilde öpmeye başladı. Acimi istiyordu peki. (Burdan sonrasi biraz +18 isteyen okumayabilir)

Ağzımı açmamla birlikte dilini içeri doğru itmişti. Dilini isirmiştim. Evet şuan mutluyum.  Fakat durmuyordu piç herif. Sinirle üst dudağini ısırdim. Bişey değişmiyordu. Tekrar ısırdığımda inledi.  Üzerinde etkim vardi fakat o bunu bir türlü kabullenemiyordu. 

Savaş istiyordu. Ve ben onun yaninda kendimi güçlü hissediyordum. Az önce ağlayan kizin şimdi onu kaçiran adamla öpüşmesi çok saçmaydi. Fakat ben dengesizdim.

"-fazla ateşli çiktin bücür" diyerek göz kirpti. Nasıl erkekti bu. Watpadd kitaplarında böyle olmuyordu.

Erkek kiza ne kadar beceriksiz olduğunu söylerdi. Bu saçmaydi.
"-nasil dişlediysen öylede iyileştirekciksin bücür"

"-senin elin yokmu kendin yapamiyormusun ? Beceriksizmisin sen ? Hani herşeyi yapan kas yiğini atarli öküze noldu?

"-sus bi kizim ya beynimi siktin. Bedelleri unutma bücür buda senin bedelin şimdi kapa çeneni"

Somdo kopo conono bay çok bilmiş. Ona beni yikamayacağini göstermem gerek. O zaman benimle uğraşmayi elbette birakacakti. Şimdilik huyuna gidecektim.

"-tamam iyileştiririm"dedim ve arkama yaslandim. Artik ağlamiyordum. Şaşırmışti. Siritarak önüne döndü. Bende yorgunlukla kendimi uykunun kollarina bıraktım...

Poyrazdan

Gerçekten öpüşürken başimi döndürüyordu. Etkisi altinda olduğumdan isirdiğini hissetmemiştim. Ama savaş istiyordu.

Ve ben ilk saldirimi yapmiştim. Ne diyordum ben. O benim hayatımı çaldi. Ateşli falanda değil. Bi kere güzel öpüşmüyordu. Eğer ödeyeceği bedeli duysa hiç bu kadar istekli olmicakti. Eve geldiğimde gördüğüm polislerle arabayi geri döndürmem bir oldu.

DÜZENLENDI