Sessiz (+18)

6. Bölüm : Gelişme

Merhabalar! Yeni bölüm ile tekrardan birlikteyiz, satırların arasını boş bırakmayın da yorumlarda buluşalım! 🫶🏻

"6. Bölüm : Gelişme"

17. Şubat 2020

"Hey, Karan!" Arkasından gelen ve bir kadına ait olduğu belli olan ses ile arkasını döndü genç çocuk ve Lisa'yı gördü. "Selam. Nasılsın?"

"Gayet iyiyim," dedi ve gülümsedi. "Sen nasılsın?"

"Ben de iyiyim."

"Çok güzel görünüyorsun." dedi Karan. Lisa'nın üzerindeki beyaz elbisesi ona çok yakışmıştı. Bedeninin kıvrımlı hatlarını gösteren elbiseden görünen göbeğinin katları Karan'ın gözüne fazlasıyla çekici gelmişti. Kendisi asla bir insanı bedeni için yargılamamıştı. Lisa olduğu gibi güzeldi, hemde fazlasıyla.

"Şey..." dedi kız ve ensesini kaşımaya başladı. Güldü. "Teşekkür ederim."

"Bir şey mi oldu?"

"Güzel olduğumu söyleyen tek kişisin, bu biraz tuhaf. Çok tuhaf çünkü sen çok çekicisin, herkesin gözündesin ve gerçekten oldukça yakışıklısın. Senin gibi birisi neden beni güzel bulur ki?"

"Bunu duymak üzücü Lisa, çünkü sen gerçekten çok güzelsin. Güzelliğin kiloyla bir alakası yok?"

"Her neyse, önemli değil." dedi genç kız. "Bugün planların ne?"

"Ders çalışmak. Senin?"

"Benim de öyle..."

"Beraber çalışmak ister misin?" diye soran genç oğlanın yüzüne baktı Lisa ve bu birkaç saniye sürdü. "Birbirimize yardım ederiz diye düşündüm. Tabii eğer sen de istersen?"

"Olur." dedi Lisa. "Ama önce eve gitmem lazım. Saat beşe doğru zamanın olur mu?"

Karan gülümsedi. "Tam çalıştığım saat."

"Süper o zaman."

"Sonra görüşürüz!"

"Görüşürüz, Lisa!"

Karan arkasını dönüp yürüyen kıza bakarken içindeki kelebeklerin varlığını net bir şekilde hissetti. Ne oluyordu bilmiyordu ama içinde bu kıza karşı çok belli olan hisler vardı.

———

Üzerimdeki deri çeketini düzlerken aynada kendime bakıyordum. Son kez parfümümü sıktığımda aynadaki yansıtmama gülümsedim. Hazırdım ve fazlasıyla nefes kesiciydim.

Siyah topuklular, siyah deri ve dar bir pantolon, siyah büstiyer ve üzerine siyah bir deri çeketi. Siyah saçlarımı düzlemiştim ve kahküllerimi şekillendirmiştim.

Yüzümde hafif bir makyaj vardı, dudaklarıma sadece parlatıcı sürüp gözüme sürme çekmiş ve rimel sürmüştüm.

Telefonumu cebime koyduğumda odamdan çıkıp merdivenleri indim. Karan ve Bora oturup birlikte bir film bakıyorlardı fakat topuklularımın sesiyle ikisi de bana döndü.

"Abla?" diye sordu Bora ve yayıldığı yerden doğruldu. "Nereye gidiyorsun? Saat geç oldu?"

"Ablayım ben, sen bana hesap mı soruyorsun sıpa?" diye sordum kaşlarımı çatarak fakat ses tonum ciddi değildi. "Arslan ile çıkacağız. Oldu mu minik?"